Om deze column kort te houden kan ik direct een schuldige aanwijzen van de snel oplopende inflatie die mogelijk dreigt te ontsporen. De inflatie in de eurozone is deze maand toegenomen tot 4,1 procent. Sinds juli 2008 was dat percentage niet zo hoog. In september bedroeg de inflatie nog 3,4 procent.
Concurrerende valuta
Als hoofdschuldige van de sterk oplopende inflatie wijs ik naar de ECB en de samenwerkende centrale banken van de EU-lidstaten die in gelid het opgelegde monetair beleid uitvoeren van de Europese Centrale Bank. Moeders wil is wet. Zo werkt dat nu eenmaal wanneer soevereine landen met een gemeenschappelijke munteenheid afhankelijk worden van één centraal gezag. Het monetaire beleid van de ECB is er op gericht om de euro overeind te houden. Je moet concurreren tegen de valuta van verre handelspartners om zoveel mogelijk een evenwichtig beleid te voeren waarmee import en export niet teveel schade oplopen. Ga d’r maar aan staan als ECB. De in- en uitvoer van de verschillende eurolanden met monetair beleid in balans houden. Als de dollar of de Chinese Yuan dalen t.o.v. de euro dan moet de ECB iets ondernemen om te voorkomen dat de binnenlandse, lees Europese productie, terug valt door goedkopere import. Daarbij heb je te maken met verschillende lidstaten die een eigen politiek en fiscaal beleid voeren.
Als de angst regeert
Een monetair beleid in een muntunie met zoveel eurolanden is geen lang leven beschoren als de hoogconjunctuur mondiaal krimpt en dreigt om te slaan naar laagconjunctuur. Iedere regio met een eigen munteenheid moet dan concurreren om de eigen uitvoer op gang te houden. Momenteel voelen veel landen de neergang van hoogconjunctuur en wordt er volop fiscaal maar ook monetair gestimuleerd om de eigen economie aan de praat te houden. China loopt nu voorop vanwege een dreigende kredietcrisis door de enorme schuldenlast van de vastgoedreus “Evergrande.” Heel China staat wat betreft bedrijvigheid en de broodnodige kredietverstrekking op de rem. Iedereen kijkt met bange ogen naar de Chinese overheid. Maar ja, als de angst regeert gaat het beleid verkeerd.
Als Biflatie.nl het zou weten
De economische signalen staan door de recordhoge schuldenlast op donkerrood, terwijl de ogen van bange burgers nog grotendeels zijn gericht op rode vlekken op de wereldwijde coronakaart. Ik zou eerder kijken naar hoe zich de inflatie ontwikkelt. Gaat deze verder omhoog of slaat het om naar deflatie. Gezien de naam zou je denken dat Biflatie.nl het moet weten. Niets is minder waar, niemand, ook niet de monetaire beleidsmakers hebben dat in de hand. In de conjunctuur gaat het om menselijk gedrag en dat is soms beïnvloedbaar maar vaak ook onvoorspelbaar. Zodra er paniek uitbreekt staat men op de rem. Dan kan het alle kanten op. Eerst deflatie door terug vallende consumptie. Gevolgd door meer stimulerende middelen als monetaire en fiscale beleidsmakers in de paniekmodus schieten.
Inflatie injecteren
Mijn voorspelling is als volgt. Dit gaat dezelfde weg als met het coronabeleid dat wordt gevoerd door paniekerige politici die kiezen voor massale injectie van de mensheid. Het injecteren van gezonde mensen kan soms als overbodige stimulering werken in een immuunsysteem dat op eigen kracht goed functioneert. Dat is weg gegooid geld. Het is inflateren van een systeem dus. Zo meteen gaan monetaire en fiscale beleidsmakers hetzelfde doen met geld. Veel geld injecteren in een monetair systeem waarin ook gezonde bedrijven en gezonde mensen vertoeven. Dat werk inflatie in de hand met risico van hyperinflatie. Ik roep vaak dat geld en gezondheid aan elkaar zijn verbonden. Als we een gezondheidscrisis doormaken dan wordt de volgende stap een geldcrisis. Gelukkig heb ik geen status waaraan ik kan worden opgehangen dus moet iedereen mijn voorspelling zien als een slag in de lucht. Je kan er maar 2 kanten mee op. Ik heb gelijk of ongelijk. Ik spreek u weer over een jaartje of wat. Ik duik voorlopig onder een hunebedsteen. Maak me wakker als de slaapmutsen ook wakker worden.
GW
