Eén dag voor de Belgische nationale feestdag – 21 juli – is een dag van rouw in ons buurland. Om 12 uur wordt een minuut stilte gehouden om de slachtoffers te herdenken van de recente overstromingen. Dit zijn enkele vaste gebruiken op zo´n officiële dag van rouw. Het land werd nooit eerder zo zwaar geteisterd door een natuurramp, en het zal de eerste keer zijn dat de overheid moet tussenkomen in de schade, aangericht aan eigendommen, goederen en personen. De nationale verzekeringsmaatschappijen kunnen het blijkbaar niet alleen aan. De zogenaamde federale fase van het nationaal rampenplan werd afgekondigd. De Belgische premier Alexander de Croo: „Ons land gaat door zeer moeilijke momenten”, zei hij. „Onze gedachten gaan nu uit naar de slachtoffers en hun naasten, heel het land leeft met hen mee. Wat mooie zomerdagen hadden moeten worden, zijn plots voor heel veel landgenoten donkere, gitzwarte, dagen”. Het voorlopige dodental staat er op 31, met nog nieuws verwacht over 163 mensen die vermist zijn of onbereikbaar.
Hulpverleners uit Italië, Frankrijk en Oostenrijk waren en zijn ter plaatse, met reddingsteams, boten en helicopters, terwijl ook dit laatste land zelf behoorlijk getroffen werd. Het noodweer teisterde ook Limburg en Duitsland. In Duitsland zouden wel 166 mensen zijn omgekomen. Nederland heeft gelukkig geen overlijdens te betreuren. ´De dijk tussen het Apeldoorns Kanaal en de uiterwaarden van de IJssel bij Hattem is gisteravond doorgebroken. Het gat ontstond op het Jaagpad, vlakbij het Dijkstoelpad, over een lengte van vijftien meter.´ Maar het ergste in ons land lijkt wel voorbij. In het zuidelijke, Franssprekende deel van België ondertussen: ´In enkele Waalse gemeenten in de situatie nog altijd bijzonder moeilijk na het noodweer. Sommige plekken zitten nog zonder stroom en duizenden gezinnen moeten het stellen zonder drinkbaar water.´ De solidariteit onder burgers blijkt gelukkig wel groot, met spontane en massale inzamelingen van huisraad, voeding, speelgoed en benodigheden voor huisdieren. We geven het geloof in de mensheid nog niet op…
