(door Gerrit Welbergen) In dit artikel leg ik uit waarom de mondiale schuldenberg van iedereen is. U zult uw schouders ophalen en denken, “het zal mij aan de kont roesten, andermans schuld is niet mijn probleem.” Was dat maar waar).
‘Het zijn maar cijfertjes’
De titel zegt iets over het gedrag van de mens. We zijn erg makkelijk om iemand anders de schuld te geven. We ontlopen graag onze verantwoordelijkheid. Misschien is dat ook wel de reden dat de wereldwijde schuldenberg na het bereiken van een record hoogtepunt gewoon doorgroeit. Het is toch niet allemaal mijn schuld, zo is de redenering van de massa. De mondiale schuldenberg bedraagt momenteel 246 biljoen dollar. Dat is dus 246.000 miljard of zo u wilt in cijfers: 246.000.000.000.000. Ach, het zijn toch maar cijfertjes op papier die wereldwijd verspreid zijn als schuldpapier. In de vorm van staatsleningen, bedrijfsleningen, hypotheken en kredieten. Maar ook verpakt in derivaten. Verspreid over de balansen van banken, beleggers, pensioenfondsen en genoteerd in de boeken van de Ministeries van Financiën als het gaat om de uitgifte van staatsleningen.
Schuldsanering kent alleen verliezers
Een normaal mens met een kleine schuld of zonder enige vorm van schuld zal denken dat die schuldenberg niet zijn of haar probleem is. En zo is dat. Als in onze eigen NL-samenleving iemand een schuld aangaat en later om welke reden dan ook in de problemen raakt, dan zal een schuldsanering een noodzakelijk ‘kwaad’ zijn. Onder het uitroepen van een faillissement of via het aanstellen van een bewindvoerder worden de schuldeisers op een rijtje geplaatst, op volgorde van voorrecht. Zo lossen we dat op als een particulier of ondernemer failliet gaat en zijn schulden vaak maar deels aflost met behulp van een bewindvoerder. Geen leuke tijd voor de schuldenaar. Leven onder het minimum en boos worden aangekeken door schuldeisers die onderaan in het rijtje stonden en hun vordering (deels) kunnen afschrijven. Kortom, alleen verliezers.
Fiat geldsysteem is failliet
Maar wat te denken als de mondiale schuldenberg dreigt te gaan schuiven. Er zijn genoeg mensen zonder enige vorm van schuld en ook vermogenden met een flink saldo op een of andere spaarrekening. Of gepensioneerden met een opgebouwd kapitaaltje wat wordt beheerd door een pensioenfonds. Veel van deze mensen onderkennen niet de gevolgen van ons failliete fiat geldsysteem. Want dat is waar we feitelijk over praten. Bij een mondiale schuldkwijting bijvoorbeeld zal veel kapitaal worden vernietigd door het moeten afschrijven op balansen van banken, pensioenfondsen enzovoorts.
ECB gaat weer stimuleren
Niet voor niets gaat de ECB weer beginnen met opkopen van slechte leningen op balansen van banken. Systeembanken mogen per slot van rekening niet omvallen omwille van het geldsysteem. En niet voor niets is de centrale rente stelselmatig verlaagd tot nul en zelfs negatief voor overtollig kasgeld bij systeembanken. En niet voor niets heeft inmiddels meer dan 13 biljoen dollar aan staatsleningen een negatief rendement. Hoe lang kan dat nog doorgaan? Met de huidige negatieve rentetarieven is er sprake van een monetair experiment wat niet eerder heeft gespeeld in de monetaire geschiedenis.
Als schulden niet meer terug betaald worden
De mondiale schuldenberg is o.a. op gang gebracht door onze bankensector die niet alleen het ingeleende geld(spaargeld) uitlenen maar vooral een hypothecaire lening of (bedrijfs)krediet gewoon bijschrijven als vordering ter linkerzijde op hun balans. De uitgifte van krediet helpt om economische groei te genereren, zo is dat ooit ontdekt toen banken ongelimiteerd de kredietkraan opendraaiden. Het werd het verdienmodel van onze banken die daarmee de grootste speler zijn binnen de financiële markten. Hoe griezelig is dat wel niet? Wat staat ons te wachten als op gegeven moment schuldeisers inzien dat schulden niet meer terugbetaald kunnen worden? Op kleine schaal zal dat leiden tot een faillissement van de schuldenaar. Maar hoe werkt dat in mondiaal verband waarbij westerse economieën totaal met elkaar zijn verweven door o.a. de globalisering? Het is bekend dat de schuldgraad van alle landen wordt uitgedrukt in percentages van het BBP. Bij een gezonde economische groei zal dat procentueel lager zijn dan bij economische krimp.
