Hoe zit het nu eigenlijk met ons collectieve geheugen. En daarbij wil ik het met name hebben over ons geheugen met betrekking tot het Duitse goud over het afgelopen jaar. Een aantal maanden geleden maakte de Duitse centrale bank bekend dat het goud zou gaan repatriëren in zendingen tot een totaal van 50 ton per jaar. Toen was de reden om te kijken of het goud kwalitatief wel zou voldoen. De wolfraam- en tungstenverhalen waren niet van de lucht. Deze verhalen zijn inmiddels weer naar de achtergrond verdwenen.

Vervolgens hoor je enige tijd niet veel meer op dit front, totdat er nu gezegd wordt: we gaan 300 ton terughalen in een tijdsbestek van 8 jaar. Blijkbaar is er onderhandeld tussen de verschillende centrale banken over deze repatriëring waarbij de Duitsers dus bijna volledig hun zin gekregen hebben.

Kijken we echter naar de sensatiepers, dan halen de Duitsers dus 300 ton terug over 8 jaar. Dat betekent dus in feite dat zij geen 50 ton per jaar gaan terughalen maar nog niet eens 40 ton per jaar. Blijkbaar hebben de Duitsers toch niet volledig hun zin gekregen, of het geeft een indicatie dat de voorraden goud op dit moment moeilijk of niet beschikbaar zijn en dat zelfs voor een langere periode. Hoezo amnesia? Lees hier verder.