Met de verkiezingen van 12 september in het zicht worden we dagelijks getrakteerd op de één na de andere glimmende politicus. De macht lokt. Het verlangen om mee te mogen regeren, een ministerspost of zelfs de plek van de premier te mogen vullen is meer dan groot. Stiekem heeft men al staatsieachtige portretten laten vervaardigen die een president van een groot land niet onwaardig zouden zijn. Men heeft ons kiezers laten weten er klaar voor te zijn. Rutte, Roemer, Pechtold, Samson, Van Haersma Buma, Sap, Slob of wie dan ook, staan gereed. Zijn ieder, op hun wijze, bereid om hun  ziel en voor het CDA ook nog de zaligheid aan de duivel te verkopen om net dat extra zetje te krijgen dat nodig is om de rest in het stof te doen bijten.

Verkiezingsprogramma’s

De verkiezingsprogramma’s zijn gemaakt. Vast allemaal beginnend met iets moois of krachtigs. In het geheim is er ook al een kachel besteld. Nu denkt u natuurlijk een kachel? waar hebben ze die nu voor nodig? Nou dat is simpel, daarin kan direct na de verkiezingen het verkiezingsprogramma worden verbrand. Wie regeren wil die moet immers  bereid zijn om compromissen te sluiten, in staat zijn om alle schepen achter zich te verbranden. Opnieuw te beginnen, met een schone lei. Volgens mij hebben we daarvan de laatste tijd al wat voorbeelden kunnen zien.

Wie de economische, maatschappelijk en politieke ontwikkelingen een beetje volgt die weet dat Nederland maar een klein landje is. In de meeste gevallen helemaal afhankelijk van Frau Angela en de landen om ons heen. De speelruimte is maar gering tenzij men bereid en in staat is om met een heel nieuw concept te komen en daar ook invulling aan te geven.

Belangrijke onderwerpen zouden bijvoorbeeld kunnen zijn:

• Moeten we streven naar een land van gemiddelden of gaan we talenten extra koesteren en stimuleren;
• Volgen we met zijn allen opleidingen toerisme en het verzorgen van kleine huisdieren of gaan we stevig aan de slag met techniek;
• Bouwen we vliegtuigen schepen, machines, waterwerken, kerncentrales, personen- en vrachtauto’s, turbines en raketten of wordt het marketing, aandelenhandel en kruidenieren;
• Maken we mensen weer grotendeels zelf verantwoordelijk of bestellen we heel veel pampers;
• En niet minder belangrijk: Gaan we voor menselijkheid en welzijn of het volgens de meeste politici enig zinvolle namelijk economische groei?

Ik weet het is moeilijk tot echte veranderingen komen.  Alleen door wat met een moeilijk woord een paradigmawisseling heet te komen kan men de boel op de kop zetten, zaken compleet anders aanpakken. In moderne termen is dit op de kop zetten beter bekend als een XXL-Makeover. Onherkenbaar na de verandering.

Hoop op verandering?

Eén ding heb ik door mijn vele lezen op een grote verscheidenheid aan blogs -ook GeenStijl 😉 – wel geleerd. Er is hoop. Er zijn vele mensen jong en oud, die goede tot fantastische ideeën hebben. Ze moeten dan wel een kans krijgen of kunnen en willen pakken. Oude politiek is uit, net als het Europa zoals dit nu door de regeringsleiders en Eurofielen in achterkamertjes wordt vormgegeven. Op naar transparantie en eerlijkheid naar authenticiteit en durf.

Ben H.J. Bennink