De vijf sterrenbeweging van Beppe Grillo heeft bij de laatste parlementsverkiezingen in één klap meer dan 25% van de stemmen behaald en toch is Beppe helemaal niet blij.

Italië stevent af op een failliet

Het politieke schaakspel in Italië is net als in ons land niet simpel. Er is geen regeringsmeerderheid te vormen. Sociaal democraat  Luigi Bersani wil niets te doen hebben met Berlusconi. Grillo verwerpt de oude politiek helemaal. Hij wil, zich helemaal niet binden, wil zijn handen vrijhouden en per voorstel bepalen of hij instemt of niet. Onder tussen loopt de rente en schuldenlast rap op. Volgens Grillo is de situatie in zijn land politiek gezien een ramp. De oude partijen zitten muurvast in oude gewoontes en zijn niet in staat tot de grootschalige veranderingen die het politieke systeem nodig heeft.

Staatsschuld drukt al een loden last

Italië heeft een staatsschuld van meer dan tweeduizend miljard euro. De rentelasten lopen sinds de verkiezingen weer op omdat beleggers onzeker zijn over de toekomst van het land. Volgens Grillo zijn de rentelasten inmiddels zodanig hoog dat het niet lang meer duurt voor zijn land met een lege portemonnee staat. Oplossingen ziet hij in onderhandelingen over het afschrijven van de kredieten en het uitreden uit de euro. Beide oplossingen zullen Europa op zijn grondvesten doen schudden.

Komediant

Persoonlijk volg ik Grillo al een lange tijd en vind hem en zijn beweging allesbehalve een komisch gedoe. Dat de MSM-pers het keer op keer nodig vindt om beiden als zodanig af te schilderen zegt genoeg over de positie die de mainstreamers kiezen.  Veel stemmers op Grillo zijn het bestaande politieke systeem meer dan zat, lopen virtueel met een grote schep in hun handen om  de onorevole van de oude klasse, met veel inzet, diep te begraven.

En Europa?

Het lijkt allemaal wat rustig. Het voorjaar nadert en toch liggen er onderhuids heel wat zaken die op korte termijn het crisisvuur weer kunnen doen oplaaien. Frankrijk, Spanje, Italië, Cyprus, Groot Brittannië en anderen, waaronder ons eigen landje. Het oliemannetje  Van Rompuy zei het in het programma Buitenhof nog eens duidelijk, het zijn de regeringsleiders die moeten handelen en beslissen, de euro- en Europabonzen zijn alleen “volgend”. Wat de Europese burgers betreft is het wel helder, zij krijgen steeds meer afkeer van de politieke wegen die nu bewandeld worden. Zetbaas Monti kreeg niet meer dan 10% van de stemmen, waarmee het democratisch tekort van door Brussel gedropte apparatsjik toch wel heel erg duidelijk is aangetoond.

Het gaat maar door…

Van commissaris Olli Rehn hebben we inmiddels kunnen horen dat elk euroland even belangrijk is om de eurozone niet uiteen te laten vallen. Ook Cyprus moet dus gered worden. Het woord systeemrelevant kan in de prullenbak. Het is één voor allen en allen voor één. Op naar een bindend referendum in Nederland. Het wordt meer dan tijd dat wij Ja of Nee kunnen stemmen.  Op naar behoud van het goede van Europese samenwerking wat de handel betreft.  Ook de euro kunnen we wat mij betreft voor elk land behouden maar dan wel als een overkoepelde munt, met voor elk land een eigen wisselkoers.