Eigenlijk draait het zoals zo vaak in het leven om…geld. Ping ping, poen, flappen, in dit geval Engelse ponden. Groot-Brittannië wil er méér van houden. Dat is indirect. Direct en in de praktijk gaat het in de onderhandelingen met de EU – a never ending story – over…fish and chips? Wijlen Lady Thatcher had in haar regeerperiode (1979-1990) al vaak berekend wat dat EU lidmaatschap nou eigenlijk kost. Nou ja, ook en vooral toch over controle en zeggenschap hoor. ´t Is een typische eilandmentaliteit. ´Zelf doen we alles beter en au fond hebben we niemand nodig. En zeker niet iemand die hier komt zeggen wat wij wel of niet mogen doen.´ Tja, je bent of was lid van een club, en dan gelden er regels, afspraken. Denkt u, beste lezer, dat de Britten beter of slechter af zullen zijn, vanaf 1 januari 2021? We vernemen het als altijd graag…
De financiële kost van een harde Brexit
M.i. zullen beide verliezen; zoals het VK dat voor 43 procent van zijn export afhankelijk is van de handel met de EU. ´Analysts have forecast a 5% drop in British gross domestic product (GDP) and a 15% drop in total exports.´ Dat zijn geen peanuts. De Europese Unie dan: ´Cutting the EU off from a market of some 65 million British consumers, a no-deal Brexit could cost the bloc as much as €33 billion in annual exports. Germany would be hit the hardest (€8.2 billion), followed by the Netherlands (€4.8 billion) and France (€3.6 billion), representing over 10% of exports to the UK for each of the three countries.´
Het wordt alleszins een interessant experiment dat door de overblijvende lidstaten zal worden beoordeeld. Wat mij stoort aan de EU is de bemoeizucht, bevoogding en regelneverij. En eigenlijk is het al verdacht dat je de rekenmachine moet bovenhalen om te oordelen. Als je de EU enkel rationeel gaat bekijken, dan ga je voorbij aan het buikgevoel. We moeten ons goed kunnen voelen binnen de EU en als dat niet zo is kunnen andere lidstaten het VK gaan volgen. De EU wacht nu de uitdaging om de mensen terug warm te maken en het matige enthousiasme op te krikken. Het EU-gevoel is belangrijker dan de cijfertjes, hoewel die laatste er ook toe doen. Misbruiken en zinloze uitgaven zijn niet exclusief te wijten aan de EU. Dat gebeurt ook in onze lage landen. Dus laten we gewoon afwachten of de Britten zich beter zullen voelen. Als dat zo is dan heeft de EU een enorm probleem.
Goed gezegd, geschreven… Iedereen kent mijn standpunt wel: het zal m.i. zoals bij de meeste scheidingen gaan, in dit geval haast een vechtscheiding: beide partijen verliezen. Maar de vraag blijft: wie verliest het meest…
Brexit…een aantal jaren geleden leek het heel wat. Nu een coronacrisisje verder en heel wat miljarden bijgeprint is het slechts bijzaak…
U zegt het… Waarmee maar weer eens het cliché bevestigd wordt dat alles relatief is.
Slappe casus, in een tijd waarin niets of niemand meer sommetjes kan maken zonder corona. Een deal met het virus, daar draait het nu om. Ook aan de overkant, waar –just in time- bij het begin van de vaccinatieprocedure de alarmbellen rinkelen i.v.m. de ontdekking van een nieuwe, nóg besmettelijkere variant van het coronavirus. Gevolg: reis- en importbeperkende maatregelen voor UK die niets met ‘Brexit’ te maken hebben. De vraag wie de grootste schade lijdt is dus volmaakt academisch.