Democratie betekent volksheerschappij. Het is is ‘een bestuursvorm waarin de wil van het volk de bron is van legitieme machtsuitoefening. Men onderscheidt directe democratie, waarin burgers persoonlijk stemmen over wetten, besluiten en benoemingen. En indirecte, waarin het volk zich laat vertegenwoordigen door een gekozen orgaan, zoals een raad of parlement.’ (Wikipedia.) In de ideale wereld luisteren deze laatsten, politici nationaal en internationaal, naar wat dat volk wil. En voeren deze wil dan ook uit. Die verkozenen zomaar opzij schuiven zoals premier Johnson onlangs probeerde, kan natuurlijk nooit. Hij is dan ook direct wettelijk teruggefloten.
Premissies
Dat schept al dadelijk twee vooronderstellingen. Die voor problemen kunnen zorgen. Wéét ‘het volk’ wat het wil? Zie de 51,9 procent voorstanders van een Brexit anno 2016. Want moest er ondertussen een nieuw referendum worden gehouden, zou de uitslag wel eens het tegenovergestelde kunnen zijn. Bremain in plaats van Brexit dus. Ergo: moet de Britse regering nu consequent zijn met de oorspronkelijke ‘wil’ van het volk? Of alsnog een tweede volksstemming organiseren? Daarmee komen we meteen bij de tweede vooronderstelling die een probleem kan betekenen. Is het volk voldoende ingelicht? Heeft het zijn wil kenbaar gemaakt met kennis van de hele problematiek? Met alle gevolgen van haar ‘wil’, in dit geval de beslissing tot de EU verlaten.
Hete aardappel
Dan nog: hoeveel keer kan het volk nog van wil, van mening veranderen? Je kunt zeggen: in geval van twijfel, zoals bij deze Brexit of Bremain, vrààg het hen nogmaals? Richt een nieuw referendum in dus. Waarmee dan meteen wel de bindende waarde en betekenis van het referendum an sich teniet wordt gedaan natuurlijk. In de zin van: we richten net zoveel referenda in tot we de ‘juiste’ uitslag verkrijgen. Waarbij nog opgemerkt moet worden dat iederéén tevreden stellen altijd onmogelijk is. En: dat er ooit, vroeg of laat, wel ‘een’ beslissing moet vallen. Een definitieve dit keer, liefst. Knopen doorhakken, verantwoordelijkheid opnemen. En laat dat nu net iets zijn wat slechts weinig politiek verantwoordelijken graag doen. In het algemeen stellen ze liever uit, of schuiven nog graag de hete aardappel naar andermans bord door.
Makkelijk kan ook?
Hoeveel makkelijker gaat dat bij niet-democratische regeringsvormen. In een dictatuur neemt het hoofd van het land en eventueel nog enkele getrouwen de beslissingen. Dat gaat dan veel sneller, is ook overduidelijk, twijfelen is uitgesloten. En wie het niet eens is met die beslissing die…zwijgt maar beter. Of het kan hem of haar nog zuur opbreken. Zulke regeringsvormen zijn dan een linkse dictatuur zoals bijvoorbeeld in Noord-Korea. Of een soort van verlichte dictatuur zoals in Brunei. Er zijn militaire dictaturen, persoonlijke dictaturen, eenpartijstaten en koninklijke dictaturen. Denk voor deze laatste bijvoorbeeld aan Saoedi-Arabië. Wat niet wil zeggen dat de inheemse bevolking niet (zeer) welvarend kan zijn, maar waar er één enkele leider de macht bezit. Waar er weinig of geen inspraak is van de bevolking. Maar zo lang deze het relatief goed heeft, zal die ook weinig tegenwerk bieden.
As good as it gets
De westerse democratie zoals we die bijvoorbeeld in Europa en de VS (nou ja…) kennen, komt met zijn talloze gebreken. Neem de EU. Kritiek van alle kanten. Dit is niet goed, dat gaat slecht. Het gaat te traag, er is teveel verspilling. De lonen van de gekozen (!) vertegenwoordigers zijn te hoog, en hun pensioenen ook. Onze insteek is toch: het is het beste politieke systeem wat we hebben. Laat ons er vooral aan werken het te verbeteren. Alles is vatbaar voor verbetering. Maar het gezegde indachtig: ‘eenheid maakt macht’: laat ons vooral bij mekaar blijven. Om de kwade krachten die immer op de loer liggen om het roer over te nemen, niet nog meer voedsel te geven. We bedoelen dan: de rechtste, nationalistische krachten die wèl ‘makkelijke’ en snelle ‘oplossingen’ voorschotelen. Bijvoorbeeld: ‘alle ‘vreemdelingen buiten’. Maar: wie is er in feite nog ‘vreemdeling’? Alsof tussen de autochtone bevolking géén criminelen schuilen? Makkelijke oplossingen zijn schijnoplossingen.
