Tot voor kort zei de economie iets over de toekomst. Nu snapt niemand zelfs meer iets van het heden. Het is momenteel moeilijk, zo niet onmogelijk om te begrijpen hoe het met de economie gesteld is. Staan we aan het einde van de crisis? Of misschien nog maar aan het begin? Het is verleidelijk om te denken dat we het ergste achter de rug hebben. In Nederland kruipt de crisis steeds dichterbij. Onze pensioenen zijn in gevaar. Maar dat kán ook een ‘gewoon’ schampschot zijn van falend pensioenbeleid- en bestuur. Sowieso leeft in Nederland het officiële beeld dat de crisis ons minder raakt dan andere landen. Gewone burgers vertrouwen het niet. Gek of normaal?
Tot voor kort werd Nederland vooral vergeleken met Canada. Want lange tijd leek ook Canada de dans te ontsprongen. Daar is nu de klad ingekomen. Later dan de Amerikanen -maar onverminderd enthousiast- zijn de Canadezen doorgegaan met het opstapelen van schulden. In korte tijd heeft de bevolking een recordschuld van gemiddeld 42.000 dollar per persoon bij elkaar weten te kopen. Tegelijkertijd zijn de huizenprijzen onverwacht scherp aan het dalen. Daarmee lijkt het land een hefboom te hebben gecreëerd, die doorgaans als dodelijk wordt gezien. Wil dat zeggen dat de economie van het land er daadwerkelijk aan gaat? Het kán gebeuren. Maar het kan ook niet. Is er een koploper en achterhoede-crisis?
Gedurende deze hele crisis zijn er opmerkelijk veel dingen gebeurt die eerst voor onmogelijk werden gehouden. Dat voedde de vrees voor economische ineenstorting. Maar er is er ook heel veel niet gebeurd. Dat voedde de hoop op een snel herstel van de oude economie. Niemand weet het. Er is een te groot verschil ontstaan tussen de werkelijkheid van ontwikkelingen en de beleving ervan. In kringen van economen, analisten en commentatoren wordt hier steeds vaker het begrip ‘ontkoppeling’ gebruikt om aan te geven dat niemand het eigenlijk meer snapt.
Het meest duidelijk is deze ontkoppelingstheorie te zien in de onstuimige en tegendraadse groei van de wereldwijde beurzen. De relatie tussen de koersontwikkeling van aandelen en de economie is weliswaar van oudsher zwak, maar nu is er helemaal geen peil meer op te trekken. Het is echt gokken geworden. Dan is er de relatie tussen aandelen en staatsobligaties. Kennelijk speelt de slechte schuldenpositie van landen soms wel een rol. Zoals in Griekenland. Soms ook niet. Zoals in Japan. Weet u wanneer? Ook is er de ongrijpbare crisis op de valutamarkten. Is de Amerikaanse dollar nog altijd de reservemunt van de wereld? Van enige koppeling met de koersontwikkeling van andere belangrijke valuta is in ieder geval geen sprake meer. Maar dat is niet zichtbaar in de cijfers.
De ergste ontkoppeling vindt momenteel plaats in het denken van burgers over de economie en het officiële herstelbeleid. Daartussen is een gapend gat ontstaan, dankzij de Federal Reserve van voorzitter Bernanke. Al bij aanvang van zijn groteske stimuleringsbeleid werd er door burgers vraagtekens geplaatst ten aanzien van de overdreven positieve effecten ervan. De economie is niet uit het slop gekomen. Diezelfde vraagtekens worden momenteel geplaatsts bij de Europese bezuinigingsgolf die ook op Nederland afkomt. Burgers weten dat ze daardoor minder te besteden hebben en leg dan maar eens uit -zo wordt terecht geredeneerd- hoe de economie kan herstellen. Vroeger was de economie een kwestie van balans. Door ontkoppeling is dat nu een kwestie van uitersten geworden. Daardoor weet niemand meer wat er gaat gebeuren. Want er kan nog van alles gebeuren. Maar ook niets. Is er een ‘tipping point’?
Column van René Tissen, via RTL Z.
interessant artikel!
De meeste kijken naar de economie en daar gaat het mis. Er is geen ontkoppeling, maar we zitten nu in een systeem/geld/schuld crisis. Dat soort tijden dient heel anders bekeken te worden. Karl Marx heeft daar een interessante theorie over.
Dat is de ergste crisis die kan voorkomen en deze keer is die globaal. Deze crisis zal net zolang aanhouden totdat er een nieuw systeem is. Dat zal niet zonder slag of stoot gaan.
