Allereerst moet je je natuurlijk afvragen wat er verstaan wordt onder een cyclus. Zelf ga ik er maar vanuit dat dit het tijdsverloop betreft tussen top- en bodemwaarde van de te onderzoeken zaak.
Veel verschillende meningen
Uiteraard zijn er veel verschillende meningen over het specifieke tijdsverloop van zo’n cyclus en die kan uiteenlopen van enkele seconden tot jaren, decennia, zelfs eeuwen of nog langer. Alles is natuurlijk afhankelijk van de data die ter beschikking staan en bovenal hun betrouwbaarheid. Aangezien dit cyclische tijdsverloop uit o.a. de astronomie (één van oudst bekende wetenschappen) voortkomt, is het ook niet verwonderlijk dat er zaken als (jaar)getijden mee in verband worden gebracht. Denk maar eens aan de Kondriatieff winter en zomer of getijden zoals eb en vloed.
Toppen en bodems
Één ding blijft overeind en dat is dat door de tijd heen er altijd weer een top en een bodem komt. Top en bodem zijn in de astronomie redelijk vaste waarden, dit in tegenstelling tot een fors aantal andere zaken, waarbij deze uitersten relatief gezien moeten worden. En ook blijft het een zaak van perceptie, waarin je deze zaken bekijkt en met elkaar vergelijkt.
Voorbeelden
Een zonnecyclus duurt ca. 11 jaar, een maancyclus ca. 29 dagen en ook over de omloopsnelheden van diverse hemellichamen zijn we ondertussen aardig op de hoogte in onze huidige tijd. Maar waren die cycli heel lang geleden ook zo? Wetenschappers buigen zich nog steeds over deze vragen en zo langzamerhand is er wel degelijk het begrip dat dit niet altijd zo was. En vaak zijn het invloeden van buitenaf die deze cycli verstoren. Hier wil ik nog wel bij aantekenen dat deze invloeden van buitenaf gezien moeten worden als invloeden waarvan wij óf het bestaan niet kenden, óf dat we ze niet ten volle begrepen. Ook de vooruitgang in berekeningsmethoden en het aanpassen van de diverse standaardmaten hebben daartoe bijgedragen. En ook niet te vergeten de ontwikkeling van rekenmethodes- en machines zoals de computers van tegenwoordig. We kunnen nu zaken meten, die vroeger totaal ondenkbaar waren, omdat onze meetmethodes en -instrumenten nu veel geavanceerder zijn.
Waarom deze inleiding?
Onlangs las ik een stuk van David Nichols dat als conclusie gaf dat goud in 2016 een belangrijke top zou neerzetten. Een mening die overigens door meerdere goeroes’s wordt gedeeld, misschien niet altijd hetzelfde jaar maar toch redelijk dichtbij. Basis hiervoor bij Nichols was een 36-jarige monetaire cyclus. En inderdaad als je zijn gedachtegang volgt en open staat hiervoor, dan zou je die conclusie kunnen trekken. Hij neemt de vorige top van goud, die in 1980 werd gezet. Wel, als je daar 36 jaar aftrekt dan kom je op 1944, Bretton Woods en daar is het nodige van bekend. Of echter de echte essentie van Bretton Woods over de rol van goud en monetaire markten voldoende bekend is durf ik noch te bevestigen, noch te ontkennen. Regelmatig duikt er nog nieuwe informatie op over wat er toen precies is afgesproken. Nog eens 36 jaar terug en je zit in 1907/8, ook een belangrijk jaar voor goud en de monetaire markten, de beruchte ‘Paniek van 1907’. Nog zo’n periode terug en we komen in 1873, de ‘Paniek van 1873’, waarin de Duitsers de prijzen van goud en zilver manipuleerden en die wereldwijd zijn weerslag vond. Nog verder terug en we zijn aanbeland in 1837, de ‘Paniek van 1837’, toen er een schuldencrisis was met tevens een hoge werkloosheid.
De conclusie van Nichols’ onderzoek
Één van de karakteristieken uit al deze hierboven benoemde crises is de wijdverspreide paniek onder de mensen dat hun geld niet langer veilig was. Deze onrust deed in die tijden bankruns ontstaan. En dat gebeurt altijd in deze fase van golfbeweging, net zoals nu weer in de Cyprus situatie. Dit is het waarschuwingssignaal voor wat er in 2016 gaat gebeuren. Cyprus is slechts de voorbode, want de werkelijke climax van deze fase in de golfbeweging zal ons pas treffen in 2016. Misschien moet deze periode uit die golfbeweging wel de ‘bankrunfase‘ gaan heten voegt hij hier nog aan toe.
We moeten ons goed realiseren dat de financiële markten verre van de perfecte, rationele economische mechanismen zijn, zoals ons door de academici, die het voor het zeggen hebben, voorgeschoteld wordt. Waarbij een alles-overziende en al-wetende collectieve menselijke geest in staat is in alles te anticiperen en de toekomst te voorspellen.
