Wat een geluk dat er nog schulden zijn, hoezo? Af en toe wordt gevraagd om eenvoudiger artikelen te schrijven, in dit artikel de tragische absurditeit van onze hopeloze positie. Als benchmark een citaat van de hand van Robert H. Hemphill, credit Manager of the Federal Reserve Bank of Atlanta. Het artikel dateert van 1934 maar blijkbaar zijn we nog steeds op zoek naar mensen die erover willen nadenken. Over hoe eenvoudig ’tragisch absurd’ is?
Tragic absurdity
If all bank loans were paid, no one would have a bank deposit, and there would not be a dollar of currency or coin in circulation. This is a staggering thought. We are completely dependent on the commercial banks. Someone has to borrow every dollar we have in circulation, cash or credit. If the banks create ample synthetic money, we are prosperous. If not, we starve. We are absolutely without a permanent monetary system. When one gets a complete grasp upon this picture, the tragic absurdity of our helpless position is almost incredible – but there it is. It (the banking problem) is the most important subject intelligent persons can investigate and reflect upon. It is so important that our present civilization may collapse unless it becomes widely understood and the defects remedied very soon.
Geld=schuld
Wat iedereen tot vervelens toe al eens gehoord of gelezen heeft. Het bankensysteem is principieel eenvoudig, we starten met 1000 fysiek geld uit het ‘niets’ dat als een schuld wordt ingeboekt bij de bank. Fractioneel bankieren laat toe om quasi hetzelfde te doen, de bank mag de ‘bronschuld’ uitlenen maar moet een reserve in kas houden (in dit voorbeeld 10%). Bij de eerste stap leent de bank 900 aan de schuldenaar die het geld op z’n rekening plaatst, dit legitimeert zijn bank om hetzelfde te doen. Bij de tweede stap leent de bank 810 en houdt 90 in reserve enzoverder.
Na een aantal stappen wordt het duidelijk wat er gebeurt, als we alle bankrekeningen optellen dan blijkt dat bedrag veel groter dan de oorspronkelijke 1000 bij start. Als iedereen z’n geld afhaalt dan heeft de bank logischerwijs een probleem, de vrees voor een bankrun vloeit hieruit voort. Het neveneffect is dat fysiek geld stilaan uit het wereldbeeld verdwijnt, vanaf hier kunnen we alles electronisch regelen.
Schuldaflossing
In een schuldgedreven wereld worden er continu leningen afgesloten, net zoals schulden worden afbetaald. Het systeem draait goed als iedereen z’n schulden afbetaald. Maar wat zou er gebeuren als alle schulden inderdaad betaald worden, denken we daar ook over na? Het antwoord daarop is eenvoudig, er zou simpelweg geen geld meer zijn. Onderstaande simulatie is daar de getuigenis van, het is niet meer dan dat. Uiterst links onze bankrekening voor-, uiterst rechts het saldo na betaling van de schulden.
In eerste instantie mag dit vreemd lijken, toch is het de logica zelve. Geld komt uit het onuitputtelijke ‘niets’, als we dat ‘niets’ koppelen aan ‘schuld’ dan ontstaat deze situatie. Zo gezien is het dan maar beter om te hopen dat schulden niet afbetaald worden, we zouden immers niets meer kunnen kopen.
Neutraliteit van geld
Met biflatie herinneren we aan de neutraliteit van geld, het idee ‘geld=schuld’ is immers geen onwrikbare natuurwet maar slechts een afspraak waar we ons wel/niet aan conformeren. Het schuldensysteem blaast vandaag zichzelf op, QE-programma’s kennen immers de neutraliteit van geld als grondslag. We kunnen QE-programma’s aanwenden voor zowat alles, dit kan zowel om banken te redden of de pensioenkas te vullen (nog veel meer opties zijn mogelijk).
No problem
Zuiver economisch is er geen probleem, deze illusie wordt gewekt door van het geldsysteem een gesloten circuit te maken. Elke (politieke) maatregel die zich baseert op een tekort aan geld kan slechts verklaard worden door auto-conformatie aan een systeem dat aan de basis verkeerd zit. Ergo, verander het systeem en het schuldenprobleem verdwijnt in hetzelfde ‘niets’ dan waar het vandaan komt. In het verlengde hiervan een cascade aan neveneffecten waardoor de absurditeit van de economische crisis maar al te pijnlijk duidelijk wordt. If not, we starve?
Oh,oh wat is hij toch slim….helaas niet slim genoeg om een baantje te vinden….dan zouden we hier iig wat minder last hebben van dit rioolfilosofisch-theoretische onzin gebral…..
De vraag is niet wie er slim is Peter, in het artikel staat niets nieuws en elk econoom weet dit. De vraag is waarom miljoenen mensen in de waan gelaten worden en met dat weten helemaal niets gedaan wordt. We zullen de filosofie en psychologie maar buiten beschouwing laten zeker? Wat doe je er zelf aan?
