De meeste bezitters van cryptocurrency (tussen 25 en 35 miljoen) zullen het met ons eens zijn. De illustere Satoshi Nakamoto verdient een Nobelprijs voor zijn (of haar of hun) gift aan de mensheid. De opkomst sinds 2009 van bitcoin zal te zijner tijd erkend worden als minstens even belangrijk als het internet. Het is een gift die vrijheid betekent. Vrijheid om zonder enige (overheids)inmenging van buitenaf zelf over je geld te beschikken. Van de mensheid, voor de mensheid. Nogal wat cryptobezitters geven die gift trouwens ook verder door.
Miljonair en filantroop Bill Pulte bijvoorbeeld. Hij kocht eerder bitcoin en nog meer op de koersval van december 2019 tot $6400. Dit om de munten weg te geven. ‘Pulte is known for giving money, food, and more to people in need and this time he is giving away Bitcoin. This according to him is the way to crypto adoption and also a way to get rid of scams in the space.’ Bij voorkeur op Twitter doneren moedigt hij aan. Het zal de adoptie van de munt ten goede komen, zegt Pulte. Zo omschrijft hij zichzelf of wordt hij omschreven op Twitter:
Omdat geven goed doet
‘The Philanthropist and Inventor of Twitter Philanthropy. Giving Money, Food, Rent and More To People In Need.’
Sociaal en ondernemer
Een succesvol blockchainbedrijf runnen én de hongerigen voeden: wie doet het na? Dat is wat sociaal ondernemen betekent: het is én ondernemen (wat lang niet iedereen kan of durft.) En zoals de Engelstalige uitdrukking luidt: ‘looking out for the other guy.’ Wat lang niet iedere ondernemer kan of doet. Die ander is dan de medemens, veraf of dichtbij. De Nederlandse Kamer van Koophandel schrijft er over: ‘Sociaal ondernemen is de laatste jaren sterk in opkomst.’ En: ‘Omdat ondernemen om meer draait dan alleen maar winst maken. Dat vinden steeds meer ondernemers. Sociaal ondernemers zien geld verdienen als een manier om maatschappelijke, sociale en/of milieuvraagstukken op te lossen. Dat is hun bedrijfsmissie, hun doel. Dat is de reden waarom ze ondernemen.’
De voedselketen
Zo richtte de Amerikaanse Jasmine Crowe Goodr op. ‘Feed more, Waste less’ is het motto van dit blockchainbedrijf. Een oplossing van het ‘food suply chain problem.’ Het is, aldus Blackenterprise.com, ’the food waste management solution that gets surplus food from the companies that would otherwise throw it away into the hands of the nonprofits that desperately need it.’ Crowe reed naar eigen zeggen in 2013 doorheen de staat Atlanta. “I was just driving through downtown and saw hundreds of people that were experiencing homelessness on the streets,” she says. “I felt really compelled that I had to do something.”
4 Euro
Succesvol zijn, worden, en anderen in de praktijk laten mee delen in dat succes. Is er iets mooiers? Ik vond dit wel een toepasselijk stukje voor deze Kerstdagen. Die (ook) gaan over geven, delen, nietwaar? Een heel persoonlijke noot tenslotte. Ooit bezat ik precies 4 euro. Het was alles wat ik niet alleen op zak had. Maar letterlijk bezat op de hele wereld. Die tijden zijn gelukkig al heel lang voorbij. Het gaat er om dat iedereen, iédereen!, misschien, ooit, vroeg of laat, eventueel…ook in de grote problemen kan raken. En wat een warm gevoel het geeft om dan geholpen te worden.
De gift van het geven
Niet om mezelf op de borst te slaan of dit uit te bazuinen vermeld ik het. Maar wat deed ik vervolgens met die 4 euro? Voor één euro een maaltijd nuttigen bij een liefdadigheidsinstelling. En twee euro weggeven aan een bedelares, gezeten op de stoep in een belendende winkelstraat. Ik hield nog één euro over, maar wat veel meer waard was: een goed gevoel. Een geweldig gevoel eigenlijk. Een gevoel van rijkdom, want ik kon nog iets weggeven. En is wie iets kan weggeven niet ‘rijk’ soms? Ik heb àltijd weggegeven. Gedoneerd, gesteund, financieel, materieel geholpen. Maar die specifieke dag, vele, vele jaren geleden was het toch eerder ik die geholpen moest worden?
500 Euro
Toevallig was ik vergezeld van een dame (in erg goede doen.) Zij gaf zelf niets weg die dag, behalve een opmerking. “Weet je wel wat je nu juist deed,” vroeg ze. “Je bent bij de armen gaan eten, hebt zelf niets en toch geef je nog iets weg?” Eerlijk gezegd: ik deed het onbewust. Ik heb het immers altijd gedaan, dus waarom zou het die dag anders zijn? Het hoogste bedrag dat ik ooit in één keer weggaf was 500 euro. Aan een duidelijk arm, oud echtpaar met een hond. Het was wat ik die dag toevallig op zak had, en ik gaf het volledig aan hen. Je kunt je niet voorstellen hoe hun blik was, toen ze (voor hen) zoveel geld bij mekaar zagen. Die blik was…onbetaalbaar.
Het waarom
Nog veel langer geleden, als kind, zag ik mijn vader reeds geld weggeven. Geen fortuinen, want die bezaten we niet. Maar verschillende kleine bedragen, aan verschillende goede doelen. Het was nog in de tijd voor de invoering van de euro. Blijkbaar moet er van dit stichtelijke voorbeeld iets (veel) zijn blijven hangen. Anno 2019 gaat er nog altijd geld weg naar dergelijke positieve bestemmingen. De laatste tijd voornamelijk naar dierenwelzijn, een doel dat me zeer nauw aan het hart ligt. Animalrights.nl bijvoorbeeld. Is dit voor een deel(tje) ook het geweten sussen? Om heel eerlijk te zijn…waarschijnlijk wel. Maar het is denk ik toch vooral een appreciatie voor het werk dat veelal vrijwilligers doen om leed te lenigen. Leed bij hulpeloze dieren, in dit geval. Hoe dan ook: geven doet leven. Geven doet goed. Letterlijk en figuurlijk. Voor wie het niet gewoon is dit te doen: probeer het ook maar eens. Ik wed dat u zich nog beter zult voelen dan de ontvanger van uw gift…
