Nog 7 dagen! Grote socialemedia-platformen als Facebook en Twitter spelen willens nillens de rol van censor. Hen is toebedeeld een rol die zij beslist heel ongaarne spelen. Die van mediator, schifters van fake en echt nieuws, immer op de uitkijk naar mogelijk onfatsoenlijke, provocerende, shockerende, onwettelijke uitlatingen van hun miljardenpubliek. In woord en beeld! Idem dito wat YouTube betreft, een ander voorbeeld. De rol toebedeeld/op zich genomen, het is niet zo duidelijk. We denken dat dit zo gegroeid is – en misschien ook ontspoord? Wat ook niet duidelijk is: wie controleert de controleurs? Welke maatstaven hanteren zij om dit bericht wel door te laten en dat bericht net niet? President Trump ligt reeds lang in de clinch met onder veel meer genoemd Twitter, eigendom van Jack Dorsey. Tweets van de president (en hij tweet er duizenden!) die volgens Twitter ´onwaarheden´ bevattten of ´beledigend´ zijn voor deze of gene, werden in eniger mate gecensureerd en nog. Volgens Twitter, schrijven we, en daar wringt het al. ´US election: Twitter tightens rules on retweets and victory claims´. Twitter verscherpt de regels. Welke regels zijn dat dan wel, wie stelt ze op; wie handhaaft we en op welke gronden? De sociale media dan als super-censor? Waar ligt de grens van wat u en ik kunnen lezen, mogen lezen?
Wat kan en wat niet, en waarom?
Wie bepaalt precies en hoe wat door de beugel kan en wat niet? Is er censuur (natuurlijk) en in welke mate dan, en waarom? Om niet op te lange tenen te trappen? Om maar zeker niet beticht te worden van het enigszins beïnvloeden van verkiezingen? Wat voor de één grappig is – zeg, een geslaagde karikatuur van Mohammed, is voor de ander een halskwestie (no pun intended)… Laat je alles van woord en beeld maar door, voor ieders verantwoordelijkheid, zowel van publicist als lezer, maar dan moet je ook de Holocaust-ontkenners hun zeg laten doen. Grappen over of karikaturale afbeeldingen of voorstellingen van Joden worden onkieslijk. Wie volgt? Mindervaliden? Mensen met rood haar of een te lange neus die zich in het kruis getast voelen en komen klagen, of gaan procederen? Of is ´geloof´ het enige waar absoluut niet mee gelachen mag worden? Want kijk, er duiken almaar meer partijen op die zich benadeeld voelen, terecht of onterecht. Gisteren, op 26 oktober 2020, is het weer de premier van Pakistan die Facebook vraagt geen islamofobe berichten meer te plaatsen. Wat is precies islamofobie? En hangt dat helemaal af van in welk land je wat zegt of publiceert? Wat kan en wat mag, en waar? Waar ook eindigt dit alles? Als je hier maar even dieper op ingaat, krijgen deze en andere (alle?) media een enorme rol toebedeeld. Een rol die de meeste, en al zeker de sociale media, helemaal niet ambiëren nemen wij aan. Zij hebben wel wat beters te doen en hun geld en middelen anders te besteden, dachten we, dan mediapolitie te spelen. Wat kan, en wat mag – wat kan niet en wat mag niet, en waarom? Ik ben er nog lang niet uit, u soms wel beste lezer…?
Man zonder plan
De relatie tussen Donald Trump en de media in haar geheel is al vanaf 2017 verzuurd. In een televisieprogramma zie ik hem al in dat jaar een zaal vol topjournalisten betichten van ´oneerlijk zijn´. Geen wonder dat het gros van die mediamensen hem als enemy number one bejegent. Al hoeven ze daar niet echt veel moeite voor te doen – Donald is zo provocatief, zo aanvallend in zijn uitingen, uitdrukken, gebaren,. Ik kan weinig landen en landsbestuurders opnoemen die hij nog niet tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Merkel en May zijn losers, dixit Donald Trump nog maar een jaar of twee geleden, in 2018. Een uitspraak tegen de entourage van de Franse president, toen hij dat land aandeed in een tour. Een Amerikaanse journaliste voor televisie had eens op een scherm voor iedere kijker zichtbaar, iedereen genoteerd die door president Trump ontslagen was. Twee grote digitale borden vol, de journaliste wist niet waar de volgende namen nog konden bijkomen…dan ging de display maar verder op een alternatieve zijkant van de expositie. De persoon die het kortst in zijn dienst was hield het maar 10 dagen vol. Het televisieprogramma in kwestie, kan niet direct op de naam komen, eindigde met een opvallend besluit. Donald Trump is meer en meer zijn eigen weg gegaan, in de loop van zijn vierjarig bestuur. Trekt zich niets of nauwelijks nog van advies of raad aan, en doet in zijn uitspraken en uitlatingen er nog steeds een schep bovenop. Iedereen die het niet met hem eens is, kan vertrekken. Iedereen ook rond hem die maar even iets meer in de schijnwerpers mag de deur achter zich dichttrekken. Het zijn alle serieus dictatoriale eigenschappen.
No rules
Donald houdt zich voor niets en niemand meer in. Zeker niet nu de cruciale datum van 3 november 2020 nadert. Donald heeft helemaal niks te verliezen ook, zelfs niet zijn gezicht. Door een paar weken terug te beweren, eerst wel en dan weer niet, dat de uitslag misschien wel frauduleus zal zijn als hij niet wint. Het programma sprak ook nog van ´een experiment´. Die treffende omschrijving kwam uit de mond van een van de gasten. Zo van ´laat ons eens iets proberen´. Zoals sancties opleggen in 2018 aan China en er een handelsoorlog mee uitlokken. Sancties die dan in september 2020 als niet-wettelijk beoordeeld worden door de Wereld Handels Organisatie WTO. Dat is tegen de internationale handelsregels, dixit de WTO, wel redelijk laat. Maar voor de man zonder regels bestáán geen regels. Toch maar blijven proberen, denkt Donald. Iets zal vast wel lukken, al is het maar in schijn. In die aard. En dat is precies wat ondergetekende al vanaf het begin van de Trump-jaren – 2017-2020 – dacht en ook schreef. Voor Donald Trump is besturen als Monopolie spelen. Lukt het ene niet, deze strategie, dan doen we wat anders, een ander probeersel. Trump bezit ook zolang het ´spel´ duurt de Bank. Opponent Biden omschreef Donald tijdens het tweede en laatste debat tussen beide presidentskandidaten nog als: ´´He has no plan´´.
De man zonder plan…maar met publiek
´NBC’s Steve Kornacki reports that we could be on our way to historic numbers of voters turning out for the 2020 election´ Er wordt een historisch grote opkomst van Amerikaanse kiezers verwacht:
Het draait weer allemaal en alleen om Donald J. Trump and he loves it! Zelfs wij doen er aan mee, toegegeven. Dit zijn geen presidentsverkiezingen tussen Donald Trump en Joe Biden. Alle media doen er aan mee en kunnen ook blijkbaar niet anders: het zijn verkiezingen voor of tegen Donald Trump! Je gaat minder kiezen denk ik voor Biden dan eerder tegen Trump. Want je bent voor dit heel moeilijk te catalogiseren en behappen sujet, dit ongeleid projectiel dat een presidentstitel draagt, of tegen. Er is geen tussenweg. Four more years of And now for something completely different. Wat zal het worden…
Nov 3rd if Trump wins | Nov 3rd if Biden wins. pic.twitter.com/Ed4MJJq1zI
— Hamdia Ahmed (@hamdia_ahmed) October 24, 2020
