Weet u nog? Vorige week wist president Hollande met de nodige bravoure en de blik van een staatsman te melden dat de crisis nu toch voorbij was. De nieuwste cijfers uit Griekenland en Spanje laten echter heel wat anders zien. Bij de Grieken viel het tekort nog hoger uit dan de toch al verwachte zorgelijke cijfers. Het begrotingstekort kwam uit op 9,4% van het BBP en de staatschuld op 170,6%. Geprognotiseerd waren 9,1% en 165,3%. Onze vrienden in Spanje tonen als begrotingstekort nu 9,4%, terwijl men was uitgegaan van 8,5%.
En Italië en Frankrijk?
In beide landen houdt men angstvallig de kaken op elkaar. Er is echter weinig fantasie voor nodig om ook daar, achter de gordijnen, de nodige zwarte gaten te zien. Hollande moet meer dan €50 miljard bezuinigen om de 3% grens te halen. Voorspeld is dat er daardoor zo’n 200.000 extra werklozen ontstaan. Een en ander zal zeer zeker ook de nodige effecten hebben op de economische groei. In Italië zit men met een verstard bestuurlijk- en sociaal systeem. Men hangt nog volop in de tijd van de Romeinen en het systeem van klassen.
Ontbreken positief Perspectief
Ook uit het recent op biflatie geplaatste artikel over de uitspraken van de president van de Nederlandse Bank Klaas Knot en de reacties daarop, blijkt dat we met zijn allen in een langdurig neergaande situatie terecht zijn gekomen. Onze welvaart en ons welzijn lopen in een rotvaart terug, door binnenlandse lastenverhogingen, faillissementen, ontslagen en een lager dan verwachte economische groei, terwijl er nog een golf van problemen op ons toekomt vanuit landen als Griekenland en Spanje.
We gaan geen rustige tijd tegemoet
Onze regeringsleiders en EU bestuurders kennen jammer genoeg maar één weg en dat is altijd dezelfde, namelijk het in stand houden van de bestaande structuren, machtsverhoudingen en financiële stromen. Nodig zijn echter hoop, innovatie, een paradigmawisseling, deregulering en een pioniersmentaliteit. Zeker nu de lasten steeds meer verhoogd worden, zullen de slimmen en wakkeren onder ons steeds vaker zoeken naar uitwegen. Wegen die niet passen in het overheidsdenken. Nee, een rustige tijd zullen we vast niet tegemoet gaan.