Toch maar consuminderen
Nu staat niet helemaal toevallig de wereld voor een belangrijke omwenteling. Dat is allereerst de angst voor de opwarming van onze aardkloot waarvoor 197 landen een klimaatakkoord hebben ondertekend. De uitwerking daarvan is volop gaande maar intussen is al bekend dat het kostenaspect een drukkend effect zal hebben op economische groei. Logisch, want groei wordt voorlopig nog altijd veroorzaakt door de behoefte van de mens aan meer consumptie. In de jarenlange transitie naar schonere productie zal zeker de overmatige consumptie door de klimaatactivisten boven aan de klimaatagenda staan. We moeten dus consuminderen. Uiteindelijk zal ons BBP daardoor krimpen. Tegelijk stijgt nog altijd de mondiale schuldenberg. Afremmen daarvan kan alleen door een stop op kredietuitgifte. Ha, ha, wie durft zo’n ingrijpende maatregel op de klimaattafel te leggen, waar enorme behoefte is aan kapitaal? Maar wacht even, misschien gaat dat consuminderen vanzelf. Als banken en andere kredietverleners inzien dat verliezen op slechte leningen toenemen, dan verdwijnt de impuls tot kredietverlening. Dat zet direct een rem op economische groei. Willen we dat? Ja. Kunnen we dat aan? Nee! Er is namelijk nog een remmende factor.
Krimpende bevolking
Wat te denken van de demografische ontwikkelingen in onze mondiale westerse economieën. De bevolking van landen als Japan, de VS, Europa en zelfs China is al meer dan 40 jaar aan krimp onderhevig. Een langzaam maar uiterst gevaarlijk proces. Het zijn precies de landen waar de economie op gang is gebracht door de uitgifte van krediet. Dat betekent dat de schuldgraad per hoofd van de bevolking stijgt. Wetenschappers en economen hebben daarover wat berekeningen in kaart gebracht. De cijfers bespaar ik u, geeft alleen nog meer verontrusting. De liefhebber kan ze hier vinden.
We weten dat het fout gaat, maar wanneer
Het is een optelsom van narigheden. We weten dat periodes van groei worden afgewisseld met recessies. We weten dat de laatste groeiperiode een record lange periode was. We weten dat die alleen meer welvaart bracht bij de elite en minder bij de massa. We weten dat in die periode is verzuimd om de schuldenberg af te bouwen. We weten dat deze mondiaal alleen is gegroeid. We weten dat tegelijk de rentetarieven omlaag zijn gebracht. We weten dat centrale banken meer dan ooit in de monetaire geschiedenis de economie (zogenaamd) hebben gestimuleerd. We weten dat hun inflatiewens bij lange na niet is gehaald. We weten dat belangrijke industrieën, zoals auto- en staalindustrie inmiddels krimp vertonen. We weten dat handelsspanningen tegelijk met geopolitieke spanningen oplopen, en dat een harde Brexit nabij is. We weten dat we vergrijzen en te weinig doen aan “werken(?)” aan ons nageslacht. Kortom, een optelsom van malaise.
