De euro staat de laatste dagen weer volop in de belangstelling. Vooral doordat de president van De Nederlandsche Bank, Klaas Knot, in plaats van een beknot verhaal een nogal uitgebreid betoog hield op de jaarlijkse HJ Schoo-lezing die wordt georganiseerd door Elsevier Weekblad.
President van DNB spreekt
Zijn kritiek op de euro was opvallend en kwam ongeveer op het volgende neer. Wanneer we de euro overeind willen houden dan zouden we meer Europese integratie moeten dulden met meer risicodeling. Dat is nu eenmaal de prijs voor een gezamenlijke muntunie. Doen we dat niet dan blijven we een economische ongelijkheid houden tussen de noordelijke en zuidelijke lidstaten en houden we een lagere welvaart met telkens terugkerende schuldencrisis en noodfondsen.
Europese integratie
Uit deze opvallende woorden van Klaas Knot blijkt dat er een flink prijskaartje aan de euro hangt. Hoe we het ook wenden of keren, de kwestie is dat we ons verder moeten laten inpakken door eurofiele politici. Onze welvaart moeten laten afkalven door een verdeel- en heerspolitiek van ver van ons afstaande politici. En genoegen nemen met het verdelen van welvaart over ongelijke landen zonder dat wij burgers er zeggenschap over hebben. Dat heet dus Europese integratie. Inburgeren in een wereldvreemde gemeenschappelijke samenleving. De grote landen van de EU, Duitsland, Frankrijk, Italië en Spanje staan bekend als zeer autonome oude beschavingen met totaal verschillende culturen, talen, gebruiken, verschil in klimaat, en noem maar op. De arbeidsethos tussen noordelijke en zuidelijke EU-landen maakt nogal een verschil. Zoals bijvoorbeeld een paar uurtjes siësta. Verschil in normen en waarden is ingebakken. Hoe ga je een dergelijke gemeenschap besturen. Een subsidie voor het stierenvechten in Spanje en subsidie voor het fierljeppen in Friesland? Of gaan we ook stierenvechten in de Johan Cruijff Arena en polsstokhoogspringen in Barcelona? Mogen we in Nederland ook een middagdutje doen omdat het klimaat zelfs in het hoge Noorden opwarmt? Gaan we ook onze pensioenleeftijd met een paar jaar verlagen om het inburgeren binnen de EU gelijk op te laten gaan?
Centraal bestuur
Zo kan ik een column vol schrijven met tal van afwijkingen en ongelijkheden tussen landen met verschillende economische snelheden. Politieke integratie betekent dat je diverse bevolkingsgroepen opneemt in een gemeenschappelijke samenleving. Op basis van evenredigheid en gelijkmatigheid. Zonder deze doelen heeft een Europese integratie geen zin. Is een Europese Commissie met een Europees Parlement en een EU-Ministerraad overbodig. Voor een gemeenschappelijk beleid opgelegd door een centraal bestuur is nog wat meer nodig dan alleen een monetaire unie. Daarvoor is ook een fiscale unie nodig met in alle landen een gelijke belastingplicht. Zonder een gemeenschappelijk bestuur met een gemeenschappelijke munt en gelijke fiscale wetgeving kan er nooit sprake zijn van een gezamenlijk economisch en politiek beleid. Naar mijn bescheiden mening gaat een centraal beleid er niet komen. Willen wij in Nederland onze fiscale hypotheekrenteaftrek inleveren? Willen wij het kapitaal van onze pensioenfondsen inzetten ten gunste van risicovolle deelname in opgedrongen Europese investeringsprojecten? Moeten ze ook beleggen in zogenaamde onwettige eurobonds met mogelijk negatieve rendementen? Ik vraag mij af of de gemiddelde Nederlandse kiezer beseft welke macht de ongekozen EU-technocraten in handen krijgt.
