De uitdrukking, “er is licht aan het einde van de tunnel,” wordt de laatste tijd opvallend veel gebruikt in de politiek, vooral door de minister van Volksgezondheid. Echter vrees ik dat het licht aan het einde van die tunnel ‘kunstlicht’ is. Allicht wordt het volk met de nodige metaforen moed ingesproken door politici. We moeten nog even volhouden.
De boodschap van de MSM
De politiek heeft namelijk met het vaccin de oplossing van de coronacrisis in handen en die oplossing werkt alleen als we ons netjes gedragen en niet teveel gaan mopperen, gaan demonstreren of nog erger, gaan rellen. We zouden wel eens moe kunnen worden van al onze beperkingen, wat te denken van de jeugd. Wees braaf en luister naar de overheidscampagnes, houdt u aan de regels en alles zal goed komen. Zo klinkt de boodschap via de mainstream media.
En toen kwam internet
Wie gelooft er in een maakbare samenleving? Nou, deze jongeheer niet. Ik ben opgegroeid in een democratie en heb de jaren van florerende economische groei meegemaakt met af en toe een dip. De jaren van de opkomst van (alternatieve) politieke partijen, van meer radio en TV-zenders, verscheidenheid in omroepen, van versnippering en de opkomst van de individualisering. En toen kwam internet. Met het bekende aanbod van de “oude” media en de nieuwe alternatieve online-media kreeg de vrije meningsuiting meer ruimte. In de oorlogsjaren 40-45 heeft de bezetter een generatie bange ouderen heeft gecreëerd, die ook na de oorlog nauwelijks voor hun mening durfden uit te komen. Het duurde tot eind jaren 50/begin jaren 60. Met de komst van de hippietijd ging de generatie van de babyboomers helemaal los en genoten we van onze vrijheid. Iedereen op z’n eigen manier en in Nederland in het bijzonder. Een vrij democratisch land met een multiculturele samenleving. De ideale mix?
Moedeloosheid op Facebook
Eind 2020 keren we in gedachten terug naar die mooie jaren waarin alles kon en mocht. Nou ja, binnen het kader van de wet- en regelgeving dan. We rookten een joint, dronken bier, dansten in de disco’s, vlogen naar de Costa’s in Spanje en in de warme zomers van de laatste jaren bevolkten we onze overvolle terrassen. Kortom, welvaart in een vreedzame verzorgingsstaat. Hoe anders was dit coronajaar. We werden beperkt in onze vrijheden, enkelen verloren een dierbare en we keken gespannen naar de avondvullende talkshows waar de toppers uit de zorg het volk informeerden over de overbelasting van onze ziekenhuizen. We gingen mondmaskers dragen en vierden onze feestjes digitaal. Een digitale personeelsborrel, een digitale knuffel, maar gelukkig kregen we de kerstkaarten nog via de brievenbus. En via Facebook natuurlijk. Kijk ik nog weinig op, word ik moedeloos van. De verschrikkelijke saaiheid die zich momenteel openbaart op dat sociaal medium waarop iedereen elkaar hartjes geeft, een duimpje voor een opbeurende opmerking en waar de foto’s voorbij komen van 2 personen aan de kerstdis. Keurig volgens de coronaregeltjes. Heb daar niet aan meegedaan. Had het gevoel dat wij binnen onze huiskamer een gelukkiger kerstfeest vierden dan menig ander gezin. Maar Kerstmis was anders dan anders.
Onderdrukt door een noodwet
Mij valt op dat ons gedrag via de sociale media zo keurig is de laatste tijd. Er wordt weinig gemopperd op Facebook, ook niet in mijn whatsappgroepen. Het blijft opvallend stil. Het is of niemand durft te roepen dat ze het zat zijn. Alsof we doen wie de langste adem heeft. Alsof we ons niet willen laten kennen. Ik vind dat vreemd. Het lijkt wel of we zomaar ineens verkeren in een angstcultuur waarbij Facebook, Twitter, Youtube en Google ons de mond snoeren als we een eigen mening openbaar maken die indruist tegen de algemeen heersende opvatting. Ineens hebben de Techbedrijven en de technocraten het volledig voor het zeggen. De wil van Mark en Hugo is wet. Dat wil zeggen, via een noodwet die er in een half jaar tijd doorheen werd gejast. We hebben er ons aan te houden want er heerst een pandemie. Een pandemie die geen pandemie is; althans zo blijkt uit de feitelijke beweringen op de alternatieve media. Een kwestie van zelf op onderzoek gaan en de nieuwssites bezoeken waar onderzoeksjournalisten hun bevindingen publiceren. Ik heb al vaker Maurice de Hond aangehaald, maar er zijn genoeg andere blogs van gedreven onderzoekers.