Deflatie en stagflatie, begin van de malaise
De hamvraag die momenteel op veel alternatieve nieuwssites wordt gesteld is niet of, maar wanneer het fiat geldsysteem zijn einde nadert. Een kwestie van tijd. Als het eenmaal gaat schuiven kan een versnelling optreden door de enorme hoeveelheid ‘non-performing loans’. Dat zijn de niet-renderende leningen van onrendabele bedrijven die fors in aantallen zijn gegroeid. Ook de veelheid aan consumptief krediet, waar geen inkomen mee wordt gegenereerd, is uitermate zorgelijk. Juist door de lage rentetarieven zijn deze ‘luilekkerland-leningen’ schrikbarend gestegen. Deze leningen halen het inkomen van de toekomst naar het heden. Als inkomens onvoldoende stijgen dan wordt aflossen steeds moeilijker. We weten dat de inkomens van de massa achterblijven bij de inflatie en we weten dat we zijn beland in een tijdperk van deflatie en stagflatie. Het wachten is op code oranje. Niemand kan voorspellen wanneer de lawine gaat schuiven. Eenmaal op gang gekomen kan het snel gaan. We zijn hopeloos aangewezen op de beleidsmakers van “onze” centrale banken, de “hoeders” van ons geldsysteem. Zijn vaak heren met een hoge hoed, maar of hun toverstafje nog werkt…
GW
Hoe lang waren de banken op Cyprus dicht? En hoeveel procent van je spaargeld hadden ze daar nog over?
Het is uw schuld niet de mijne!
Dat is maar hoe je het bekijkt en je er persoonlijk in staat.
Maar als de boel gaat schuiven zijn we niet hopeloos aangewezen op beleidsmakers van centrale banken, de “hoeders” van ons geldsysteem, maar aan hen overgeleverd.
Maar dat hebben we ook nog zelf laten gebeuren, omdat die overlevering al ingang is gezet toen het economisch nog zo “geweldig” ging en braaf aan alles werd meegedaan, wat ze ook maar voorschotelde, om hun systeem in stand te houden!
Waar het allemaal omdraait is economische groei. Deze is onontbeerlijk voor onze westerse welvaartsstaat, annex verzorgingsstaat. Om deze overeind te houden moeten we groeien. Ooit ging dat op natuurlijke wijze door de bevolkingsgroei. Hierdoor groeide onze consumptie op natuurlijke wijze. Toen de bevolkingsaanwas afnam begon (toevallig?) de EU vorm te krijgen. Centrale banken werden onder controle gesteld van de ECB om daarmee een krachtige euro te vormen die mee kon doen op het wereldtoneel. Met aanhoudende stapsgewijze renteverlagingen konden centrale banken de kredietuitgifte aanjagen. Zou je dat niet doen dan zou de consumptie terugvallen door het dalende geboortecijfer. Nu zien we het resultaat. Overkreditering en overconsumptie. Mede veroorzaakt door de globalisering van de westerse economieën met de opkomende economieën. Daardoor goedkope productie in lage lonen landen. Met een dure euro kregen we goedkope invoer. De rijke landen binnen de EU profiteerden en kenden daardoor nauwelijks inflatie. Eerder deflatie door goedkope import. Echter gingen door het goedkope geld prijzen van aandelen en vastgoed de lucht in. Een bubbel van jewelste.
We hebben nu dus biflatie, hoe toepasselijk! Een economische situatie die gekenmerkt wordt door zowel inflatie als deflatie. De prijs van grondstof gerelateerde producten stijgt, terwijl de prijs van schuld gerelateerde producten daalt. Er is sprake van grondstofinflatie en kredietdeflatie tegelijkertijd. De huidige ontwikkelingen kunnen makkelijk leiden tot stagflatie, een periode van economische stagnatie en van inflatie. Een recessie dus. De enorme schuldenberg zal zwaar gaan drukken op ons BBP als de groei terugvalt, met alle gevolgen van dien, zoals vermeld in mijn column. We zien een duidelijke toename van ontevredenheid onder de massa. In Frankrijk wordt bij de geringste protesten nu keihard ingegrepen om massale rellen zoals eerder te voorkomen.
Ondergronds stijgt het verzet tegen de regering Macron en schiet de populariteit van Le Pen in de peilingen omhoog. Terwijl Macron met Merkel groot denken wordt de Franse bevolking klein gehouden. Dezelfde ontevredenheid is nu ook te zien in Duitsland. Daar wordt de onvrede mede gevoed door de immigranten-overlast waardoor Duitsland overhelt naar een politiestaat. Enkele maanden voor de deelstaatverkiezingen staat de Alternative für Deutschland op winst. Wat we zien is een stijgende onrust in de as Dld-Fr. Politici die Europees denken worden hier nerveus van. Ontwikkelingen om in de gaten te houden.
