Afgelopen week kwamen de resultaten naar buiten van de eerste stresstest van de Spaanse banken. Twee consultancy bedrijven, Oliver Wydman en Roland Berger, kregen de taak om een voorlopige schatting te maken van de mogelijke kapitaal behoefte van de gehele Spaanse bankensector. In het, overigens hier (pdf alert) te vinden,  zeer lezenswaardige rapport ging men uit van een tweetal scenario’s. Een zogenaamd ‘base’ en ‘adverse’ scenario.

In dit geval was het ‘adverse’ scenario het meest negatieve scenario. Er werd rekening gehouden dat het BBP (Bruto Binnenlands Product) met 6,5% zou krimpen. Tevens zouden de huizenprijzen met nog eens 26% dalen.

Tijdens de persconferentie werd geclaimd dat de Spaanse banken in het ‘base’ scenario tussen de 16 en 25 miljard euro nodig zouden hebben om aan de kapitaaleisen te kunnen voldoen van 9%, terwijl in het ‘adverse’ scenario dit getal tussen de 51 en 62 miljard zou liggen. Als journalisten het rapport echter goed zouden lezen, in plaats van naar de conclusies van de ministers te luisteren, dan komt er een ander beeld naar voren. In het rapport staat namelijk ook dat verliezen zouden kunnen oplopen tot 274 (sic!) miljard euro. Deze verliezen zouden worden opgevangen door provisies van 98 miljard, een kapitaalbuffer van 33-39 miljard euro en nieuwe winsten ter waarde van 64-68 miljard euro. Stuk voor stuk aannames die later  onmogelijk zullen kloppen.

De Spaanse bankensector, die overigens momenteel geheel op zijn gat ligt, zou binnen een paar jaar ruim 60 miljard winst moeten genereren. Daarnaast een kapitaalbuffer die tussen de 33 en 39 miljard ligt en provisies van bijna 100 miljard hebben beide met het probleem te maken dat deze verliezen er alleen maar voor zullen zorgen dat de ondergekapitaliseerde banken verder in de problemen raken. Een land waarin steeds meer burgers hun geld opnemen kan onmogelijk een kapitaalbuffer hebben.

De voorgestelde 100 miljard van bijna twee weken geleden zal dan ook slechts het topje van de ijsberg zijn. Met het ESM nog niet gereed en het EFSF met steeds minder vuurkracht, is het afwachten waar de steun vandaan moet gaan komen. In de tussentijd kunnen we ons gaan opmaken voor nog meer stresstesten. In juli en september zullen naar verwachting nog meer rapporten naar buiten komen. Vooralsnog rest ons slechts één vraag: Zullen politici dan nooit leren dat het onderschatten van de werkelijkheid alleen maar zal leiden tot meer bailouts en verder verlies van vertrouwen?