Leuk Artikel, Werner. Ik denk zelf dat de dekking van geld als een “veilig gevoel” dient. Daarom hoeft niet alleen goud of andere edelmetalen als dekking te dienen maar kan ook anderel locale waardevolle zaken kunnen als onderpand dienen. Het betalen met cash geld is niets anders dan het uitwisselen van schuld. Geld wordt gedekt door vertrouwen. Uiteindelijk draait het allemaal om het spel van de knikkers. Trek je niets aan van wat mensen hier over je zeggen wat je werkloosheid betreft. Ronduit walgelijk.
Mee eens Cynicus, geld is een uitgestelde aankoop omdat niet iedereen 20 varkens nodig heeft op het moment dat de tegenpartij wel je 100 kippen wil. Het knikkerspel is creatief gevonden, het is enkel uit de hand gelopen. Het gevolg is dat mensen als wegwerpartikelen beschouwd worden, dat is wat we de ‘robottheorie’ noemen. Met dank Cynicus, hebben daar een studie over gedaan, de frustratie zit diep en dan is alles goed om op te meppen. We blijken maar één ding te vergeten en dat is de mens in het verhaal, de optie is om alle boeken te verbranden en dan kunnen we doen alsof we er niets van weten. 🙂
Ik heb in een eerdere reactie al eens aangegeven dat de mens centraal moet staan dus prima dat jij dit ook in je reactie meeneemt. Jouw bijdragen geven stof om zelf ook na te denken en ik vrees dat veel mensen daar geen zin in hebben of het ontbreekt aan vermogen om zelf te denken. Door Biflatie is m’n belangstelling voor macro-economie sinds m’n schooltijd weer helemaal terug gekomen dus ik ben heel blij met je bijdragen.
Inderdaad Cynicus, ook blij dat je hiernaar verwijst maar dat wordt zelden (h)erkend. Niet alleen een ‘economie’ kan groeien maar ‘mensen’ ook, iets waar Youp ook al eens naar verwees. Economie = psychologie, vastgeroeste systemen kunnen leiden tot een beperking van het denken. Niet dat we dat niet kunnen maar omdat we ons (te) strikt hieraan conformeren, de gevolgen zichtbaar.
Dit was een columpje in de lijn van…..als iedereen lief is voor elkaar komt er nooit meer oorlog….100% waar, geen speld tussen te krijgen…helaas 100% dromerij …net als jouw schrijfseltjes….antwoord op je vraag?….ik kan er helemaal niets aan doen….net zo min als jij….en dat weet je dondersgoed….filosofische dikdoenerij zonder enig raakvlak met de realiteit….
Je bent gewoon een kwakzalver Peter, denk je dat we zoiets ook niet kunnen schrijven? Succes, er zijn drie soorten mensen, de eerste groep kan tellen, de tweede groep niet. Ik hoor tot alle drie omdat ik al eens fout tel en soms helemaal geen zin heb om te tellen. Een filosoof bestaat niet eens, ook nog nooit over nagedacht wellicht? Wat een geluk dat er nog schulden zijn. 🙂
Theoretiseer maar lekker door vriend….dan hoef je de werkelijkheid niet onder ogen te zien, lekker intellectueel druk en interessant doen om je zodoende ver boven alle andere handophoudende uitkeringstypjes te voelen….kap met theoretiseren en ga vrijwilligerswerk doen voor ouderen oid….in plaats van deze theoretische onzin uit te kotsen….
We prijzen ons altijd gelukkig dat mensen op de hoogte zijn van andermans bezigheden Peter, dan hoeven we het zelf niet meer te zeggen. Maar nu je het toch zegt, hebben ook een sociaal marketingplan ontwikkeld om de minderbedeelden te kunnen helpen. De bank begrijpt alleen niet zo goed hoe we tot een ROI van 800% komen, vreemd is dat.
In het voorbeeld boven. blijft nog een rest ´niet gedrukt´ geld tekort. Rente en natuurlijk de kosten van de bank. Er blijft na alle aflossingen nog een restschuld over.
Beste Joost, niet onterechte opmerking. Rente werkt in heel dit systeem als een stoorzender maar is – mits toepassing van biflatie – ook absurd. En dit is niet arbitrair bedoeld, het is gewoon een nuchtere waarneming wanneer we deflatie toepassen. De bank zou nog veel meer winst kunnen derven bij een hogere deflatie, een impressie bij Rente aan diggelen?. Anders gezegd, naarmate we dit meer aandacht geven, wordt het steeds erger en de sociale impact immens. Insiders zoals Hemphill spreken niet zomaar over een ’tragische absurditeit’, op den duur begin je te denken dat het een grap is, zij het een bijzonder pijnlijke en mensonterend. Anno 2015, de wereld staat bol van de economen nochtans.
