Zoals wij hier en hier al eerder hebben aangegeven kan het EFSF fonds, waarover donderdag 6 oktober positief gestemd werd in de kamer, alleen uitgebreid worden in de huidige vorm zolang Frankrijk zijn Triple A status behoudt. Het moment dat Frankrijk die status zal verliezen lijkt steeds dichterbij te komen. Nadat Fitch vrijdag de kredietwaardigheid van Spanje en Italië verlaagde, is het niet de vraag of, maar eerder wanneer Sarkozy en de zijne aan de beurt zijn voor een downgrade.

Als we de berichten van de afgelopen week erbij pakken is het begrijpelijk dat Sarkozy en Merkel dit weekend weer om de tafel zaten om het één en ander te bepraten. De geruchten over een komende herkapitalisatie van de vijf grootste Franse banken worden steeds sterker. Tevens zal ook het probleem van de Belgische bank Dexia dit weekend moeten worden opgelost. Kunnen we mogelijk volgende week al een beslissende stap in de eurocrisis meemaken?

De verlaging van Italië door Fitch werd ingegeven door “de risico’s verbonden aan de verdere intensivering van de financiële crisis in de eurozone, fiscale ontsporingen van de begroting, en in mindere mate mogelijkheden voor voorwaardelijke verplichtingen die voortvloeien uit de financiele sector.” Spanje werd vanwege deze zelfde redenen twee stappen verlaagd door Fitch. We betwijfelen echter of het daadwerkelijk Fitch zal zijn als eerst Frankrijk een waarschuwing gaat geven, aangezien Fitch’s moeder bedrijf, Fimalac, een Franse onderneming is. Waarschijnlijk zal één van de andere twee rating agencies als eerst Frankrijk een downgrade geven. Moody’s heeft België vrijdag al een waarschuwing gegeven dat hun rating negatief beïnvloed kan worden door de steun aan Dexia.

De stappen die dit weekend genomen dienen te worden om het financiële stelsel te redden zijn nodig, maar zijn slechts lapmiddelen. Het grote probleem wordt namelijk genegeerd. De CDS markt, die kredietverzekeringen afsluit op banken en landen laat al zien dat zodra een land als België dreigt met het nationaliseren van een bank (in dit geval Dexia), de premie van het land toe convergeert naar de hogere premiewaarde van de bank. Dit is een zeer slecht, doch logisch, teken waarin banken het risico van de banken overnemen en dus in potentie hetzelfde risico lopen.

Laten we niet vergeten dat Frankrijk al een enorme staatsschuld heeft van 83,5% en een tekort op de begroting van zo’n 6,1%. Verdere kapitaalinjecties voor de, zwaar onder gekapitaliseerde, Franse banken zal waarschijnlijk leiden tot een hogere staatsschuld en dus een hogere risico op zowel de CDS- als de obligatiemarkt. Dat het er slecht uitziet voor Frankrijk en Europa is een constatering die iedereen kan maken. Toch zijn Frankrijk, België en Luxemburg tot een akkoord gekomen, al heeft niemand nog laten weten hoe dat akkoord er precies uitziet en ook moet het plan nog voor worden gelegd aan de bazen van de failliete Belgische bank