Vertrouwenscrisis
De alternatieve journalistiek op de online-media is enorm gegroeid. Vooral op Youtube vinden we boeiende mediakanalen, zoals café Weltschmerz, Blckbx.tv, De Nieuwe Wereld, enzovoort, waar onafhankelijke professionele journalisten betrouwbare data publiceren. Ook journalisten die zich hebben los geweekt van hun broodheren, de publieke omroepen die als praatpapegaaien fungeren voor de overheid. Een doorzichtige ondermijning van de samenleving. Het nieuws brengen via gesubsidieerde kanalen. (Staats)omroepen bestaan nu eenmaal van overheidsgeld. Heb in dat verband al vaker de opmerking gebruikt: “wiens brood men eet, wiens woord men spreekt.” Steeds meer mensen krijgen het door en wenden zich tot de alternatieve online-media. We stomen in een sneltreinvaart af op een vertrouwenscrisis. Mensen raken de weg kwijt nu een noodwet het land regeert en zomaar ineens het landschap totaal is veranderd.
Angstcultuur
Treinen rijden bijna leeg heen en weer, kroegen en cafés blijven dicht. Theaters, evenementen, carnaval en alles wat de mens moet vermaken wordt ons onthouden vanwege een epidemie die een mortaliteit kent van 0,23 procent onder de totale bevolking en zelfs 0,05 procent onder de 70 jaar. Zoek het op en overtuig uzelf met eigen gezond verstand. Doe als ondergetekende en neem de tijd; lees en analyseer op feitelijkheden. De feiten die ik vond op het internet zie ik bijna nergens in de MSM. Toch wel vreemd in een land waar de persvrijheid en vrijheid van meningsuiting een groot goed is. Heerst er een angstcultuur? We horen geen tegengeluid via de MSM en zelfs op Youtube worden mediakanalen geblokt die een controversieel geluid publiceren van wetenschappelijke onderzoekers. Onwerkelijk in een democratische samenleving. In een ontwikkelde samenleving heerste altijd de overtuiging dat mensen zelf het beste weten wat goed voor hen is. Nu wordt ons via de MSM door middel van brave voorlichtingsspotjes ingepeperd wat goed voor ons is. Zogenaamd ter bescherming van de fragiele gezondheid van een kleine kwetsbare groep in de samenleving. Zo ineens gaat het om “onze” gezondheid waarvoor de overheid zich sterk maakt. Klinkt dat niet verdacht?
Democratie is ten dode opgeschreven
Waarom nu wel voor de gezondheid van een kleine minderheid en waarom eerder nooit voor de armoede onder de minima? Waarom krijgt ineens de gezondheid van de samenleving zoveel aandacht i.p.v. de scheefgroei in een samenleving met enorme inkomens- en vermogensongelijkheid? Even goed nadenken, beste lezers. Wat is er aan de hand in onze kapitalistische wereld waar het globalisme regeert. Waarom geeft de WHO Covid-19 het etiket van een pandemie terwijl de cijfers duidelijk aantonen dat de definitie pandemie verkeerd gekozen is? U ziet het, ik eindig mijn column met vele vraagtekens. De veranderingen in 2020 zijn te snel gegaan. We raken de weg kwijt. We worden geregeerd door een noodwet en dat besef is nauwelijks doorgedrongen tot de massa. We worden overspoeld door machtsconcentraties van de elite. De samenleving heeft geen invloed meer op de besluitvorming, de democratie is ten dode opgeschreven. We zagen het aankomen en zitten er nu midden in. Opgesloten vanwege een virus. O ja, ik was het bijna vergeten, het is voor uw gezondheid. Gelooft u het nog?
GW
In mijn column mist een link. Achter de onderstaande tekst heb ik ‘m alsnog toegevoegd.
Angstcultuur
Treinen rijden bijna leeg heen en weer, kroegen en cafés blijven dicht. Theaters, evenementen, carnaval en alles wat de mens moet vermaken wordt ons onthouden vanwege een epidemie die een mortaliteit kent van 0,23 procent onder de totale bevolking en zelfs 0,05 procent onder de 70 jaar: https://www.who.int/bulletin/online_first/BLT.20.265892.pdf
Je hebt vertrouwen in de overheid (en dus de maatregelen) of niet. Daarom kun je bijna niet “in het midden” staan. Je kunt immers niet “een beetje vertrouwen” in iets hebben. Daaruit volgt meer een “debat”, dan een “discussie” bij veel mensen. Ook is het voor veel mensen moeilijk voor te stellen, dat de overheid ineens zo’n rare dingen doet, “ze” hebben toch immers 60 jaar goed voor ons gezorgd?. Waarom zou dat nu ineens anders zijn?. Om dat te erkennen moet je van gebaande paden af en je eigen onderzoek gaan doen en op eigen compas gaan varen. Dat is voor veel mensen te eng, dat diepe gat inkijken, wat realiteit heet.
