Nadat in de afgelopen week de tweede bailout van Griekenland van 130 miljard euro soepel door het Europese labyrint van onderlinge meningsverschillen, wisselende opvattingen en harde, maar niet spijkerharde standpunten was geloodst, trad er enige publicitaire rust op rondom het onvermijdelijke faillissement van deze naar adem happende en in doodsnood verkerende lidstaat.

Sinds de slechte uitkomsten van de bijeenkomst in Mexico is de optie van het EFSF en het ESM weer met een klap op de Europese tafel terechtgekomen. Nu wordt gedacht om de beide fondsen in elkaar te laten overgaan en het geheel op te hogen tot 750 miljard euro. Het is aannemelijk dat dit bedrag te laag is. Want de financiële markten eisen meer zekerheden. Die zijn pas tevreden als er een bedrag van twee tot drie drie biljoen euro op tafel komt. En waarschijnlijk zelfs dan niet. Elk weldenkend mens vraagt zich momenteel af wanneer aan deze waanzin een einde komt. Maar niet de Europese politiek. Er wordt zelfs weer gesproken over de noodzaak om het nieuwe fonds een banklicentie te geven. Want dan kan het spelletje met de banken verder gespeeld worden. Is hier sprake van collectieve waanzin? Ja. Lees het hele artikel van René Tissen op RTLZ.