Brief van de Spaanse Belastingdienst
Even goed nadenken, hoeveel bestuurlijke vormen liggen er nu over elkaar heen. Eerst hebben we ons gemeentebestuur, met de waterschappen en andere lokale overheden. Daarboven de provincies als bestuurslaag tussen de Rijksoverheid en de Nederlandse gemeenten. Op hoogste niveau onze nationale regering in Den Haag met een Tweede en Eerste Kamer. En last but nog least, het supranationaal bestuur van de EU met een EP van maar liefst 751 parlementsleden. Zoveel bestuurslagen is teveel van het goede en niet te volgen door de hardwerkende burger. Niet zo raar dat de EU-politici vrij hun gang kunnen gaan. Ze weten dat ze ver afstaan van de burgers van de lidstaten en doen wat ze willen. Om die reden kan vanuit Brussel op autocratische wijze geregeerd worden. Wij volgen het toch niet, zijn ongeïnteresseerd en zijn druk met andere zaken. Pas als straks een envelop op onze deurmat valt met een nieuwe solidariteitsheffing van de Spaanse Belastingdienst voor de gederfde toeristenbelasting door Corona zal er flink wat gesputter op gang komen. Een grapje maar het volgende is wel serieus.
Verzet tegen Europese belastingheffing
In oktober 2010 publiceerde de Europese Commissie een lijst met mogelijke manieren om zelf inkomsten te genereren, zoals een Europese btw, een Europese energiebelasting of een Europese vennootschapsbelasting. Hierover wordt veel gesteggeld in het Brusselse zonder enige vooruitgang te boeken. Diverse werkgroepen en topambtenaren houden elkaar lekker bezig. Zitten er niet voor niets natuurlijk, moeten wat doen voor hun geld. Wetende dat een pasklare wetgeving nog ver weg is omdat de nationale parlementen van de lidstaten blijven sputteren. En voor je omgeving klinkt het best interessant wanneer je zegt voor de EU te werken. Nederland verzet zich tegen een Europese belastingheffing. Nederland is voorstander van een transparant systeem dat is gebaseerd op het bruto binnenlands product(BBP). In het NL-voorstel zouden de 27 EU-landen een percentage van de omvang van hun economie afdragen aan Brussel voor gemeenschappelijke Europese uitgaven en steun aan de armste regio’s. Dat klink redelijk maar stuit op verzet van andere lidstaten. Zo houden de verschillende EU-instituten elkaar lekker bezig. Nogmaals, ze zitten er niet voor niets. Kost wat, maar dan krijg je ook wat. Subsidies voor onze provincies, voor regionale ontwikkeling bijvoorbeeld. Vele miljoenen zelfs. Echter betalen we vele miljarden. Er vallen wat miljarden tussen wal en schip. Dat is bedoeld voor de werkgelegenheid voor de vele EU-ambtenaren, de Europese Parlementsleden, Commissieleden, de ECB-ambtenaren en noem maar op. En uiteraard voor de lidstaten die zich moeten aanpassen aan de hogere economische snelheden van de noordelijke EU-lidstaten. Heel veel werkgelegenheid voor bestuursambtenaren dus.
NL als narcoticastaat
Van oudsher mopperen burgers op de ambtenarij. Ambtenaren zijn traag en overheidsinstanties te log. Deze kritiek nam staatssecretaris Eric Wiebes zich een paar jaartjes geleden ter harte. Hij stuurde meer dan 5.000 belastingambtenaren naar huis. Vond iedereen prima. Vervolgens ontstonden er nogal wat problemen bij de Belastingdienst maar ook bij andere overheidsinstanties. Zoals de Politie, ook geplaagd door personeelstekorten, die geen enkele gestolen fiets weet terug te bezorgen bij de rechtmatige eigenaar en waar je alleen nog online aangifte kan doen van inbraak. Daar waar complete teams worden ingezet om de mocromaffia en drugsmokkel op te rollen. Een zegen voor de maffia, open grenzen en Nederland als doorvoerland. Korte lijntjes vanuit onze havens en luchthavens naar de snakkende verslaafden bij onze oosterburen, zuiderburen, en uiteraard de eigen steden. NL als narcoticastaat doet het best goed. Enorme omzet, veel politie inzet(= werkgelegenheid), maar altijd achter de feiten aanlopen. De aandacht van onze politiek gaat meer uit naar het grote plaatje. Samen opgaan in het grote geheel van een verenigd Europa. De natte droom van onze eurofiele politici. Geeft ten minste wat ruimte aan het zwarte geldcircuit en dat is een goeie voeding voor de achterstandswijken in onze steden. Het is maar hoe je het bekijkt.
GW
