Door de dalende consumentenprijzen in Amerika is de Federal Reserve bang geworden voor een deflatiespiraal. Vandaar dat ‘Helicopter Ben’ op 10 augustus 2010 namens de centrale bank van Amerika liet weten dat er een soort van quantitative easing, in de vorm van nieuwe stimuleringen, zouden worden geïmplementeerd. Niet een nieuwe ronde van geldcreatie, maar iets dat er op lijkt. Iets waardoor de balans van de FED niet verder hoeft op te lopen. Van de binnenkomende gelden van de aflopende hypotheekleningen worden momenteel nieuwe Amerikaanse staatsobligaties gekocht. De consumptie in Amerika neemt af, er worden minder huizen verkocht, de werkloosheid blijft rond de 10% schommelen en de economische groei hapert. De kerninflatie in Amerika is extreem laag, oftewel, deflatie ligt op de loer. Reden genoeg dus om het economisch herstel een handje te helpen en de geldkraan open te laten staan, aldus de Federal Reserve.
Aan de andere kant stijgen de prijzen van grondstoffen. Dat komt niet zozeer door een sterk toenemende vraag vanuit Amerika of Europa. Wel moeten er steeds meer monden gevoed worden in de opkomende landenzoals China en Brazilië. Daardoor krijgen we te maken met voedselinflatie (in India hebben ze daar al langere tijd last van). Kijk bijvoorbeeld naar de prijsstijging van graan en tarwe, rijst, cacao, suiker en zelfs water (als we de water stocks TR index van RBS mogen geloven). Het moge duidelijk zijn dat er geen deflatietrend in voedsel zichtbaar is. Ook andere grondstoffen zijn flink in prijs gestegen sinds de kredietcrisis.
Koper is het afgelopen jaar al zo’n 15% in waarde gestegen en ook de prijzen van aluminium, nikkel en zilver zitten in de lift. De olieprijs blijft momenteel tussen de 70 en 80 dollar schommelen, nog ver verwijderd van de 145 dollar die in juli 2008 op de borden stond. Tevens is de olieprijs ook al weer meer dan 100% gestegen vanaf de bodem in 2009.
Huizen, auto’s en flatscreen TV’s zijn de afgelopen jaren goedkoper geworden, terwijl de grondstofgerelateerde producten (voornamelijk voedsel) stijgen in prijs. Inflatie versus Deflatie. Op het internet komen we op economische blogs steeds vaker het woord ‘biflation’ tegen. Dr. F. Osborne Brown van de Phoenix Investment Group kreeg in het begin veel kritiek toen hij de definitie van biflatie verzon, want inflatie en deflatie tegelijkertijd, dat is toch helemaal niet mogelijk?, aldus de critici. Afgelopen maanden zijn er toch meer en meer mensen die zich aan het onderwerp wijden. Ook met name, omdat men geen ‘flatie-kant’ kan kiezen. Marc Faber (inflatie) versus Paul Kruger (deflatie). Peter Schiff (inflatie) versus Harry Dent (deflatie). Warren Buffett (inflatie) versus Bill Gross (deflatie). Ze worden het maar niet met elkaar eens. Niet dat ze het met elkaar eens moeten worden, maar de meningen lopen nogal uiteen. Inflatie/Deflatie is zo’n beetje het meest besproken macro-economische onderwerp.
Twee maanden geleden werd er door Matthew Green, op de economische website SeekingAlpha.com, een goed stuk geschreven met de naam: Biflation or Stagflation? Could is be both? Ook het stuk ‘Deflation? Try a Tale of 2 Inflations.’ is een aanrader voor alle geïnteresseerden van het inflatie/deflatie/biflatie/stagflatie-debat. Tevens kwam Newsweek deze week met een tweet over Biflatie. Ook de definitie ‘agflation’ wint aan populariteit. Nu blijkt dat investeringsmaatschappijen grootschalig landbouwgrond open. Het (hyper)inflatiekamp zal content zijn met de nieuwe berichten over agflation (landbouwflatie? agflatie?). Dit is het moment dat de prijzen in de agrarische landbouw omhoog zullen gaan schieten en dat zal het algehele inflatiepercentage snel doen stijgen. Ze voeren ook als argument dat nog geen eens 3 jaar geleden de wereld al te maken had met een voedselcrisis.De inflationisten referen aan de tijd, net voor de kredietcrisis. Zie ook de 2007-2008 world food price crisis-wiki. In het inflatiekamp kopen ze edelmetalen, met een grote voorkeur voor goud.
De deflationisten kopen liever obligaties, het liefst met een langere looptijd. Aandelen moet je in ieder geval niet hebben in een tijd van deflatie (de Nikkei is een goed voorbeeld). Japan heeft al jaren last van deflatie en komt er maar niet overheen. De prijzen dalen en zolang alles goedkoper wordt wachten de consumenten 
nog wel een maand met een nieuwe aankoop. Of 2 maanden. Of een half jaar. Wat het uiteindelijk gaat worden weet niemand, maar feit is dat de Federal Reserve er alles aan zal doen (wellicht een 2e ronde QE) om maar niet in een deflatiespiraal terecht te komen. Indirect helpen ze dan ook het inflatiekamp, want de kans is groot dat de prijzen toch op een dag gaan stijgen indien de geldhoeveelheid blijft toenemen door als het geld dat Bernanke uit zijn helicopter blijft strooien.
Koen Dil
