Ingezonden artikel | Het blijft mij keer op keer verbazen hoe mensen zich uiten in verschillende discussies rondom de economische crisis. Het gaat dan voornamelijk over een eventuele exit van Griekenland uit de Eurozone en andere Zuid-Europese landen die tot hun nek in de schulden zitten. Niemand heeft het concreet antwoord op de huidige problemen. Ondertussen ontstaat er langzaam een front van investeerders, beleggers en banken tegen het simpele volk van verschillende (Zuid-Europese) landen. De landen moeten door de crisis hoge rentes betalen en moeten garant staan voor noodpakketten en zogenoemde stabiliteitsfondsen. Ondertussen schuiven we met z’n allen langzaam verder het moeras in.

Een mooi voorbeeld is de recente steun aan Spanje. Spanje leent geld vanuit het Europees stabiliteitsfonds, dat andere landen weer moeten vullen. Dit geld wordt aan Spanje geleend tegen 1% rente. De landen moeten dit zelf echter weer lenen tegen meer dan 6% rente op de ‘vrije markt’… Logische gevolgen zijn stijgende staatsschulden en steeds minder vertrouwen. Hierdoor zullen nog meer landen straks aanspraak moeten maken op financiële hulp. Ja, het zit allemaal erg logisch in elkaar. En terwijl niemand doet alsof er een echte oplossing is, moet ik sterk denken aan een beroemde uitspraak van Albert Einstein die in een eerder artikel op Biflatie werd genoemd. “Je kan problemen niet oplossen op dezelfde denkwijze zoals ze zijn ontstaan“. Terwijl de oplossing eigenlijk heel simpel is. Misschien te simpel, maar niemand durft daar aan te denken, laat staan het uit te spreken. Daarom begin ik er zelf maar over.

Er zijn in de geschiedenis drie bekende grote naties die voor dezelfde problemen stonden. Het Romeinse Rijk, het Britse Rijk en het meest recente voorbeeld; de opkomst van de Amerikaanse zelfstandigheid. Ze hadden allen te maken met groeiende lasten en stijgende belastingen door bankiers, die geld creëerden uit lucht en hier rente voor vroegen. Maar door schulden met andere schulden te financieren, kom je in een rare cirkel waar je niet meer uit komt. Hierdoor moesten landen hun belastingen verhogen, tot het punt dat de bevolking het niet meer pikte. Dat zien we nu ook gebeuren in Griekenland.

De oplossing is simpelweg al het geleende geld en ‘geldcreatie’ terugbrengen onder de hoede van een echt democratische volksvertegenwoordiger, welke niet meer in de handen is van private banken. Want zelfs onze Centrale banken, waaronder de ECB, zijn niets meer dan de vertegenwoordiging van groepen private banken, die geld hebben geleend aan ‘het volk’. Dit geld is echter gemaakt uit lucht en uitgebracht onder de zekerheid van zaken zoals obligaties, aandelen en vastgoed. Alles in prijs gedreven door dezelfde geldcreatie. We kennen dit in termen als inflatie. Het volk, intussen de consument, gelooft dat alle mooie zaken die ze ‘consumeert’ in de reële economie is ontstaan met dank aan dit geweldige systeem. Echter wordt ze nu bang gemaakt dat ze deze positie dreigt kwijt te raken. In ruil voor het behoud van dit ‘systeem’ is ze nu bereidt hogere lasten te dragen, staatsschulden te laten stijgen en vrijheden weg te geven aan een ondemocratisch systeem.

Vrijheden waar we als Nederland 80 jaar voor hebben gevochten. Maar daar hebben we het in een centraal geleid Europees systeem niet meer over. Autonome landen zijn immers achterhaald en wie het nog heeft over eigen landsbelang wordt bestraft met de betiteling van Nationaal socialisme. Nee, liever een sterk Europa waar gek genoeg de bankiers en ‘de markt’ de macht hebben. Alles om onze pensioenen en hypotheken veilig te stellen.

