Voor dit denkexperiment doen we graag beroep op uw inlevingsvermogen, onze opdracht is de Europese concurrentiekracht verhogen. We maken ons geen zorgen over milieu of zinvolheid, we willen onze export verhogen opdat er terug geld in het Europese laatje komt. Dit geld is broodnodig opdat we onze sociale verworvenheden kunnen vrijwaren. We richten onze aandacht op de 26.000.000 werklozen in Europa, dit zijn niet rendabele actoren die veel geld kosten. Tegelijkertijd willen we nagaan hoe biflatie hierin een rol kan spelen.
Wilde suggestie
Deze oefening houden we eenvoudig, we hebben 26.000.000 mensen die kunnen helpen aan de productie van exportgoederen en we hebben twee sferen waarin ze tewerkgesteld kunnen worden. Enerzijds in de privé sector, anderzijds in staatsbedrijven. Het loon dat ze verdienen is gelijk aan de werkloosheidsuitkering, hierdoor ontstaat er geen meerkost. De staatsbedrijven worden nieuw opgericht en gefinancierd door een QEFW-programma, dit als spontane steunmaatregel vanwege de ECB. Een rudimentair beeld geeft richting aan dit denkexperiment.
Brainstorm
Het idee wordt gelanceerd en politieke overheden vinden een consensus, het is alle hens aan dek om onze economie terug op het spoor te krijgen. Door het inschakelen van werklozen kunnen producten tegen een lagere prijs geëxporteerd worden, de kost voor arbeid is immers veel lager. De werklozen kunnen op deze manier ervaring opdoen waardoor hun marktwaarde vergroot. De suggestie leidt dan ook tot een WIN-WIN met nog veel meer neveneffecten die hieruit kunnen volgen. Uw bedenkingen, reacties en/of aanvullingen lezen we graag, het is brainstormen avant la lettre. Last but not least, hoe verhoudt biflatie zich tot dit voorstel? Het is een meer dan interessante vraag maar of het antwoord dat ook is, zal moeten blijken. Ter info, deze denkoefening kadert binnen een voortgaand onderzoek waarin biflatie centraal staat.
Mooie denkbeelden, of beter nog, droombeelden van een theoreticus. Hier wordt totaal voorbij gegaan aan het feit dat onze EU een bij elkaar geraapt zooitje van totaal verschillende en totaal verschillend denkende Europese landen is. Geregeerd door eigenwijze politici die, eenmaal zittend op het pluche, totaal los geslagen zijn van de werkelijkheid. Politici die met hun ambtenaren helemaal opgaan in de enorme kluwen van Europese regelgeving en van het ene overleg naar het andere topoverleg reizen. Politici die druk zijn met het in elkaar flansen van halfbakken compromissen om daarmee te proberen de Europese ambtenarenkliek bij elkaar te houden en hun eigen positie voor nog een paar jaartjes veilig te stellen. In die hele carrousel van de Europese Commissie tot aan de Europese Ministerraad aan toe is men alleen druk in een vergadercultuur om te trachten poppetjes van totaal verschillende signatuur een zelfde kant op te krijgen. Daar gaat alle energie aan verloren. Daarin is geen ruimte om te gaan brainstormen met een denkexperiment wat betekent dat een behoorlijk aantal EU-landen hun economieën drastisch moeten hervormen. Dat is al jaren geroepen naar landen zoals Italië en Frankrijk, Spanje en Portugal, en Griekenland vergeet ik alvast, want die hoort er, wat mij betreft, niet meer bij. Nee beste biflaten, waarom zouden landen gaan innoveren en hervormen als de schuldenberg van overheid en hun burgers opnieuw gefinancierd kan worden met nieuwe leningen met nog lagere rentevoeten. Waarom moeilijk doen met nieuwe experimenten, als het makkelijk kan? Onze EU is nog lang niet toe aan nieuwe experimenten terwijl het experiment van de euromunt bij lange na nog niet geslaagd is. Een euromunt die alleen maar een transfer op gang heeft gebracht van goed geld naar kwaad geld. Om nu zomaar 26 miljoen werklozen aan werk te helpen terwijl er momenteel nog altijd sprake is van vraaguitval in de mondiale economie, dat gaat niet lukken. Dat de export tijdelijk wat aantrekt komt door de valutaoorlog. De waardes van de verschillende (wereld)munten jojoën behoorlijk op en neer, daar is geen pijl op te trekken. Europa kan alleen werkgelegenheid creëeren door de loonlasten ver naar beneden te drukken. En daar ligt nu de wortel. Door de verschillenden fiscale regimes is hier geen eenduidig EU-beleid op los te laten. Als lonen omlaag moeten zullen ook belastingen met dezelfde rotgang omlaag moeten omdat anders komen de werknemers van de landen waar al sterk is bezuinigd in opstand. En hier stuiten we dus weer op de enorm botsende belangen binnen de EU-grenzen. Zolang de EU geen eenheid is in de vorm van een verenigde staten zal geen enkel experiment meer werkgelegenheid kunnen opleveren. Zolang er zo gekissebist wordt om één landje overeind te houden met alleen maar uitgeleende gelden en uitstellen van steunprogramma’s is het hele EU-circus één grote vorm van uitstel van executie. In plaats van denkexperimenten denk ik eerder aan het invoeren van een Marshallplan wanneer zo meteen duidelijk wordt dat het euro-experiment totaal is mislukt. Een Marshallplan die de enorme schade die we straks voor de kiezen krijgen te lijf gaat. Een Marshallplan die er voor gaat zorgen dat straks 50 miljoen werklozen een zinvolle taak in hun leven krijgen door het verrichten van vrijwilligerswerk voor de voedselbanken die onze spaarbanken over een jaar of wat weten te verdringen. Ach ja, ’t is maar hoe je het bekijkt…
Beste Piet, het is zowaar een samenvatting van bijna alles. Als we starten met de kortzichtigheid van politiek om dan te denken dat het allemaal wel goedkomt, dan schort er iets aan ons denken. Het zou puur geluk zijn dat er een mooie vrucht uit voortkomt, langs de andere kant weten we dan wel wat er noodzakelijk is. Simpelweg een beetje ruimer denken, logischerwijs.
Flauwekul artikel…
Wat ik me afvraag is wat wil je exporteren en waar naar toe? Daarnaast krijg je natuurlijk concurrentie vervalsing als je mensen met een uitkering aan het werk zet in een staatsonderneming. Kortom zie weinig heil in dit gedachtenexperiment.
Beste Wim, als er geld tekort is in het Europese laatje, hoeven we niets extra te exporteren. De oefening gaat over waar we meestal klakkeloos aan voorbij gaan. Vaak heel bijzonder om zien.
Werner, hoewel ik je mening niet altijd deel kan meestal kan ik je meestal wel volgen, Echter “Deze oefening houden we eenvoudig, we hebben 26.000.000 mensen die kunnen helpen aan de productie van exportgoederen…”, maw we hebben het hier dus over exportgoederen (buiten de EU). Vind verder de aanzet van de oefening dus weinig interessants opleveren. Doet me denken aan Melkertbanen. Wat nou niet bepaald een succes was (understatement). Link voor degenen die niet weten wat een melkertbaan was: http://nl.wikipedia.org/wiki/Melkertbaan
Beste Wim, dank voor interessante link.
Ik begrijp ten zeerste je reactie, dit denkexperiment gaat over hoe we als bevolking misleid worden. Het gaat over (1) tekort aan geld en (2) werkloosheid, politiek wekt de suggestie dat dit een probleem is en wij geloven dat blindelings. Economisch gezien is dat geen probleem, in de oefening geeft de ECB een QE. Dit wil eenvoudig zeggen dat een geldtekort een drogreden is, met een QE kan je immers elk tekort opvullen/aanvullen. Probleem (1) is dus opgelost, voor werkloosheid (2) kunnen we arbeid herverdelen (cfr arbeidsmallemolen) onder de totale massa, extra productie is daarom niet nodig (export of anderzijds).
Merk vooral op, ook in andere werelddelen maakt men gebruik van QE-programma’s, ook daar is de bevolking de speelbal van hoe men daarmee omgaat. Als er gesproken wordt over ‘slaven’ dan is dat niet zomaar, dit is grotendeels te wijten omdat we zelf blind geloof hechten aan wat politiek ons opsolfert, het is misbruik van ons vertrouwen. Politiek vindt het natuurlijk wel leuk dat we daar telkens opnieuw intrappen. Anders gezegd, de oefening is interessant omdat ze misleidend is, niet met die doelstelling gegeven dan wel om dat duidelijk te maken.