De gewone man moet weer bloeden voor de megalomane elite met hun onverzadigbare zucht naar macht , geld en onderdrukking.
Dit zijn eigenlijk de enigste personen die enorm profiteren van het kapitalistische systeem.
Schulden socialiseren, winsten privatiseren is hun credo.
Kapitalisme is niet voor niets gebaseerd op roof en uitbuiting.
Mooi en goed geschreven, maar mijn vraag is feitelijk het Oerdom redeneren om alles wat links was de schuld te geven.
Met het huidige systeem wederom de schuld te geven.
We zijn toch oliedom om alles wat opgebouwd is door de volkeren waar ook ter wereld welke fijn met eigen medewerking naar de verdommenis is geholpen.
ZACHTE DOKTERS MAKEN STINKENDE WONDEN.
En dit geld voor het gehele Neo liberaal kapitalistisch van de westerse wereld.
Las enige dagen terug aan vergelijking VS met Rusland en China.
Blindedarmoperatie kost in VS 60000 dollar Rusland 130 dollar en China 110 Dollar.
Zo stonden er nog 15 producten waaruit klip en klaar blijkt dat VS/EU alles zo geweldig opgeklopt hebben en waarom?
Om de prijzen te kunnen betalen moet aan de verdienkant ook heel hoge lonen betalen.
Door het sanctiegedrag VS naar Rusland is het resultaat dat vele producten vanuit Rusland niet geleverd worden.
Dat zijn weder sancties alleen Rusland schreeuwt dit niet van de daken snapt u.
Gevolg is wel dat de JSF een waardeloze prul is geworden welke voor megaprijzen aan zijn Vazallen word geleverd.
Zo zijn er heden tal van voorbeelden.
Hoe pijnlijk het ook is er moet afgeschreven worden ca 130 triljard en helaas daar kan de bevolking niet voor opdraaien.
Dus zullen de notabelen en andere graaiers ervoor opdraaien.
Willen we terug? Nee. Moeten we (gedwongen) terug? Ja. De beweging is in volle gang. Glijbaaneffect. Naar boven kost moeite, naar beneden gaat vanzelf (en hard).
Massief banenverlies bij banken en autobouwers, teruggang en moordende concurrentie in de dienstverlening. Toeleveranciers en uitzendbureaus kreunen. Flexers en zzp-ers die het meer en meer voor hun kiezen krijgen. Symptomen van een snel afkoelende arbeidsmarkt.
Het vertrouwen is weg. Afnemende kredietbehoefte, teruglopende
consumentenbestedingen, faillissementsgolf, toenemende werkloosheid. En de
zinloosheid van verdere monetaire stimulering als centrale banken meer en meer
moeten fungeren als ‘Bad Bank’.
Klimaat- en andere plannen verdwijnen als buitenaards futurisme in de diepvries.
Geen mitsen en maren meer. Een neerwaartse spiraal met een vette, negatieve bonus. Maak je borst maar nat.
En toch: https://www.telegraaf.nl/financieel/956988361/werkloosheid-eurozone-iets-omlaag De berichten via de MSM geven nog weinig reden tot ongerustheid. De beurzen stabiliseren en lijken alleen te willen reageren op de handelingen van de centrale banken. Als de FED vanavond de rente verlaagt dan is het weer hosanna. Wordt geld weer goedkoper en kunnen onrendabele bedrijven weer flutinvesteringen doen. Hoop doet leven, maar goedkoop geld zal ons doen beven. De status quo van nu zal na een lange periode van goedkoop geld automatisch omslaan naar een status van onrust. Op gegeven moment zullen beleggers inzien dat goedkoop geld een tol gaat eisen. Namelijk de prijs van interen. Hoe meer negatieve rente, hoe meer kapitaalvernietiging. Verdienmodel van banken gaat naar de mallemoer en de stuurman(centrale banken) geeft een foute draai aan het roer. Als straks de reddingsboeien van QE worden uitgeworpen zullen ontelbare drenkelingen aan boord moeten worden genomen. Dat is een ongeschreven wet onder zeelieden. Iedereen die dreigt te verzuipen zal aan boord worden gehesen. Nou ja, totdat de Titanic zinkt onder het gewicht van teveel drenkelingen.
