Een boeiend gesprek met emeritus hoogleraar Karel van Wolferen over de toestand in de wereld in het algemeen, onder meer in de VS. De professor is tevens hoofdredacteur van het tijdschrift ´Gezond Verstand´ Dit wordt ook door critici een zogenaamd complottijdschrift genoemd. Zelf zijn we bijzonder voorzichtig over zoiets te publiceren, maar Biflatie wil alle meningen een podium geven. Ook al zijn we het niet met alles zomaar eens. Noem ons critici. Gezond Verstand wordt nu verweten ál te kritisch te zijn. Complotten te zien waar die helemaal niet zouden bestaan. We laten dit in het midden en het oordeel aan onze lezers. Tussen hoop en vrees heet deze uitzending vanwege Café Weltschmertz. Toch eens kijken en luisteren naar wat de hoofredacteur ervan zoal te melden heeft?

Tussen hamer en aambeeld

Van kritisch zijn gesproken – we laten nog eens trendvoorspeller Gerald Celente aan het woord. The worst is yet to come, is de titel van onderstaande videoboodschap. Met een heerlijk geurende, gekruide worst heeft ´t niks te maken, wel met dat ´het ergste´ nog moet komen! Ook met mister Celente – alle respect –  zijn we het niet altijd eens, maar laat dat de pret niet bederven. Hij oreert meestal ook met ´gezond verstand´, dat van de betrokken, geëngageerde burger. We bewonderen vooral ook Celente´s gedrevenheid, net als hij gepassioneerd te zijn in alles wat we doen. Geen half werk hier! Maar ook weer de vraag aan de lezer: is Gerald niet ál te streng, voor politici bijvoorbeeld? Want ga er maar aan staan. Politiek bedrijven is een noodzakelijk kwaad (dat zegt al véél) en meestal zit je tussen hamer en aambeeld. Goed doen voor alle burgers van piepjong tot stokoud is zo goed als onmogelijk. In de praktijk dien je altijd compromissen te sluiten, want je bent geen alleenheerser (iemand als Kim Jong-un dan uitgesloten). Vaak ook bakken kritiek over je uitgestort krijgen, terecht of onterecht. Elk woord, zelfs gebaar wordt dagelijks ontleed, gewikt en gewogen. Alles wat je doet of laat heeft ook consequenties. Ja, er is het aanzien, het prestige, en de macht, de zeggenschap. Het is in ieder geval niet mijn meug maar iemand moet het doen zeker…?

Altijd schuldig

Neem nu de Coronacrisis en hoe ermee te dealen. Sluit je de economie d.m.v. een lockdown grotendeels af, in een poging het virus zo min mogelijk kans op verspreiding te geven? Dan ben je verantwoordelijk voor het verlies aan banen, inkomen en de persoonlijke vrijheid van de burgers. Doe je dat niet, hou je het land en zijn economie zoveel mogelijk open, zoals (weldra oud-)president Trump deed in de VS, dan sta je bovenaan in de lijst met het meeste aantal doden en besmetten. Daarom niet relatief, gezien naar het aantal inwoners van je land (VS: 332,9 miljoen) maar wel in omvang. En wat is er relatief aan een mensenleven? Wat is wijsheid en wat is haalbaar? Daarom niet altijd of vaak wat het populairst is. Zo´n president of premier draagt ook altijd van álles wat in het land fout gaat, de eindverantwoordelijkheid. Altijd is hij of zij schuldig – ook al ben je dat niet in de praktijk en realiteit. 

Ongeduld is geen schone deugd

Ook: als je dan heel dringend de medewerking van de burgers vraagt, is dat nog geen gegeven of vaststaand feit. Kijk naar wat er net in buurland België gebeurde. Een dame ging in de afgelopen kerstvakantie op skiverlof. Bij terugkeer liet ze zich zoals vereist testen op Corona, en die test bleek negatief. Tot daar alles oké. Je moet dan 7 dagen in zelfafzondering, quarantaine en vervolgens een tweede test ondergaan. Immers is pas na zeven dagen pas zeker of je inderdaad niet besmet bent. De Vlaamse liet de test afnemen…maar wachtte het resultaat vervolgens niet af. Ze ging her en der, haar dochter ging naar school, zich verplaatsend zoals elk gezond (!) mens. Blijkt dat die tweede en definitieve test positief was! Dus zonder het te weten verspreidde mevrouw en dochtertje het Coronavirus in de loop van verscheidene dagen. Gevolg? 2000 Gezinnen moeten door haar schuld ook in afzondering gaan. Scholen incluis. Kunnen we ons de financiële en menselijke kost hiervan voorstellen? Of hoe kleine daden grote gevolgen kunnen hebben…