Ik denk dat ergens in 2016 – 2018 het systeem eruit klapt. Dus nog 10 jaar ellende is niet vreemd. Maar geen zorgen, want ik verwacht niet dat de beurs nog tot 2016 zal dalen, maar tot 2012/13 en daarna herstel (gedreven door inflatie/stagflatie) en daarna is het echt over en zal er een nieuwe wereld ontstaan. Een vele betere.
Jongens, we zitten echt in de Grote Depressie 2.0, die nog erger en dieper zal zijn dan de Grote Depressie 1.0 van de jaren ’30.
Neem eens in beschouwing dat dit economisch model uitgaat van oneindige resources en sinds 2008 heel duidelijk is geworden dat resources eindig zijn. Zie de olieprijzen voor de crisis en de oliewinsten van voor de crisis moesten ook belegd worden. Gevolg… veel geld, dus dubieuze investeringen werden aantrekkelijk. Dit speelt ook een zeer belangrijke rol naast het opblazen van economische zeepbellen, zoals de huizenbubbel. De problemen waren al eerder, want er werd al eerder lapmiddelen gebruikt om de economie op te pushen. Zo vanaf 2000 en wie serieus naar de zaken kijkt wist dat Iraq 1 ook al om de olie ging en niet om Koeweit.
Het antwoord moet zijn dat resources eindig zijn, de economie niet tot St. Juttemis kan groeien en de economie ook niet meer met bubbels, extreem laaggehouden rente, stimilus,… niet meer aan het groeien is te krijgen. Het wordt eens tijd dat we deze ongemakkelijke waarheid willen gaan inzien en we economische spelregels nodig hebben die zuinigheid met resources bevorderen en waar de menselijke waarden / leven ook in de economie komen.
Eerst even een foutje rechtzetten.
Schulden Griekenland met Japan vergelijken kan helemaal niet. Ik zie die fout vaker.
1.
Griekenland is een “import”land. D.w.z. gaan producten IN en gaat geld UIT.
2.
Japan is een “export”land. D.w.z. gaan producten UIT en geld IN.
Dus als je een verslaafde dakloze junk geld gaat lenen, is dat erger dan geld lenen aan een miljonair.
3.
VS heeft sinds kort ook een negatieve handelsbalans! D.w.z. gaan meer producten IN en gaat meer geld UIT. VS gaat dus snel richting Griekenland.
Nog een belanrijk verschil is dat in de VS geen producten meer gefabriceerd worden (alles made in Azie). Japan heeft dat nooit uit handen gegeven. Sony, Honda Toyota enz. zijn gezonde bedrijven en produceren gewoon in Japan. Deflatie in Japan kwam gewoon door de binnenlandse verzadigde markten. Met deflatie is minder mis mee dan ze ons wilen doen geloven.
Om goed te begrijpen wat er nu aan de hand is, zou je de Kondratieff cyclus goed moeten kennen. Het probleem zit in de Winter wanneer de schuldenlast de critieke punten passeert. Dat is inderdaad een vergelijk met de vorige Winter, 1929-1949.
Ook Marx had een punt met zijn stelling dat kapitalisme steeds opnieuw ten onder gaat aan de schuldenlast.
Een verschil met 30er jaren en nu is dat de “creditors” en “debitors” zijn omgedraaid. Toen waren Duitsland en Japan de creditors, nu zijn VS en de EU dat.
Elke Winter duurt ongeveer 20 jaar en we staan aan het begin. Elke eindfase van de Winter eindigt met oorlogen, en daar is een logische verklaring voor:
Staten die failliet gaan, (en dat kan wel degelijk zie Japan en Duitsland jaren 30),
slaan aan het plunderen. Tenslotte, indien andere landen geen geld meer willen aannemen van failliete landen, kan men geen olie, koffie, graan, staal, enz. meer kopen. Denk je eens in wat er dan met zo’n land gebeurt!….
Tipping point kan Spanje zijn. Heeft al ruim 130 miljard van de ecb geleend en de herfinancieringen van de herfst zitten eraan te komen. Vroeger was het een kwestie van balans inderdaad, maar tegenwoordig kloppen alle balansen, en voornamelijk de bankbalansen voor geen kant.
Ook in Nederland trouwens, kijk maar naar de ABN, een miljard euro verlies over de eerste zes maanden van 2010.
We liggen dubbel…
Iets over Liegen- Manipulatie en dus gevolg – Fraude. Deze eerder beschreven en uitgelegd.
De aandelen koersen, de pensioenpot, de economie zijn in handen van een kleine groep Bilderberg, Bis, Wereldbanken en joodse inteelt.
Cijfers en dat omtrent de economie worden in een model gemanipuleerd tot waarheen de opdrachtgever wenst.
Iedereen snapt de economie welke deze drie onderliggende motieven begrijpt.