Op 1 mei viert bijna heel Europa de Dag van de Arbeid en heeft dan een officiële, meestal doorbetaalde vrije dag. Behalve wij Nederlanders! Waarom eigenlijk niet? Alleen een kleine groep ambtenaren en beurshandelaren geniet wel dit voordeel, maar over het algemeen is 1 mei als Dag van de Arbeid in Nederland als traditie verloren gegaan…
Bloed, zweet en tranen
Aan de oorsprong van de Dag van de Arbeid ligt de (eeuwige?) strijd van de arbeiders tegen de fabrieksbazen om een 8-urige werkdag te bekomen. Het initiatief kwam toen van de Amerikaanse vakbond AFL. De eerste internationale Dag van de Arbeid viel op 1 mei 1890. Traditioneel gaan dan vakbonden met hun leden en sympathisanten de straat op om te demonstreren, vieren en herdenken. De kortere werkdag tezamen met andere arbeidsrechten werd letterlijk met bloed, zweet en tranen verworven. Vernederingen, tegenwerking, bedreigingen en zelfs doden waren het trieste deel van de eerste strijders.
Dag van de arbeid nog wel op Nederlandse eilanden
In Nederland niet, maar in Bonaire, sint Eustasius en Saba nog wel! Caribisch Nederland heeft mazzel, maar ook de medewerkers van de gemeente Amsterdam, al mag je daar sinds vorig jaar kiezen:
In Nederland is de Dag van de Arbeid alleen op de BES-eilanden een officiële feestdag. Wel werden er vanouds grote bijeenkomsten georganiseerd door de SDAP (later PvdA) en de CPN. Tot in de jaren tachtig hield de CPN op 1 mei een jaarlijkse betoging in Amsterdam. Voor de werknemers van de gemeente Amsterdam is 1 mei sinds vele decennia een vrije dag, hoewel zij sinds 2017 de keuze hebben om vrij te nemen of te werken. (via Wikipedia)
Niet genoeg aangedrongen
In Nederland is 1 mei als internationale Dag om de arbeiders te vieren nooit echt van de grond gekomen. Er vonden nooit echt bloederige confrontaties plaats en compromissen werden gesloten. ‘We’ hebben gewoon niet genoeg daadkracht getoond. Niet genoeg aangedrongen. Niet genoeg doorgedrukt. Dat is dan onze arbeidsmarkt. Wel herinnert o.m. de FNV als grootste vakbond van het land de werkgevers aan hun plichten. ‘(…) kom je afspraken na want anders vind je ons lijnrecht tegenover je.’ En een waarschuwing aan de Nederlandse overheid: ‘(…) mensen hebben zekerheid van werk nodig en ontslagbescherming, breek dat niet af!.’
