Wim Boonstra is Bijzonder Hoogleraar Economische en Monetaire Politiek en econoom bij Rabo Research. Paul Buitink is bedrijfseconoom en bestuurslid van de Stichting Full Reserve. In dit gesprek gaat het over de definitie van geld en of geld per definitie schuld is. Tabak, schelpen, alles komt voorbij. Ook maken ze onderscheid tussen geld uitgegeven door de centrale bank en commerciële bankschulden die we als geld gebruiken.
Wim en Paul gaan in op verdwijnen van cash geld en de mogelijke opkomst van digitale munten. Ook bespreken ze hoe centrale banken dit kunnen aanbieden, anoniem of niet. Wim geeft minder om privacy dan Paul.
Quantitative Easing (QE) vindt Wim een stap te ver gaan alhoewel volgens hem ECB in eerste instantie wel goed acteerde in de crisis. Er is echter nu geen exit-strategie voor QE. Landen zelf hebben te weinig hervormd. Wim laat ook weten hoe hij beleid zou hebben gevoerd als hij ECB-voorzitter zou zijn geweest. Hij is tegen opkopen van bedrijfsobligaties. Wim voelt alsof we op een monetaire gletsjer staan.
Wim gaat in op de vraag of Nederland wel de euro had moeten invoeren. Verder bespreken de heren de dekkingsgraad van de pensioenen, huizenprijzen, alternatieven voor QE, central bank digital currencies (CBDC), een depositobank, het depositogarantiestelsel en meer. En, kun je als bankeconoom wel onafhankelijk zijn? Via Cafe Weltschmerz
Het is natuurlijk razend interessant een praatje over geldcreatie, geldkranen en geldkraters te houden met een salaris van pakweg drie ton per jaar exclusief bonussen voor de heren boonstra en buitink. De conseclusies laat men natuurlijk daarna over aan de msm met haar manipulaties van het slavenvolkje dat tenslotte de rekening moeten betalen. De deepstate regenten weten echt wel hoe je met diarree een bonus kunt delven.
Zo zie ik het ook, er zit bisnes in deze handel van lenen om te lenen en daarna lenen omdat je beleent bent.
Klopt. Aan de schuldenberg wordt meer binnengeharkt dan in de reële economie verdient wordt.