Cyclussen zijn onpersoonlijk en wij zijn personen. ’t Eerste is secundair, niet of slechts fragmentarisch gekoppeld. Het tweede is primair en fundamenteel.
Mooi artikel! En 2016 zou zo maar het jaar kunnen zijn van goud-, zilver- en bankruns. Ahhh, de geur van monetaire implosie bij het after dinner espressootje! Ik zie weinig opwaartse economische krachten momenteel, behalve een DOW boner, heheh.
Altijd geldt: Hoe is het vastgesteld en door wie? Zo blijkt men onzin verhalen te verkopen en elkaar na te praten.
Cycli maken deel uit van het grote ahw zelfregulerend universum. Onze beschaving met al haar uitingen meent zich hier aan te kunnen ontrekken? De mensheid kan dan wel het ijzer smeden maar toch echt niet dergelijke machinaties naar zijn hand zetten.
What is the intrinsic value of fiat currency ?
– The value of the paper they are printed on.
What is the nature of a measuring stick ?
– To provide a consistent gauge of size or value.
What is backing all fiat currencies ?
– Debt.
What backs debt ?
– The debtor’s ability to repay the debt.
What supports the ability to repay ?
– More debt.
Why ?
– No growth.
Why is there no growth ?
– Too much debt creates a higher servicing burden, which crowds out capital formation. No capital and no savings mean no growth.
Daar valt volgens mij geen speld tussen te krijgen. Heel goede samenvatting. Chapeau.
Het enige waar ik persoonlijk een beetje afwijk van deze visie is, is dat ik nog steeds vermoed dat er wel degelijk een relatie is tussen fiatgeld en goud (jouw measuring stick). Momenteel voor goud een slechte relatie dus, maar je weet hoe het kan verkeren in relaties, neem ik aan.
As simple as that ktm. Met een kruiwagen maak je de Rijn niet dieper in een paar jaar.
ehh .. ik had die tekst ook maar ergens gejat hoor 😉
Steek je menselijke voelsprieten uit en ontwaar wat er werkelijk gaande eis. We zitten absoluut aan het einde van een cyclus, gezien de deplorabele situatie van de EU. Maar niet alleen de EU, maar in feite alle westerse economieën. Welvaart gebouwd op schuld. Het woordje “schuld” verbergt iets negatiefs in zich. Het opstapelen van schuld betekent dan ook zoiets van “van kwaad tot erger”. Dat heeft uiteraard geen “happy end”. Dat eind is in zicht nu je ziet dat politiek en centrale banken de handen ineen slaan om onze economie te “redden”. Zodra de mens uit en met alle macht probeert de economie te beïnvloeden m.b.v. onorthodoxe maatregelen dan is het snel afgelopen. Een gezonde economie houdt zichzelf in stand door een zelfzoekende afstemming van vraag en aanbod, altijd schommelende valuta, groeiende produktie in eigen land en handelsverkeer. Hierbij bestaan obstakels die door inventief handelen moeten worden overwonnen. Dit houdt de economie juist gezond doordat je voortdurend handelend en produktief bezig moet zijn.
Bij het wegnemen van de Europese grenzen en het overgaan van de eigen munteenheid naar de euro zijn veel landen lui geworden en zijn we eigenlijk allemaal lui geworden door al het (bijna) gratis geld om ons heen. Steeds lagere rente, gratis geld in de vorm van toeslagen, subsidies, en ga zo maar door. En wat blijkt nu? De schulden zijn te hoog geworden en de centrale banken zijn in paniek en verlagen uit louter ellende de rente tot bijna het nulpunt, naar verwachting misschien al volgend jaar een rentepercentage van 0,25 procent. En wat blijkt nog meer? Ondanks historisch lage rente durft bijna niemand meer te lenen en zitten ook nog eens de banken zwaar te leunen op hun (krappe) geld omdat ze tientallen jaren veel te veel uitgeleend hebben. En wie profiteren? De financiële markten.
Door de geldverruimingspolitiek en de lage rente kun je alleen nog maar speculeren om nog wat met je geld te verdienen. Hierdoor zal steeds meer spaargeld worden opgenomen om toch nog iets van je geld te maken. Dat zijn natuurlijk de laatste stuiptrekkingen voor de grote crash. Banken gaan wankelen door afnemend vertrouwen van spaarders en hopeloze verliezen op steeds meer slechte leningen. Het is dus nu heel simpel om te concluderen dat we aan het eind van een cyclus zijn aangeland. Het geld is gewoon op. Op alle fronten. Alleen een enorme staatsschuld en gigantische private schuld zijn de restanten aan het eind van de cyclus. Onze welvaart zal als een nachtkaars langzaam doven. In 2016 opgebrand dus.
Waar het uiteindelijk op neerkomt, inderdaad pp, en met mijn welgemeende excuus voor mijn woordgebruik:
Eet nooit wat direct voor je ligt, in het zand. De ‘hogere’ apen bovenop de rots masturberen om overtollig narcisme te kunnen afvoeren naar de lagere kasten.
Zo is het altijd geweest, en zo zal het altijd zijn.