De les die we na verloop van tijd hebben geleerd is dat wij, de westerse welvaartsstaten, teveel hebben geleund op de steun en stimulerende middelen van centrale banken. Hoe makkelijk is het niet om geldinjecties te geven i.p.v. het failliet laten gaan van onrendabele bedrijven. Dat is waar het allemaal om draait. We willen te gemakkelijk ons geld verdienen en denken dat het er anno de 21ste eeuw gewoon bij hoort. Dat het gemak van het digitale tijdperk, automatisering en robotisering de mens dient is een prachtig fenomeen waar we dankbaar gebruik van moeten maken. Leve de technologische vooruitgang. Maar dat we tegelijk ons geld goedkoop maken is er één teveel. Gemak dient de mens maar luiheid is des duivels oorkussen. We zullen ons altijd moeten blijven inspannen om te overleven. De westerse ‘welvaartsmens’ is dat vergeten en is gaan geloven dat de verzorgingsstaat een verworven recht is. Echter hebben we hiervoor moeten knokken. Nu vinden we het allemaal mooi en aardig, het is goed zo. Kijk om je heen en je wordt misselijk van de verslavingsmiddelen die onze hedendaagse samenleving overspoelt. Kijk naar de witwaspraktijken op hoog niveau, kijk naar de criminaliteit op allerlei niveau en kijk naar de gelatenheid van de massa. Men haalt de schouders op en denkt, het is niet anders. Precies op deze wijze zijn veel beschavingen ons voor gegaan. Of zouden blockchaininnovaties onze redding zijn i.p.v. de hoge heren met hoge hoeden.
Gerrit
Ik lees vaker over de onrendabele bedrijven en de leningen, jij schrijft dit ook.
Over welke onrendabele bedrijven gaat het, geef eens een paar voorbeelden!
Non-performing loans(niet-presterende leningen)zijn leningen aan bedrijven die hun betalingsverplichtingen inzake die leningen niet nakomen. De achterstand is dan meer dan 90 dagen. Vaak zijn het bedrijven uit het MKB, of startende ondernemers, die door moordende concurrentie ook op termijn geen winst genereren. In tijden van een neergaande economie kunnen dat ook grotere bedrijven zijn die flink hebben geïnvesteerd en de pech hebben van een onjuiste timing. Door de lage rente is de verleiding groot om met geleend geld de concurrentie te bevechten.
Wanneer banken te zwaar belast zijn met NPL’s kunnen ze minder krediet verstrekken. Ondernemers met ambitieuze plannen kloppen dan vergeefs aan bij hun bank. Voorbeelden ken ik niet, banken geven die informatie niet. Soms wel publicaties op de financiële pagina’s als bedrijven zelf aangeven in de problemen te geraken en om (overheids)steun vragen.
Eigenlijk simpel gezegd, zullen heel veel bedrijven onrendabel zijn in crisistijd met te weinig klanten…Dan houd het snel op.
Normaal verschijnsel in tijden van crisis. Gaan er veel op de fles. Straks dus meer dan normaal. Door lage rente teveel risicoleningen.
Hallo Vrijheid,
Wil je namen? Kijk op http://www.drimble.nl. Daar vind je de bedrijven uit jouw eigen regio die surseance hebben aangevraagd of failliet zijn. Bosjes…
Hallo Johan
Gerrit schrijft over bedrijven die niet failliet zijn, dus onterecht nog bestaan..
Blockchain de redding? Dat is ook zo’n nepgedachte waarom mensen de schouders ophalen. We zijn vooral verslaafd aan ‘digitalisme’ en de overtuiging van onze eigen superieure
technische maakbaarheid. Een virtuele illusie die letterlijk bewusteloos maakt.
Een pilletje voor dit en een appje voor dat. Dagje zonder stroom en alles ligt op z’n gat.
Het besef van onze enorme kwetsbaarheid op ALLE gebieden ontbreekt bij verreweg de meeste welvaartsmensen.