Britse verkiezingen van 12 december 2019 : een cruciale keuze voor de toekomst

De derde nationale verkiezingen in vijf jaar en eigenlijk pas voorzien voor 2022. De keuze is tussen twee kandidaten premiers en partijen. De Conservatief Boris Johnson, huidig eerste minister, en de Labour (socialistische) kandidaat Jeremy Corbyn. Het wordt ook veel meer dan de keuze voor of tegen Brexit. De standpunten kunnen niet duidelijker zijn. Kiest de burger voor verder gaan op de ingeslagen weg sinds wijlen Margaret Thatcher, het ultra liberalisme. Of moet alles net om, helemaal anders, terug naar een beleid met een veel socialer gezicht. Het resultaat van deze keuze zal voelbaar zijn tot in heel de Europese Unie.

Op verkeerde gronden

Brexit; het woord zal wel al honderdduizend maal gevallen zijn sinds de poll in 2016. Het werd een zeer nipte meerderheid van het Britse volk om de EU te verlaten. Ze werd gemaakt ook op verkeerde gronden. ‘Men’ was zoveel ‘buitenlanders’, vluchtelingen, asielzoekers eigenlijk beu. En veronderstelde dat, eens Groot-Brittannië op zichzelf zou staan, daar een einde aan zou komen. Ook was er een wens, maar dan veelal vanuit de politiek, om beter de eigen boontjes te kunnen doppen. Nooit meer ‘gedicteerd’ worden door het verre Brussel, in figuurlijke zin. Maar de praktisch uitvoering van zo’n exit, Brexit, bleek enorm veel gecompliceerder dan gedacht. Zelfs de Britse politici raakten erover verdeeld, over wat nu wel de juiste stappen zijn.

Bad idea

In theorie zou het eenvoudig zijn: de wil van het volk uitvoeren. Alleen kwam er, ook bij het publiek, meer en meer twijfel of zo’n Brexit nu wel een goed idee was. Ondergetekende heeft altijd geschreven (en daarvoor veel kritiek gekregen) dat de EU verlaten een slécht idee is. Samen sterk. En dat geldt voor elke lidstaat van de Unie, terwijl her en der, ook in Nederland, stemmen opgaan om het Britse ‘voorbeeld’ na te volgen. Bad idea, not good, we herhalen het nog eens. Beter zou zijn of was geweest: een nieuw referendum. Wat de kracht en betekenis van zo’n volksraadpleging compleet zou ondermijnen. Maar beter terugkomen op een foute beslissing dan volharden in een slechte keuze. De lezers mogen ons opnieuw tegenspreken natuurlijk.

Nieuw referendum

We hebben de wijsheid ook niet in pacht. Maar denkt het VK, of Nederland of enig ander relatief klein land, het nu écht alleen te kunnen opnemen tegen twee of zelfs drie grootmachten? De VS, China en in mindere mate ook Rusland? Dit gezegd zijnde: die keuze voor een nieuw referendum krijgt het Britse publiek wanneer het voor Corbyn stemt. Hij belooft namelijk zo’n nieuwe volksraadpleging bij overwinning, binnen de zes maanden te houden. Zoals gezegd gaat het ook om veel meer want ‘healthcare, climate change, taxes and social care have also been center stage‘.

Beloften

Johnsons slogan is overduidelijk: “Get Brexit Done”. Alsof met een ‘yes’ daarop als antwoord, iedereen opgelucht zal kunnen ademen. De Britten, de Europese Unie. Terwijl in dat geval de heel moeilijke onderhandelingen met die EU en de VS pas zullen beginnen. In ernst ditmaal. We hebben ook weet van aanzienlijke druk vanuit de States om vooral zo’n afscheiding door te drukken. Liefst op de harde manier dan nog. Met beloften van veel geld en grote contracten.

Het B woord

In Corbyns campagne is het B woord niet vaak gevallen. Hij focust veel meer op de Britse interne, veel dringender zaken. Sociale zaken. CNN: ‘he’s focused on his ambitious domestic agenda, which promises an end to years of austerity and a number of funding increases. He’s also put the UK’s National Health Service (NHS) at the center of the campaign, warning of the potential impact a UK-US trade deal might have on the service.’ Een foto die de publiciteit haalde van een kind dat in een Brits ziekenhuis op de vloer lag, deed Johnsons campagne dan niet bepaald goed.

Terug naar vroeger

Met de Labour man aan het roer, zal er véél veranderen in het Verenigd Koninkrijk. Dat dan misschien eindelijk ook een beetje méér verenigd zal worden. Nationalisering van ‘Britain’s railways, water and energy companies, and to implement an increased tax on Britain’s highest earners.’ Zeg maar: een terugkeer naar hoe het was voor Margaret Thatcher, de Iron Lady, zich het hoofd gek liet maken door ene Ronald Reagan, ver overzee. Hoewel: wijlen Lady Thatcher is sowieso nooit een fan van de EU geweest hoor. De eilandmentaliteit, weet u wel.

Bets are on

Twee andere partijen maken weinig kans ondertussen: de anti-Brexit Liberal Democrats en Nigel Farage’s Brexit Party. Omdat stemmen in het VK nog op de ouderwetse, tijdrovende manier gaat, met potlood en papier (oh wat heeft die liberalisering hen toch zegeningen gebracht…NOT), zal het een hele poos duren vooraleer de definitieve uitslag bekend wordt. In ieder geval is het te hopen, voor de patstelling en totale inertie waaronder het land nu reeds een jaar of langer leeft, dat die uitslag determinderend wordt. Een duidelijke meerderheid dus voor deze of gene. Het zal erom spannen! Wie denkt u, beste lezer, dat zal winnen, of wie hoopt u dat er wint? We vernemen het als altijd graag…