Paul van Liempt in gesprek met retaildeskundige Hans van Tellingen over corona en de detailhandel in Nederland: https://www.youtube.com/watch?v=UIHB9o6v8tM
Een alarmerend verhaal.
Het gedrogeerde crapuul regeert. Met een vette middelvinger naar het gezag Is dat het alternatief? Zorgverleners, hulp- en ordediensten die hun werk niet meer durven te doen? Burgers die in het donker hun hond niet meer durven uit te laten?
Verwende babyboomers moeten het vooral niet hebben over oorlog, bezetting, honger en armoede.
En over ‘angstige oudjes door de bezetter’. Nederlanders waren de meest fanatieke nazi’s en kontenkruipers van het nationaalsocialisme buiten het Duitse taalgebied. Met beslist meer verraad van het eigen volk dan verzet tegen de bezetter.
‘Angstige’ hennen beschermden hun kuikens: zoiets nooit meer, wat zij hadden meegemaakt mocht hun kinderen nooit overkomen. Dan liever de naoorlogse totalitaire twee-eenheid van Staat en Kerk, die volkomen krom ‘democratie; werd genoemd.
Klompenjan was werkloos en straatarm in een straatarm landje, zonder vangnet. Van 9 gulden per week (uit de armenkas) mocht hij zich, met zijn gezin, in leven proberen te houden. Zolang hij zich netjes gedroeg en geen blijk gaf van rooie sympathieën. Beter onderwijs en leuke baantjes bij overheid en geestelijkheid: alleen voor de notabelen en hun relaties.
Kolen out, aardgaswelvaart. Geprefabriceerde en gesubsidieerde simplexwoningen. Iedereen een Kever voor de deur. Tiener- en studentenprotesten? Niet meer dan onvolwassen balorigheid ‘onder invloed’. Wat ze wilden hadden ze niet, wat ze hadden wilden ze niet.
Internet als katalysator? Een ‘manische mening machine’, geldingsdrang en commercie, zonder grenzen, regels of ideologie, die de verdeeldheid en het wantrouwen jegens elkaar en het gezag op de spits drijft.
Bofkonten en notabelen zijn er altijd geweest; door onze naoorlogse vraat- en henzucht hebben wij de geest zelf uit de fles gelaten en is de ‘strijd’ tegen de zogenaamde ‘elite’ in wezen niets anders dan een schaduwgevecht tegen onszelf.
De oudjes die het beest in de mens al eerder hebben mogen overleven, doen niet meer mee, Ze zijn niet bang, maar bezorgd om hun nakomelingen. De omheilspellemde lucht die zij opsnuiven herkennen zij maar al te goed.
De wereld gaat in z’n achteruit. Langzaam gaat de welvaart afbrokkelen. Er komt een “nieuw (dynamisch) normaal”, het “oude normaal” hebben we achter ons gelaten. We leven in spannende tijden.
Ja, de ouwe zwabber, ik weet ’t. Maar altijd actueel, zeker omdat het nu niet alleen om de economie gaat, een ‘reset’ of een politieke ideologie, maar om de ultieme wereldheerschappij.
De bewust, door de elite, gecreëerde chaos wordt gebruikt om de NWO er doorheen te drukken. Denk ook eens aan de Georgia guide Stones, waarin gebeiteld staat dat de wereldbevolking maximaal uit 500.000.000 mensen mag bestaan. Als slaaf voor de elite.
Wat past de Corona hoax met de “geweldige” vaccinaties daar toch ontzettend goed bij. De overheden en msm spelen het spelletje helemaal mee. Een angstige bevolking is als was in de handen van de zogenaamde machthebbers. Dus straks ook nog een derde en vierde “pandemie”. Net zolang doorgaan tot de 500 miljoen bereikt zijn.
Zoals gewoonlijk ”vele vraagtekens”, inderdaad. En verwijzingen naar tal van lekenprofeten die zich afvragen…?
Het zal intussen tijd worden voor antwoorden, vindt u niet?
Noem het virus desnoods een ‘hoax” of een ‘fopspeen’, zoals sommige populisten bijv. ook de klimaatverandering bij het huisvuil zetten als erfenis van de ‘Linksche Kerk”.