Vaker zie ik op deze website termen als reverse debt system, ofwel omgekeerd schuldsysteem. Wat hiermee wordt bedoeld is mij een raadsel. Ook zie ik de term weleens vergezeld van de vergelijking: Geld = Schuld. Geld en schuld zijn op dezelfde manier aan elkaar verbonden als actie en reactie in de bewegingswetten van Newton. Zoals een lichaam in beweging komt als reactie op een actie, zo is dat ook het geval bij geld en schuld. Inderdaad zonder schulden geen geld. Schulden ontstaan door actie – iemand die een fiets wil hebben heeft daar de middelen niet voor en besluit om zich in de schulden te steken. De vergelijking moet luiden Geld = – Schuld. Geen geld, geen schuld is de situatie waarin iedereen zelfvoorzienend is, en men geen markt nodig heeft om daar voedsel, kleding etc. aan te schaffen. Het is de situatie waarin handel overbodig is, doordat mensen geen behoefte hebben aan producten of diensten die buiten hun gemeenschap (gezin, familie, gehucht) worden gefabriceerd. Zodra de ene mens de andere mens vraagt een dienst of product te leveren ontstaat een schuldsituatie. Deze schuld kan onmiddellijk worden voldaan, door instantaan leveren van een tegenprestatie, of naar de toekomst worden verschoven door de tegenprestatie weken, maanden of zelfs jaren later te leveren. Zolang mensen producten en diensten begeren die ze niet zelf kunnen fabriceren, zolang zal er schuld zijn.
Het Reverse Debt System vloeit voort uit de praktische toepassing van biflatie, het is geen raadsel maar gebaseerd op economische basisbeginselen die door het dogma ‘geld=schuld’ blijkbaar uit het collectieve bewustzijn verdreven werden. Veel verklaringen kunnen hiervoor gegeven worden maar het betekent finaal dat we quasi letterlijk tegen windmolens strijden in de vorm van virtuele getallen op een balans. Mits correcte toepassing van biflatie creëren we hiermee zowaar een luxeprobleem, we kunnen immers drie methoden toepassen om het schuldencomplex tot nihil te herleiden. Technisch gezien zijn ze alle drie toepasbaar, kwalitatief en praktisch zijn ze verschillend waardoor consensus noodzakelijk wordt. Deze toepassingen bevestigen enkel de ’tragische absurditeit’ zoals Hemphill in dit artikel naar verwijst, dit is helemaal geen flauwe grap maar wel degelijk iets waar we beter eens over kunnen nadenken. We kennen het precedent van nog niet zo lang geleden in de vorm van WOII, er is amper een verschil tenzij dat we nu computers hebben en alles veel sneller kan hersteld worden. Zoals altijd is dit voorwaardelijk, volwassen dialoog en de bereidheid tot nader onderzoek zijn primair, in het andere geval zal het mi bij ’tobbedansen’ blijven. Het is een keuze zoals een andere natuurlijk, de gevolgen navenant.
De waarde van geld wordt dus bepaald door de hoeveelheid schuld,dus de mate van slavernij. De enige oplossing is dezelfde strategie van de banksters te imiteren, dus creëer kunstmatige schuld en ga met je Ferrari op vakantie.
Zo eenvoudig is het uiteindelijk, als de verkoper geloof hecht aan jouw zelfgemaakte geld dan kan je ermee weg.
Geld = – Schuld. Geld is de antipode van schuld. Reverse Debt betekent dus Geld en Reverse Debt System betekent dus Geldsysteem. Elk systeem of model bestaat uit een aantal parameters en een aantal actoren. Waarschijnlijk ontstaat het raadsel doordat in jouw RDS model niet alle parameters en actoren benoemd of even goed gedefinieerd zijn. Iedereen die verstand heeft van het bouwen van systeemmodellen weet dat dat een eerste vereiste is. Als ik het goed begrijp dan spelen bij het RDS model drie parameters een rol, namelijk: geld, schuld en vermogen. Daarnaast zijn er vier actoren: schuldenaar, schuldeiser, vermogend persoon en geldschepper. Op basis van het vermogen van de vermogend persoon, creëert de geldschepper geld, dat hij doorsluist naar de schuldenaar. In het gangbare taalgebruik heet dat de geldpersen aanzetten. De schuldenaar sluist dat geld vervolgens door naar de schuldenaar, weg schuld, en nog steeds geld in omloop. Probleem opgelost? Nee. Want stiekem heb je namelijk de vergelijking Geld = – Schuld veranderd in Geld = – Schuld + Vermogen. Uiteraard zegt deze vergelijking dat wanneer de schuld tot 0 is gereduceerd er nog steeds geld in omloop is. Klein probleempje: naast het geld dat uit schuld geboren is, wordt eenzelfde hoeveelheid geld in omloop gebracht door de geldschepper. Gevolg: 100% inflatie van het ene op het andere moment. Centrale banken creëren ook inflatie maar dan geleidelijk. Ik zie nog steeds niet in wat het voordeel van het toepassen van jouw systeem is of het moest zijn dat je het rechtvaardig acht dat spaarders plotsklaps voor de helft van hun koopkracht worden beroofd ten faveure van schuldenaren.
