Weet u nog dat we van de eurobonzen en regeringsleiders telkens weer te horen kregen dat “nu”, echt de afgrond was bereikt en het weer beter ging en verder zou gaan. We konden weer opademen, met hoop en frisheid de komende tijd tegemoet zien. In werkelijkheid blijkt het allemaal gebakken lucht te zijn geweest zoals velen van ons al lang wisten.
Oude modellen
Vasthoudend aan het idee dat de markt weer aan zal trekken als er maar genoeg geld in wordt gepompt heeft de ECB de afgelopen jaren de rente, ten koste van ons spaar- en pensioengeld, superlaag gehouden. Daar waar het nu nog op 0,75% ligt zal het binnenkort waarschijnlijk richting de 0,5% gaan. De banken mogen daarnaast bij wijze van spreken legoblokjes als onderpand voor leningen bij de ECB aanbieden, opdat ze nog coulanter richting bedrijfsleven kunnen gaan optreden bij het uitlenen van geld. Ha ha.
Weer iets meer consumentenvertrouwen of niet?
De afgelopen maanden schijnen de consumenten in Nederland wat meer geld te hebben uitgegeven. Daar hoor ik ook bij. Door de politici en MSM wordt dit toegeschreven aan een groeiend vertrouwen. In werkelijkheid zijn mijn aankopen, een wasmachine en een koel-vriescombinatie, juist gebaseerd op een alsmaar groeiend wantrouwen. Daar heb ik de conclusie uitgetrokken dat investeren in apparatuur die geacht wordt vijftien jaar of langer mee te gaan, slimmer is dan af te wachten tot mijn spaargeld door inflatie en andere grijpgrage maatregelen helemaal niets meer waard is.
Systeemaanpassingen en de diverse akkoorden
Daar waar de inkomsten teruglopen en de kosten blijven groeien, ontstaat er een steeds grotere druk op het economische systeem. Oplossingen kunnen dan ook alleen gevonden worden in maatregelen die beiden weer in evenwicht brengen aangevuld met innovatie, vernieuwing deregulering en creativiteit. Niets van dit alles komt van de grond. Door te polderen probeert men de maatregelen die genomen worden in te pamperen en zodanig onduidelijk te formuleren dat er een schijn van gezamenlijkheid en acceptatie wordt bereikt. Feitelijk gezien wordt er alleen wat tijd gewonnen, terwijl de gezwellen groeien en nieuwe uitzaaiingen kans krijgen om zich te verspreiden om het maar eens in termen van een niet prettige ziekte te omschrijven. Alleen de bureaucratie vaart er wel bij, kent groeicijfers van ongekend formaat en heeft prachtige blozende wangetjes.
Het gaat goed met de wereld maar niet met Europa
Matt Ridley is de auteur van de ‘Rational Optimist‘, waarin hij stelt dat de mensheid het nog nooit zo goed heeft gehad als nu. Wereldwijd schijnt de zon met uitzondering van Europa. Net als in de Ming dynastie lopen we door bureaucratie en economische planning en control helemaal vast. Het eindresultaat laat zich raden. Als we op de ingeslagen weg voortgaan van pappen en nathouden, kleine aanpassingen, leven en besturen zonder lange termijn visie dan staan ons donkere luchten en veel pijn te wachten. Wie gezond en in de kracht van zijn leven is kan een tijdje gebruik maken van het recht van de sterkste. Wat daarna komt laat ik aan uw eigen fantasie over.
