Het IMF waarschuwt voor de reële kans op een dubbel-dip recessie. Ook al groeien China, Australië en India en wordt verwacht dat Frankrijk en Duitsland ook een hoger groeitempo zullen laten zien, toch dreigt verder verval. Als daadwerkelijk gebeurt wat het IMF vreest, stel ik voor dat we dat een wereldwijde depressie noemen. Dan zijn we van dat woordgezeur af en kan het debat daarover ophouden. We zitten dan collectief in hetzelfde schuitje omdat het falen van het stimuleringsbeleid van regeringen en centrale banken onontkoombaar vast is komen te staan en dat is schrikken.
Voorzitter Bernanke van de Federale Reserve loopt in dat geval grote kans de gevangenis in te gaan. Hij zal als lichtend voorbeeld gezien worden van een financiële machthebber die geld van de armen (burgers) naar de rijken (banken) heeft gesluisd en het woord ‘sorry’ zal hem niet vergund worden. Stel je ook voor. De hele wereld heeft zich voor biljoenen in de schulden gestoken om niet veel langer opgelucht adem te kunnen halen, dan als een duiker in ademnood die even happend bovenkomt. Om daarna weer als een baksteen te zinken. Geen fraai beeld en een menselijk drama. De vraag is of het IMF weet waarover het heeft. Weten wij in Nederland waar we het over hebben.
Deze week is de Commissie de Wit aan de slag gegaan. De eerste verhoren beloven niet veel goeds. Veel méér egotripperij van economen en bankiers en veel meer algemeenheden komen er hoop ik niet. Gelukkig is de kans groot dat de commissie haar kruid tot het laatste moment droog houdt waardoor misschien voorkomen kan worden dat later van een tandenloze tijger gesproken wordt. Weet het IMF wel hoe het allemaal verder zal gaan? Vertrouwen zij de cijfers van alle landen, naar aanleiding van Griekenland? Is een appel in Frankrijk dezelfde appel als bij ons? In dat geval kunnen we gerust vaststellen dat het economisch systeem nog in tact is. Weliswaar gekneusd, maar niet geknapt. Want als het systeem werkt waarop het IMF haar cijfers baseert, dan werkt de economie. Dan maakt het niet uit dát we in een dubbel-dip komen. Want dan kun je immers ook aangeven, zelfs voorspellen, hoe je er weer uitkomt. Dat laatste is twijfelachtig.
Zolang er nog te veel openstaande vragen zijn, kan van een betrouwbare voorspelling geen sprake zijn. Hoe zit het bijvoorbeeld met de vraag of we nu deflatie krijgen (Japan) of inflatie ( Amerika)? Hoe zit het met de staatschuld? Wanneer is teveel écht teveel, nu Engeland Japan en Amerika het illustere Griekenland doen verbleken (om maar een paar landen te noemen). En als laatste de allesomvattende vraag hoe het met de dollar, de euro en de yen verder zal gaan. Vrije val of blijvend waardevol? Wie een eensluidend antwoord op deze vragen kan geven verdient de Nobelprijs voor de vrede. Want de vrede –de lieve vrede- is wat op het spel staat.
Door Rene Tissen, via RTLZ
Er is een sneeuwbaleffect aan de gang, waarbij banken, landen, overheden en hoge functionarissen slechts een van de vele aspecten zijn die erdoor geraakt worden. Deze sneeuwbal breekt financiële inconsequenties af en maakt de weg vrij voor meer aandacht en respect voor de immateriële kant van de samenleving. We move to Less banking and less focus on money, and to more social and medical care…