Maar bedenk eens een situatie, waarbij een democratisch gekozen Europese samenstelling, volledig de handen komt van centrale banken en banken blijvend nationaliseert die dreigen om te vallen. Europese valuta wordt omgezet in ‘nieuw’ Europese valuta zonder uitgiftes van rentes. Waarbij de grondstoffen en de werkpotentie van het volk de garantstelling vormen van deze nieuw gevormde valuta. Obligaties krijgen een maximale rente van 1% en er sprake is van een ‘Default’ van bestaande hoge schulden die nooit afgelost kunnen worden.

Ik hoor u al denken; dat heet socialisme of zelfs communisme. Gek genoeg zijn de Romeinse, Britse en Amerikaanse economieën hier groot door geworden. Pas na de intrede van centrale banken, die rente vroegen over uit lucht gecreëerde valuta, is de economie niet meer gegroeid, maar gekrompen en in de ban geslagen van de ‘rente’ slavernij waarin veel mensen vandaag de dag terecht zijn gekomen.

Het volk is immers makkelijk te manipuleren. Leen ze geld, laat ze onzinnige aankopen doen, zoals producten uit Derde Wereld landen en breng ze zo in een positie dat ze maandelijks een deel van hun inkomen afdragen. In Amerika heet het de IRS, in Nederland heet het je krediet lening en aflossingsvrije hypotheek. Dat noemen ze tegenwoordig de vrije markt of kapitalisme. Alleen de consument wordt er niet rijker door. Sterker nog, hij is niet eens meer in staat om eigen bezit op te bouwen, maar moet hard werken om rond te komen om aan zijn vaste ‘rente’ verplichtingen te voldoen. Ik noem dat simpelweg slavernij.

Een leuke anekdote daarin is de man die zijn ziel verkoopt aan de duivel voor 6 wensen. Pas na de 6e wens komt hij erachter wat hij voor ‘de korte’ termijn geluk heeft weggegeven. Dat is nu exact hetgeen waar nu veel mensen vandaag de dag achter komen. De economen betitelen het alsof het consumentenvertrouwen daalt. Ik noem het de consument waarbij de ogen zijn opengaan dat zij gevangen zit in een net van schulden.

Maar de utopische gedachte van een valuta inruil en kwijtschelding van schulden, waarbij grote banken en pensioenfondsen hun positie verliezen, is ondenkbaar. We zouden isoleren van de wereld, onze ratings verliezen en onze reële economie zou worden vernietigd. De grote doemscenario’s worden snel opgeworpen door de status quo om deze scenario überhaupt echt te laten onderzoeken. Echter in de bovengenoemde drie voorbeelden, waren deze economieën uiteindelijk ‘bevrijdt’ van het rente systeem en konden plaatsmaken voor sterke economische groei. Het volk kreeg weer eigen bezit en kon daardoor nog sneller groeien. Dat klinkt als het China-model….

Maar dat mag natuurlijk niet gezegd worden. Geldcreatie kan niet onafhankelijk plaatsvinden in de handen van partijen die er financieel baat bij hebben. Een mooi recent voorbeeld is de zogenaamde betrouwbare Libor en Euribor rente, waarbij private banken schijnbaar toch in staat zijn deze te manipuleren. Ik kan zo wel honderden voorbeelden noemen. De eindconclusie is duidelijk; de vrije markt heeft gefaald om een stabiele economie te realiseren en brengt ons nu tot de economische afgrond.

Dit pleidooi zal wellicht heel snel wordt neergeslagen als een ‘linkse’ of communistische onzinnige stelling, terwijl ik toch echt een rasechte VVD’er ben, Het zal niet de eerste keer zijn in de geschiedenis dat mensen met ‘vreemde’ ideeën achteraf toch gelijk hebben gekregen. Gaan we wachten tot de chaos compleet is, om een handjevol banken, beleggers en investeerders tevreden te houden, of nemen we zoals drie keer hiervoor het heft in eigen hand?

Derk-Jan Hilberding