Als je wilt bepalen wat er met jouw koopkracht is gebeurd, en wat er met jouw koopkracht gaat gebeuren in de toekomst, zul je verder moeten kijken dan enkel het inflatiecijfer, dat zich overigens voordoet als perfecte koopkrachtgraadmeter. Naar mijn mening gaan we bizarre tijden tegemoet – zelfs hier in Nederland en België. En wel om de volgende reden: er blijkt niemand meer die de “inmiddels globale” schulden kan dragen – schulden die ervoor gezorgd hebben dat we konden uitgeven, de economie konden stimuleren, waardoor de koopkracht altijd op een wenselijk niveau is uitgekomen. Consumenten stonden in het rood bij de banken. Nu staan banken in het rood bij de Staat en Centrale Banken.

Maar kunnen de laatstgenoemde instanties nog ergens in het krijt staan? Nergens behalve bij zichzelf door overmatige geldinjecties toe te dienen. Aflossen lijkt geen optie meer – eerder onmogelijk zelfs. Een optie is de noodzaak van het geldscheppen naar een lager niveau te brengen door hard te bezuinigen. De Europese bezuinigingen die voortvloeien uit een pasgeboren akkoord omtrent landelijke begrotingstekorten zullen enkel en alleen maar dienen om toekomstige inflatie en koopkrachtverlies nog enigszins onder controle te houden. Dit alles in ruil voor enorme groeiafname en welvaartsverlies. Lees verder op Goud-Portal.