Voor de geschiedschrijving: Op 12 juni 2012 gaf de Italiaanse premier Monti in een ARD interview te kennen dat zijn land nu, en ook in de toekomst geen noodhulp of steun nodig heeft. Oei, alarm, hebben we dat soort uitdrukkingen de laatste jaren al niet veel vaker gehoord? Het lijkt wel een soort mantra te zijn geworden, volop in gebruik bij de Europese regeringsleiders.
Laten we eens kijken hoe Italië er voor staat
- Begin dit jaar was de Italiaanse staatsschuld zo’n, 120% van het nationale inkomen. In geld uitgedrukt 1940 miljard euro! Voor wie het even vergeten is 60% is de maximum limiet die in Europa is afgesproken;
- De rente die Italië moet betalen op staatsleningen ligt momenteel boven de 6% en is nog stijgend;
- Italië kent nog een sterk familie-georiënteerde samenleving. Zowel privé als zakelijk gezien. De oude generatie is behoudend en probeert de beste baantjes en functies, zoal lang als mogelijk is, voor zich zelf te houden. Mede daardoor is de jeugdwerkloosheid hoog. Als er al werk is voor de jongeren dan is dit vaak tijdelijk en op uitzendbasis;
- De bevolking is behoorlijk verouderd. Het inwoneraantal zakt gestaag en er is sprake is van een laag consumptieniveau;
- In Italië worden nog maar weinig kinderen geboren. Zonen en dochter blijven als “bamboccione” vaak tot boven hun dertigste bij “di Mamma” wonen;
- De economische groei is laag (in 2012 wordt er zelfs een krimp van enkele procenten verwacht) en er is sprake van een zwakke export;
- Er is nog steeds sprake van een flinke corruptie, een meer dan bloeiende zwarte economie en ook belastingontduiking is er tot een ware kunst verheven. Wat dat betreft kunnen de Italianen en de Grieken wel bij elkaar in de klas hebben gezeten;
Er is ook licht aan de horizon
- Het grootste deel van de Italiaanse schulden is in handen van de Italianen zelf. Privé en qua banken staat men er financieel veel beter voor dan in Spanje;
- Er is geen onroerend goed bubbel;
- Het begrotingstekort zou beneden de 4% liggen.
Heeft Monti gelijk of houdt hij ons voor de gek?
Volgens mij is het simpel. Italië moet gelet op de staatsschuld enorme bedragen aan rente betalen. Het land kent momenteel geen economische groei en staat er qua opbouw van het land, bevolking, industrie, corruptie, zwarte markt en belastingontduiking, niet goed voor. De verdiencapaciteiten zijn laag. Met fikse besparingen zou het land er alleen nog maar slechter voor komen te staan.
Niet voor niets is Premier Monti een enorme voorstander van Euro-bonds. Hiermee hoopt hij de betalen rente op zijn staatsschuld flink omlaag te brengen. Uiteraard ten kosten van landen die nu een veel lagere rente kennen. Indirect vraagt hij daarmee dus -nu al- om een flinke steun van Europa en probeert hij ons voor de gek te houden. Ook Italië heeft een XXL Makeover nodig en dat is een land waar traditie nog hoogtij voort meer dan een hele grote klus.