Dank voor inhoudelijke reactie, gewaardeerd. Om misverstanden uit te sluiten, hoe kom je erbij dat spaarders plotsklaps van hun koopkracht beroofd worden? Door het RDS op zich of door de veronderstelde inflatie? Niet onbelangrijke nuance binnen het geheel.
Beste Werner, zoals in een eerdere reactie weergegeven, is de beschrijving van je model incompleet. Uitgaande van de voorbeelden die je geeft, heb ik de gaten in het model trachten te dichten. Uit dat model volgt dat schuldenaren hun schuld wordt kwijtgescholden ten koste van het in omloop brengen van een hoeveelheid geld ter grootte van die schulden. Daar alle geld uit schuld ontstaat, en deze schulden worden kwijtgescholden door het voor de tweede keer scheppen van dezelfde hoeveelheid geld, verdubbelt de hoeveelheid geld, d.w.z. 100% inflatie. De koopkracht van spaarders wordt dus de helft minder en wel van het ene op het andere moment en dat moment is wanneer de schuldenaar het geld dat hij van de geldschepper ontvangt, doorsluist naar de schuldeiser. Wellicht klopt het model dat ik uit de door jou geschetste hoofdlijnen heb afgeleid niet. Het zou interessant zijn wanneer je aangeeft waar mijn vergelijking die ik uit jouw beschrijving heb afgeleid (Geld = – Schuld + Vermogen) niet klopt en welke parameters en actoren ik teveel heb ingevoerd of over het hoofd heb gezien.
Beste Tjeu, ik plaats een reactie bij het betrokken artikel. Misschien handiger.
Wat het ‘stiekem’ veranderen betreft, aan de basis is geld neutraal. Dit beginsel wordt stiekem veranderd waardoor het dogma ‘geld=schuld’ ontstaat als ‘het systeem’. Het RDS maakt gebruik van dezelfde parameters inclusief deze neutraliteit van geld, op deze manier weten we dat ‘geld=schuld’ een aanname betreft maar geen (economische) natuurwet. De simplistische gevolgtrekking van 100% inflatie is het neveneffect van de huidige systeemconfiguratie, het is een reflexmatige veronderstelling die geen economische rechtsgeldigheid kent.
Sommigen huldigen de stelling dat ‘men’ de crisis probeert te bestrijden door het (opnieuw) toepassen van de oorzaak ervan. Vooral in de VS wordt dat pijnlijk duidelijk. Bij een stagnerende consumentenvraag wordt met man en macht geprobeerd om de burger, dus de reële economie, te betrekken bij de geldvloed van de centrale bank. Op een agressieve manier worden gunstige kredieten wederom als subprime lendings (waarvan bij voorbaat vast staat dat ze niet terug kunnen worden betaald) aan de man gebracht. Nu niet om de aankoop van een huis, maar bijv. om een auto te financieren. De geschiedenis herhaalt zich. De economie krijgt tijdelijk een boost, maar produceert tergelijkertijd weer de nodige extra bubbels. Wie verwacht van QE de oplossing voor de stagnerende vraag? Wie denkt dat kamikaze tot de overwinning leidt? Geen zinnig mens. Het is in beide gevallen een noodgreep om het zekere einde te vertragen. Het systeem is over de kop. Onder het etiket ‘valuta-oorlog’ imploderen de muntwaarden van Canada tot Japan. Slechts de USD en de Zwitserse Franc houden (voorlopig) het hoofd boven water. In afwachting van de ‘reset’ mogen beleggers, banken en beursgenoteerde bedrijven de tank nog eens volgooien en shoppen. De invoering van een nieuwe wereld reservemunt zal de weg vrij moeten maken voor een herbegin. Als het niet goedschiks kan, dan maar kwaadschiks. Een andere oplossing is er niet om de bronnen en geldstromen te herverdelen en het bezit te verduurzamen.
Mee eens HB, een wereldmunt (cfr nieuwe reservemunt) overstijgt de valuta-oorlog waardoor heel wat tijd vrijkomt om aan het herstel te beginnen. Jammer genoeg wordt daar soms een mening aan vastgeknoopt die niet strookt met wat een wereldmunt tot gevolgen heeft. Dit wordt trouwens bevestigd door het IMF en uiteindelijk de evidentie zelve. Tenminste, als we het herstel tot doel stellen. Kortom, we hebben iets ‘anders’ nodig zoals je ook terecht aangeeft.