Uit een nieuwe publicaties van de Food and Agricultural Organization (FAO) van de Verenigde Naties blijkt dat de prijzen van voedsel en grondstoffen wereldwijd nog steeds op een ongekend hoog niveau staan. De index van de FAO, die de voedselprijzen meet, kwam in augustus uit op 231 punten, een stijging van 26% op jaarbasis. De index staat nog maar 7 punten onder het recordniveau van 238 punten in februari 2011 en hoger dan tijdens de voedselcrisis in 2007-2008.
De FAO Cereal Price Index, een deelindex van het algehele mandje voedsel, steeg in augustus met 36% ten opzichte van een jaar geleden. Het hogere niveau is voornamelijk toe te schrijven aan de prijsstijging van rijst en mais. De gemiddelde prijs van melkproducten steeg in augustus met 14% op jaarbasis, maar daalde ten opzichte van een maand eerder met 6%. De stijging van de Nieuw-Zeelandse dollar noemt de FAO als de voornaamste reden voor de kortstondige prijsdaling.
De FAO Suger Price Index daalde in augustus 2% tot 394 punten, maar steeg maar liefst 50% ten opzichte van een jaar geleden. Een beter dan verwachte oogst in Europa, India en Thailand geeft de prijs van suiker dus was lucht, alhoewel de verwachting van de oogst in Brazilië, de grootste suikerproducent ter wereld, naar beneden werd bijgesteld.
In Brazilië wordt enorm veel suikerriet geproduceerd. Van een deel wordt suiker gemaakt. Van het andere deel van het suikerriet wordt ethanol gemaakt, een brandstof waar de auto’s in Brazilië op rijden, eigenlijk gewoon een soort alcohol. De overgrote meerderheid van de auto’s in Brazilië kunnen op alcohol en op benzine rijden. De prijs van suiker stijgt dus deels ook door de toenemende vraag naar energie.
De FAO is overigens nog steeds bezorgd om de voedselprijzen, die maar niet willen dalen. De voedselprijzen blijven in 2011 hangen rond hetzelfde niveau (zie ook de grafiek hier rechts). Natuurlijk is het zo dat er gewoon steeds meer mensen op aarde bijkomen. De vraag naar voedsel en grondstoffen vanuit de emerging markets blijft stijgen. Hoge voedselprijzen, voornamelijk die van tarwe, rijst en mais, kunnen leiden tot maatschappelijke onrust.
Dat hebben we dan ook meegemaakt in de eerste helft van 2011 op verschillende plaatsen ter wereld. In 2008, net voordat de kredietcrisis uitbrak, was dat niet anders. Ook toentertijd protesteerden massa’s mensen tegen de hoge voedselprijzen. Het waren toen voornamelijk de mensen in Afrikaanse en Arabische gebieden die in opstand kwamen. Indien de stijging van de voedselprijzen doorzet zullen op termijn ook mensen in de geiïndustrialiseerde economieën van zich laten horen, omdat ze steeds meer geld kwijt zijn aan deze eerste levensbehoefte.
Koen Dil
