Olie + Centrale Banken = Smeerolie + smeergeld

(door Gerrit Welbergen) Hoe groot de invloed is van olie en centrale banken. Smeerolie creëert smerig geld. Met smeergeld bedrijven centrale banken een smerige beteugelende monetaire politiek. Hoe onze economische motor stil valt door foute politiek. We hebben een redelijk rustig verlopen zomer met 3 keer een hittegolf achter de rug en record hoge temperaturen die we al bijna weer zijn vergeten. Even heerlijk er tussenuit en ondanks een nieuwe religie, de klimaatreligie, zijn veel ongelovigen toch in het vliegtuig gestapt naar een warm land.

Een hete zomer

Deze zijn keurig afgestraft en hadden de kosten van een duur vliegreisje kunnen besparen want de Costa’s aan de Noordzee, en ook Zoutelande, waren zonovergoten. Ook zorgden de talrijke evenementen in ons kleine kikkerlandje voor buitengewoon veel vertier. Kortom, de zomer in eigen land was fantastisch en aangenaam. Niet alleen de tropische temperaturen maar ook de hoopvolle berichten over onze vaderlandse economie maakten voor velen de vakantie in eigen land aangenaam.

De R in de maand

Na de vakantie en de zomer is het weer bikkelen geblazen en worden we met de neus op de feiten gedrukt dat mooi weer en vermaak vaak maar tijdelijk is. De wind is gedraaid, de zon staat lager, de temperaturen dalen, de dagen worden korter en de “R” zit weer in de maand; september t/m april. De R van rillingen, van rottigheid, van rentedaling, van rommelhypotheken, van risico, van roetsjbaan, van rariteitenkabinet en van revolutie. Daarmee heb ik ze alle acht gehad. Maar met zoveel rottigheid voor de boeg in de komende winter zal de meimaand in 2020 het moeilijk krijgen om als bloeimaand z’n naam eer aan te doen. Ik denk dat de maand mei geen bloeimaand wordt voor onze vaderlandse economie.

Economische winter

Er zijn teveel negatieve signalen dat de winter een echte economische winter wordt. Met lage rentetarieven, hoge huizenprijzen, hoge brandstofprijzen, bibberende senioren, krimpende spaargelden en glibberige beurzen. Ik denk dat we strooizout tekort komen om iedereen een veilige weg te laten volgen. Kortom, een echte economische winter met barre omstandigheden. Hoe ik er bij kom? Niet zo heel moeilijk. Kwestie van om je heen kijken en zien wat voor signalen er voorbij komen. Collega auteur Joost heeft over het olie-signaal al voldoende geschreven. En de reacties op zijn columns waren niet van de lucht. Als de brandstofprijzen langdurig omhoog gaan, gaan we dat snel merken en zullen begrotingen bij velen tussentijds worden bijgesteld. Gaan hogere vervoerskosten doorberekend worden en gaat de boodschappenkar wat sneller naar de kassa, want er komt minder in.

Inflatie, stagflatie of deflatie?

Dat is het effect van stijgende prijzen. De koopkracht wordt aangetast. We worden kieskeuriger bij het doen van de boodschappen. Sommige analisten voorspellen hogere inflatie bij stijgende olieprijzen. Ik betwijfel dat. Inflatie gaat alleen omhoog als lonen en prijzen in dezelfde spiraal omhoog bewegen. Als lonen achterblijven bij de prijsstijging dan geeft men minder uit en zien we mede dankzij hogere brandstofprijzen en hogere vervoerskosten een inzakkende economie door inzakkend koopgedrag. Veel recessies werden ingeluid met hogere olieprijzen.

Biflatie

Als de aanstaande recessie mede op gang wordt gebracht door hogere olieprijzen dan zal er nog een tweede en misschien nog belangrijker effect meewegen in een krimpende economie. Dat zijn miljoenen gepensioneerden die flink minder gaan uitgeven als hun inkomen gekort gaat worden door het repressieve beleid van een botte ECB die zich niets aantrekt van de gevolgen van hun beleid. Ik zie hiermee al 2 signalen die leiden tot stagflatie en mogelijk zelfs deflatie. Met een stukje prijsinflatie in de winkels komen we automatisch terecht bij Biflatie, nee niet .nl, maar gewoon de combinatie van inflatie, deflatie, stagflatie. Niet echt flatterend dus.

Waar blijft de echte impuls?

Het zou flatteus zijn als onze beleidsmakers uit de politiek en van centrale banken, IMF, en globalisten er direct op inspringen en de economie een impuls geven met echte middelen. Geen stimulerende middelen, maar keiharde zekerheden in de vorm van werkgelegenheid, normale rentetarieven, lagere belastingtarieven, en last but not least, het wegwerken van de immense schuldenberg die enorm drukt op het BBP van zwakkere economieën. Het is makkelijker gezegd dan gedaan. Het verleden toont aan dat krimpende economieën elkaar wereldwijd het stokje doorgeven, waardoor investeringen achterbleven en daarmee de neerwaartse spiraal alleen werd versterkt.

Dan maar oorlog

De echte economische opleving kwam pas wanneer er oorlogen gevoerd gingen worden die de wapenindustrie op gang brachten met flink wat soldaatjes aan het front die de werkloosheid naar beneden brachten. Een heftige oorlog van korte duur geeft dan vaak het beste resultaat voor een economische opleving daarna. De wederopbouw schept een enorme werkgelegenheid en door de grote aantallen slachtoffers is de voedselketen wat makkelijker op gang te brengen. Een hels scenario wat we liever lezen uit de geschiedenisboekjes. Ach ja, deze 21^ste eeuw gaat natuurlijk ook de geschiedenisboeken in. Geschiedenis is historie en leest makkelijk. Daarentegen is het moeilijker om het verhaal van de toekomst vooraf te schrijven. Er zijn alleen de signalen die wijzen op andere tijden. En hoe die tijden verlopen daaraan geeft de samenleving zijn eigen invulling. Door te stemmen op politici die het goed voor hebben met het volk rekenen we op een hoopvolle toekomst. Daarvoor hebben we een democratie opgericht. Hoe komt het dan toch dat ik dit stukje schrijf met een ironische ondertoon?

GW