Zojuist hebben de Europese regeringsleiders besloten om het Europese Stabiliteits mechanisme tot een permanent hulpfonds voor problematische staatschulden te maken en dat fonds meteen ook substantieel uit te breiden: een veelkoppig monster. Vanaf  2013 komt een totaalbedrag van 750 miljard euro ter beschikking (dat was al bekend), waarvan 500 miljard daadwerkelijk besteed kan worden (dat is aanzienlijk meer dan gepland).

Aan de ene kant is dit goed nieuws. Want Europa laat andermaal zien dat het bij elkaar wil -en zal- blijven, koste wat het kost. Aan de andere kant is het slecht nieuws. Onmiddellijk na het bekend worden van het nieuws namen de speculaties over de noodzaak van het fonds toe, met name richting de precaire situatie waarin ook andere lidstaten dan alleen Griekenland zich bevinden. Kan het zijn dat de Europese regeringsleiders het fonds op voorhand hebben uitgebreid, juist omdat ze op korte termijn nieuwe probleemkandidaten verwachten?

Als de uitbreiding inderdaad daaruit verklaard en verantwoord kan worden, doemt onmiddellijk de vraag op om welke problemen het dan gaat en wat de omvang van die problemen zijn. Telkens weer stel ik vast dat het totaalplaatje (en een totaalbeoordeling) ontbreekt en dat ondermijnt het toch al tanende vertrouwen in de politiek. Ligt daar iemand van wakker? Door de crisis krijgt onze democratie een heel ander karakter. Die van ‘luisteren als het moet, praten als het mag’

Zoals vanouds reageren de beurzen euforisch. Zelf zou ik – cynisch als ik nu even ben-ook heel blij zijn als het financiële risico dat ik als persoon loop, overgenomen werd door een ander en ik niet hoef na te denken –in ieder geval niet al te lang- over de vraag of die ander dat risico wel kan dragen. Voor de financiële sector is het blijkbaar een heerlijk idee dat eventuele winsten in eigen zak terecht blijven komen, terwijl de verliezen gesocialiseerd worden. Tel hierbij op dat er nog geen enkele openheid is over de gezondheid van de Europese financiële sector en het is geen wonder dat het publiek afhaakt. Lees op RTL Z het hele artikel van René Tissen.