Binnenkort worden de zeventien (17) Ferraris van de failliete Eurocommerce-baas Ger V. die verdacht wordt van oplichting en valsheid in geschrifte geveild. In Duitsland koopt de overheid zogenaamde “Steur-CDs” met daarop de gestolen gegevens van Duitse bankrekeninghouders die in Zwitserland of elders, stiekem een dikke bankrekening hebben zonder dat ze dit aan de belasting hebben opgegeven. Dit en vorig jaar zijn er daarom bij onze buren in totaal al meer 40.000 strafzaken wegens belastingontduiking opgestart en heeft de overheid vele extra miljarden binnengehaald.

Als je het bovenstaande leest dan komen er vragen naar boven. Wat moet iemand in vredesnaam met zeventien Ferraris? Of als je kennelijk al behoorlijk wat geld hebt waarom zou je dan een belangrijk deel daarvan willen gaan verstoppen? Duidelijk is ook dat het geen incidenten zijn, ook niet in Nederland. Zijn er bijvoorbeeld in ons land het afgelopen jaren niet meerdere directeuren van woningbouwcoöperaties opgepakt, die ondanks hun flinke inkomens, kennelijke duistere zaken deden en  allemaal in meer dan dikke auto’s reden?

Inkomen

Wie rond het minimum zit die moet in ons land netto van zo’n 1000 euro of minder per maand zien rond te komen. Omdat dit in de tegenwoordige tijd al lang niet meer lukt moeten subsidies op huren en de zorgpremies, vaak extra hulp bieden. Iemand die dus twee, drie, vijf, misschien wel tienduizend euro per maand netto “verdient” moet vergeleken met het minimum wel als super rijk worden gezien. Over jaarbedragen van tonnen of miljoenen heb ik het dan nog niet eens. Als je naar de factoren geluk en tevredenheid in ons leven kijkt dan zou je verwachten dat mensen met dergelijke inkomens toch voortdurende zingend door het leven gaan en het heerlijk vinden om met de minder bedeelden te kunnen delen. De praktijk laat echter zien dat eerder het tegendeel waar is. Wie veel heeft wil nog vééééél meer. Een inkomen van een half miljoen of een miljoen, dan ook nog bonussen van vele tientallen miljoenen. Een meer dan dik officieel inkomen vermeerderd met een nog veel groter bedrag dat stiekem moet worden beheerd en natuurlijk niet in de belastingaangifte wordt meegenomen.

Geluk en moraal

Veel inkomen maakt kennelijk niet echt gelukkig. Men wordt bang om het te verliezen, hebberig, men wil steeds meer. De moraal van eerlijkheid, willen meebetalen en delen wordt kennelijk steeds dunner of verdwijnt helemaal. Ook het zicht op de wereld en de maatschappij wordt zo te zien helemaal vervormd. Men vindt zich zelf als uniek en bijzonder, deel uitmakend van een bijzondere klasse, die wat zijn natuur betreft, superieur is aan alle gewone –ordinaire- volk.

Wat ons zeer bedenkelijk zou moeten maken is dat de behoefte om deel uit te gaan maken van het relatief kleine groepje super bedeelden, steeds groter wordt. Meer rijken nog rijker en een enorme druk naar beneden op de middenklasse en alles wat daar onder zit. Tevreden over de huidige gang van zaken hoeven we dus zeker niet te zijn. Is het gewoon de menselijke natuur die ons zo doet handelen, of zijn het de ontwikkelingen in de tijd? Wie het weet die mag het zeggen.