Een nieuw tijdperk: de robotmens

Absurd! Zo graven wij, de huidige samenleving dus, ons eigen graf. Welke jonge ouders zouden nu nog kindertjes willen verwekken als je de ‘kleine onschuld’ in de wieg al op tijd moet voorbereiden op een levenslange dwangarbeid. Je bent toch volgens de huidige maatstaven nog altijd gedwongen  te werken om te kunnen voorzien in de kosten van levensonderhoud. Maar misschien heb ik het mis. Helemaal mis denk ik. We gaan een ander tijdperk in. De robotisering verandert onze samenleving. De intelligente robot is al in de maak. Wordt momenteel verwekt in Japan en is in staat om binnenkort ouderen te verzorgen. Voorlopig eerst met wat hand- en spandiensten. Later, met ingebouwde chip in de arm van de hoogbejaarde, is nog meer correlatie mogelijk. Ja, er ontstaat waarachtig een relatie. Over een tiental jaren seks met de intelligente robot. De opblaaspop kan de kast in. Vraag mij af of men al studeert op conceptie en inseminatie. Ben ik blij dat de euthanasiepil al een poosje bestaat.

Ik wil een tweede leven

Maar aan de andere kant begin ik te begrijpen waarom deze ontwikkeling in gang is gezet. Klinkt heel sterk, maar toch. Wat gebeurt er met de mensheid als we de opwarming van onze aardkloot niet weten te stoppen. We worden het niet eens over de te nemen maatregelen. Kost teveel en wij, de uitgemolken middenklasse, kunnen het niet meer opbrengen. Kortom, we graven ons eigen graf. Het zou dus heel goed kunnen dat de mensheid uit pure overlevingsdrang bezig is met een transitie naar de robotmens. Wel nodig denk ik als we niet in staat zijn om de energietransitie ordelijk en snel te laten verlopen. Als onze aardkloot straks zo vervuild raakt dat een normaal gezond leven met die vuile uitstoot niet meer mogelijk is, dan moeten we toch wat. Ik begin van gedachten te veranderen en gooi de euthanasiepil de kast in. Ik wil het allemaal meemaken. De levensverlengende pil bestaat toch ook al? Ga deze direct bestellen. Wil het meemaken dat we onze aardkloot veranderen in een aards paradijs.

Geen science-fiction film

De nieuwe robotmens heeft straks het eeuwige leven. Bestand tegen alle veranderingen in het klimaat. IJstijd en tropische temperaturen deren ons niet. Af en toe in de robotkliniek een onderdeeltje vervangen en heerlijk genieten. Werken hoeft niet meer. Onze voedingsketen kan aan de kant. In onze buik nestelt een besturingssysteem die ons navigeert over de uitgeleefde aardkloot. Onder onze kunstkuif nestelt een kunststof schedel met daarin een geheugenchip die onze ijzersterke ledematen aanstuurt. Een passiechip zorgt voor de opwekking van lustgevoelens in onze onderbuik. De seksuele gemeenschap kan vele malen achtereen plaatsvinden en bij slijtage van onderdelen volgt een signaaltje. Via tunnelbuizen en drones verplaatsen we ons naar de andere kant van het aardse paradijs. Ben ik een visionair, of de nieuwe George Orwell?

Ach, met een beetje fantasie kan iedereen zich een voorstelling maken van de nieuwe wereld. Hoeveel science-fiction films uit het verleden zijn al geen werkelijkheid geworden? Zelfs de onvoorstelbare gebeurtenissen uit de Walt Disney tekenfilms zijn met een beetje fantasie goed te plaatsen in dit tijdperk. Donald Duck is Donald Trump. Deze president voert de scepter over een fantasieland met onbegrensde mogelijkheden. Hoewel, onbegrensd? Goed beschouwd heeft het schouwspel aan de andere kant van de plas veel weg van een tekenfilm. Niet te filmen wat daar tegenwoordig mogelijk is. Heeft naar mijn mening alles te maken met de fantastische mogelijkheden die we als robotmens in een futuristische toekomst gaan meemaken in Fantasialand.