Onvolmaakt maar…
Net als het kapitalisme komt de democratie met flaws, gebreken. Maar we mogen nooit het kind met het badwater weggooien…! Er gaan, bijvoorbeeld in Nederland, zelfs stemmen op om het voorbeeld van het Verenigd Koninkrijk te volgen. Ingeval van een eventuele Brexit op 31 oktober 2018. Die denken dat ze, we, het in ons eentje wel zullen klaren. Alsof we dàn een partij zullen zijn voor de verschillende grootmachten? Die nu al van alle kanten druk uitoefenen, op de EU? Vergeet het. In Rusland, China of de VS weten ze nauwelijks waar ‘Holland’ ligt hoor?! Zich afscheiden, het op je eentje proberen, zou tot nog minder zeggenschap leiden, mark our words…
World Happiness Report 2019
Elk jaar wordt de mate van ‘geluk’ van de bevolking gemeten in 156 landen. ‘This year’s World Happiness Report focuses on happiness and the community: how happiness has evolved over the past dozen years, with a focus on the technologies, social norms, conflicts and government policies that have driven those changes.’ U kunt het volledige rapport op gemarkeerde site downloaden trouwens (pdf). Uiteraard is ‘geluk’ een erg subjectief begrip. Het is een hele hap, het volledige rapport, van wel 136 pagina’s. Maar erg interessant. Op nummers 1 tot 5 staan in deze volgorde van meest gelukkige landen: Finland, Denemarken, Noorwegen, IJsland en…Nederland!
Go north!
Meest Noordelijke landen toch. Zouden we niet eens een delegatie naar daar sturen, op verkenning, om nadere informatie in te winnen? Waarom ‘ze’ daar zo gelukkig zijn? Dat zou vast géén geldverspilling zijn hé? Dat zouden wij al zeker steunen (op voorwaarde wel dat er in economy gereisd wordt)… Verbaasd dat ook Nederland genoemd wordt bij de vijf gelukkigste landen, toch, of net niet? Wij zouden zeggen: lees het volledige rapport eens. En geef hier gerust uw persoonlijke mening weer. Mee eens of oneens. Plus de redenen waarom ook graag. Doén!
Joost, Joost , Joost, loop toch niet steeds de EU te promoten!
De blauwdruk van dit gedrocht is zo fout als kweet niet wat, dus dit kan nooit goed werken!!
geloven in sprookjes is oek een vak eee , hehe
https://www.youtube.com/watch?v=Chcx328HtEo
Beste, ik meen nochtans dat ik een bredere kijk heb, meer ervaring en kennis dan de meesten? U misschien uitgezonderd dan…
en zo bescheiden 🙂
Nou beste G., aan valse bescheidenheid doe ik inderdaad niet mee. Ik weet wat ik kan en ken (weinig vergeleken met sommigen maar veel vergeleken met velen) maar ook wat ik niét kan en ken. Dat is zelfkennis, dat weet u ook wel. En ik weet nog iets, dat wat Socrates nog uitsprak: “Het enige dat ik zeker weet is…dat ik niets weet…”
Joost is “politiek correct” . Dat was ik ook, totdat je ogen open gaan voor de verschrikkelijke realiteit waarin we terecht zijn gekomen. De engelsen doen al 3 jaar hun best om onder het juk van het corrupte Brussel uit te komen. Steun ze!
Beste Johan, denkt u niet dat ingeval van een tweede referendum over brexit/bremain, de keuze van de burgers heel ander zou uitvallen? Nu ze weten welke consequenties uitstappen in de praktijk kan of zal hebben?
Natuurlijk wordt dit enorm gefrustreerd door de EU, anders stappen andere landen er ook uit.
En het Engelse parlement zijn een stelletje aristocraten die er helemaal niet zitten voor het gewone volk.
Dus je hebt 2 kwaden die elkaar versterken in deze chaos.
