FOMO (Fear Of Missing Out): de aandachtseconomie

FOMO: Fear Of Missing Out. Bang zijn om iets te missen. Want stel je voor: op een van de vele sociale media verschijnt een bericht, foto of eender wat dat joù aangaat. En dan zou net jij dat missen?! Oh ramp, dus meteen maar snel-snel gaan kijken, toch? Desnoods in de wagen tijdens het rijden. Tja, het kàn iets héél belangrijk zijn, toch? Of een collega heeft haar vakantiefoto’s gepost, het is het gespreksonderwerp-van-de-dag in de kantine. En uitgerekend jij zou niet kunnen volgen, niet méé zijn? Oe-oei-oei, zit je daar bij als ‘buitenstaander’, ondoenlijk, toch?

Crypto: FOMO

Of een cryptocurrency is enorm aan het stijgen. FOMO! Bang om de boot te missen, instappen! Waardoor de stdijging sterker wordt en de FOMO grotere bij de mensen die nog niet zijn ingestapt. Martine Hafkamp noemt hele concept de ‘aandachtseconomie’ en reken maar dat er verdiend wordt aan uw ‘schreeuw om aandacht‘!

Aandacht is onbetaalbaar

De huisvrouw die er net bergen was heeft gestreken, even stopt en meteen op Facebook post. “Oef, net twee uur gestreken, nu een verdiende pauze”. De fiere autobezitter dieonlangs zijn wagen tot in de puntjes heeft gepoetst en in de wax gezet. En meteen trots het resultaat van zijn noeste arbeid laat blinken met een foto op Instagram. Ze geven zichzelf daarmee een pluim, vragen aandacht ( vaak omdat niemand anders hen die geeft…)

Iedereen aandacht

Allemaal willen we aandacht. Mensen, dieren, zelfs planten hebben aandacht nodig. Aandacht is waardering en erkenning. Aandacht is respect, teken dat we bestaan. Aandacht is, jawel, een vorm van liefde. En wanneer we die niet (genoeg) krijgen van anderen, zeker al liefst van je partner, gaan sommigen zelfs zo ver om die te kopen. Je kùnt ‘likes” kopen op internet! En met die gekochte likes op Social Media op laten zien hoeveel ‘waardering’ je wel krijgt. Of hoeveel ‘vrienden’ of ‘fans’ je hebt.

Fake attention

De zanger Dotan kwam recent in het nieuws met zo’n bekentenis. Ook andere artiesten zijn niet te beroerd om nepfans of nepkopers tevoorschijn te toveren, bijvoorbeeld nummer 1 hits in de top 40 bijvoorbeeld, zoals het sluitpost der menselijke intelligentie Gordon deed. Deze snuifgrage zanger kocht als z’n eigen CD’s op. Veel mensen hebben alles over voor aandacht, waardering en ‘succes’. En daarop spelen heel wat bedrijven die geld geroken hebben natuurlijk gretig in.

Productiviteit lijdt eronder

Al die uren, dagen, weken – tel het zelf eens op per week of maand hoeveel of hoe lang je bezig bent met al dat ‘nieuws’ (echt of nep) te ‘volgen’? Dan ben je dus al die tijd afgeleid, doe je niet verder waarmee je bezig was. Microsoft heeft berekend dat het ‘gemiddeld 23 minuten duurt voor je je weer kunt concentreren’ na zo’n ‘zeer belangrijk bericht’ dat jouw aandacht vraagt, of beter gezegd eist Bedrijven stellen hun algoritmes erop in.

ROI & ROA

Hoe langer ze jouw aandacht krijgen, vasthouden, hoe meer kans dat je iets leest, doet, koopt. Zakelijk succes wordt daar nu ook aan afgemeten: ROI (Return on Investment) dus ‘maar ook via ROA (Return on Attention)’. Het draait, zoals zowat alles en altijd in het leven helaas, om geld verdienen. Gerichte advertenties onder ogen zien omdat ‘ze’ jouw voorkeuren kennen. Trackers en andere privacyschendingen om te weten te komen wie je bent (gebruik daarom altijd een VPN).

Volgen en meedoen

Kortingbonnen via je app krijgen van de winkel die je op dat moment binnenloopt bijvoorbeeld. De commerciële mogelijkheden lijken onuitputtelijk. Tal van bedrijven hebben geld geroken en doen mee, moeten bijna wel meedoen. En doordat wij ‘meedoen’, zijn we ‘volgers’ geworden. Gewillig koopvee. Net zoals er kijkvee bestaat (televisieverslaafden) en stemvee (politici zijn hier dol op). Of misschien betreft het hier wel een en hetzelfde soort kalven en lemmingen…? FOMO. Volgers zijn we geworden, bang dat we íets missen, terwijl we beter leiders zouden kunnen zijn. Geen nalopers maar voorlopers, toch? Anders doen anderen dat wel in onze plaats.