Iraanse mijners van cryptomunten worden vrijgesteld van belastingen. Dat is: waneer ze hun overzeese verdiensten repatriëren naar eigen land. Dit soort wetgeving is in feite het beste van twee werelden. Ten eerste wordt het eigen land niet benadeeld financieel. Integendeel: dit brengt deviezen binnen. Iets waar zeker Iran, door de VS vervolgd en gesanctioneerd in hun zoektocht naar imaginaire vijanden, zeker om verlegen zit. Ten tweede wordt dit soort technologie van de toekomst (en die toekomst is nù) niet gefnuikt.
Regelen of verbieden
Het is wel wat anders dan in Nederland, met zijn talloze regeltjes, waar er nu nog meer bijkomen voor de cryptowereld. Iran stond tot over een paar maanden twijfelachtig tegenover crypto. Wat de mijners van munten betreft al zeker. Dit zou teveel energie kosten, stroomverbruik, maar daar zijn ze ondertussen uitgeraakt. Zoals in de meeste landen staat ook hier de regering argwanend tegenover al wat ‘nieuw’ is. Vooral dan als het met geld te maken heeft. Bitcoin en bij uitbreiding cryptomunten worden wel eens het ‘nieuwe geld’ genoemd. Of het ‘digitale goud’. En dat niet voor niets. Sommige landen zoals Burundi blijven het als een kwaad zien, een bedreiging. En gaan ronduit over tot verbieden. Terwijl bekend is dat wat je verbiedt, net dubbel aantrekkelijk wordt.
Incorporeren
Veel beter voor iedereen in incorporeren. Omarmen. Niet om te versmachten, maar om er zelf als Staat ook beter van te worden. Zoals steeds draait het om géld, inkomsten, middelen. Meer middelen voor de Staat dan. Door in het geval van Iran mijners niet te belasten, wat ontvluchten, vluchtgedrag kan opwekken, krijg je die middelen. Niet in de vorm van belastingen maar doordat de opbrengsten in eigen land worden besteed. Iedereen wint. In de VS wordt net als in tientallen landen nieuwe wetgeving gemaakt, speciaal om te dealen met cryptomunten. Hopelijk wordt hierbij een voorbeeld genomen aan deze wijze beslissing van Iran.