Hoe het dan zou uitvallen weten we geen van allen, maar het is vreemd dat als een uitslag een nipte overwinning van een verkiezingsuitslag ‘pro elite’ is nooit om een herstemming wordt gevraagd. Is de uitslag ‘anti-elite’ dan doet men er alles aan om dat geluid ongedaan te maken.
De eventuele consequenties hangen nog steeds grotendeels in wijde zakken. Ze worden zowel door voor- als tegenstanders te pas en te onpas ge(mis)bruikt als propaganda en bangmakerij.
Tóch is -vooral- bij de laatstgehouden Europarlementsverkiezingen de hoofdconsequentie voor de Britten allesoverheersend gebleken: terug naar zelfstandigheid en los van het Brusselse dicttaat. Bent u
de verpletterende overwinning voor de Brexit Party van Nigel Farage vergeten?
Niet het referendum heeft een grondige opklopbeurt nodig, maar de politieke (wan)verhoudingen, en wel door middel van parlementsverkiezinngen, waartegen het establishment zich (uiteraard) mordicus verzet.
Beste V. Ik schrijf nooit om lezers naar de mond te spreken, pardon: schrijven. Ik promoot ook niet maar ik verdedig tegen jullie aanvallen. Dus u en andere Europabashers waren eerst!
Brexit kan als blauwdruk dienen voor een niet werkende, westerse democratie.
De wil van het volk is duidelijk, maar de bottleneck zit in de uivoerende politiek die haar beloften, onder de druk van de gevestigde orde, financiële markten en multinationals, niet wil en kan waarmaken.
Een ware democratie kent geen topdown hiërarchie of structuur, maar een kiemende besluitvorming in de basis, de kleinste gemeenschapsvorm, die door middel van referenda, los van politieke belangen, wordt omgezet in lokaal, regionaal of nationaal beleid. Alle het andere is surrogaat of fake.
Het is al zo vaak voorgekauwd en herkauwd: een parlementaire democratie, met evenredige politieke vertegenwoordiging, legt alle beleids- en uitvoerende macht, in Nederland zelfs inclusief de controle daarop én de toetsing aan de Grondwet, in handen van het politieke spel en degradeert daarmee het volk tot willoos stem- en belastingvee.
Echte democratie is geen gunst of ‘geloof’, maar een recht, dat bewust moet worden opgeëist. Omdat het volk krijgt wat het verdient.
Hear hear! Maar, beste MyWay, in hoeverre is zo’n ‘echte democratie’ niet een utopie? Wat vond u van mijn stukje ‘Blijven geloven in democratie’, als u dat misschien gelezen heeft? Misschien meer rechtstreekse democratie door middel van regelmatige en bindende referenda, zoals in Zwitserland? Maar dan: kijk hoe de Engelsen (nog geen 52 procent hoor) stemden bij de beruchte volksraadpleging aldaar van 2016…
Geen utopie, want de praktische vorm van directe democratie
is het droom- en ontwerpstadium al lang voorbij. Desondanks is zij voor verreweg de meeste staten een brug te ver.
Maar democratie gaat niet alleen om de keuze tussen a. het ‘politieke dictaat’ of b. het ‘gelijk van de domme massa’.
Al jaren wordt er bv. in Nederland, o.a. door de WRR, ‘gestudeerd’ op de vorm van een meer geloofwaardige betrokkenheid van de kiezer bij het beleid.
Daarmee wil het mar niet vlotten. Erger nog, de enige bestaande, rechtstreeks inbreng van de kiezer, door middel van het raadgevend referendum, werd door Rutte3 als ‘hinderlijk’ geschrapt.
Waar dat aan ligt? Enerzijds aan de arrogantie van de macht en onwil van het politieke domein om die macht te delen met de burgers. Elk beetje meer ‘beleidsruimte’ voor de burgers gaat
nu eenmaal ten koste van de speelruimte voor de politiek.
Anderzijds is sprake van een chronisch onvermogen (onverschilligheid) van de kant van de burgers om op alle
bestuursniveaus meer inspraak en medezeggenschap in beleid als recht af te dwingen.
Wie nu nog denkt dat ‘volksvertegenwoordigers’ door het volk zijn ‘gekozen(!)’ heeft feitelijk geen behoefte aan een rechtvaardig ‘democratiseringsproces’, noch aan een grotere
bestuurstransparantie.
100 Procent met u eens!