De noodtoestand in de zorg, de ziekenhuizen, waar ook verrassend veel jongere en ‘gezonde’ mensen met corona zijn opgenomen en voor hun leven vechten, zelfs na hun ‘herstel’ chronische functiestoornissen houden. Zijn dat allemaal simulanten? Of is het allemaal ‘niet zo erg’ omdat de Spaanse Griep veel erger was?
Voorbereiding, beleidsvorming, informatie en coördinatie/handhaving waren (en zijn) zoals gewoonlijk in dit land knudde en hebben met zekerheid vele ‘onnodige’ slachtoffers gekost.
Let wel: ook twijfel en scepsis zullen deugdelijk moeten worden onderbouwd en worden voorzien van een praktisch alternatief. Met alleen symbolisme, kretologie en vraagtekens is niets en niemand gediend. Het voedt alleen de waandenkbeelden van een zieke wereld.
Citaat: “Met alleen symbolisme, kretologie en vraagtekens is niets en niemand gediend. Het voedt alleen de waandenkbeelden van een zieke wereld.”
Het is niet verkeerd om kritisch te zijn op beleidsmaatregelen die een ongewenst effect hebben op de samenleving. Niet voor niets controleert de Tweede Kamer onze regering. Echter zit onze volksvertegenwoordiging op fluwelen zetels en daarom is het wenselijk dat er vanuit het volk ook kritiek wordt geuit op de uitwerking van wet- en regelgeving. Met een zwijgende bevolking gaan we China(en Rusland etc.) achterna en hebben we niets meer in te brengen. Daarom is het wenselijk dat er via discussieplatforms zoals Biflatie.nl, waarop auteurs en lezers hun meningen kunnen ventileren, een maatschappelijke discussie ontstaat over het nut van ingestelde regelgeving.
Zijn bijvoorbeeld de coronamaatregelen disproportioneel? Dat is momenteel de maatschappelijke discussie. Daar zit tegelijk een ethische discussie aan vast. Is het moreel verantwoord dat we de lockdowns opheffen en het virus z’n natuurlijke gang laten gaan met risico van (veel) meer slachtoffers? En is het moreel verantwoord om de samenleving op te sluiten ten gunste van een klein percentage van onze bevolking? En is het uit te leggen dat we naast de coronaslachtoffers ook genoegen moeten nemen met een hoger sterftecijfer door uitgestelde medische behandelingen? En de geestelijke gezondheidsschade onder jongeren? Enzovoort, enzovoort. Kortom, een lastige discussie.
We zitten middenin een pandemie die in feite een epidemie is. Ook een discussie op zich. Zonder kritiek uit de samenleving zijn we aan de goden overgeleverd. Ik voorspel alvast een flinke klus voor de volgende parlementaire onderzoekscommissie die de gevolgen van de coronacrisis gaat onderzoeken. De conclusie is dan altijd dat er fouten zijn gemaakt. Daarom is het goed om als samenleving er bovenop te zitten.
Eerst een correctieve volksraadpleging organiseren voor een democratische bestrijding van een pandemie die –volgens u- geen pandemie, maar ‘slechts’ een epidemie is?
In China, waar ze, zeker in urbane industriegebieden, wel vaker met gezondheidbedreigende calamiteiten te maken hebben, is door de verantwoordelijken maandenlang krachtdadig doorgepakt en zie het resultaat. Mede dankzij discipline, geduld en incasseringsvermogen van de bevolking. Vergelijk dat maar eens met de mentaliteit van de westerling.
De verantwoordelijken hier maken er een chaotisch potje van, waarbij veel te lang (‘intelligent’!) wordt geprobeerd om het één (besmettingsbestrijding) te doen zonder het ander ( burgerlijke vrijheid en economische bedrijvigheid) te laten.
Een warrig voorbeeld doet zelden gemotiveerd volgen en veel kritiek op het hoe en waarom is dus ook begrijpelijk en terecht.
Niettemin ligt de verantwoordelijkheid bij de politiekverantwoordelijken, die ook aanspreekbaar zijn op het Grondwettelijk gehalte van hun beleid.
Alle maatregelen hebben in grote meerderheid de steun van het parlement, waarmee is voldaan aan de democratische beginselen.
Dat geldt niet alleen voor corona (als noodsituatie), maar voor alle overheidsbeleid, steunend op formele en/of bijzondere wetgeving.
De algemene kwaliteit van de ‘democratie’ in dit land en de meeste andere landen is natuurlijk een heel ander verhaal, waarin de burgers veel kritischer zouden moeten anticiperen.