Doelstellingen begrotingstekort stellen niets voor

Streng en rechtvaardig zou je de eisen kunnen noemen welke gesteld werden voor de toetreding tot de EU, alsmede de criteria waaraan eurolanden zouden moeten voldoen. Nu blijkt echter dat al deze eisen slechts een mooie verpakking zijn geweest. Zelfs één van de braafste jongetjes van de klas, ons Nederland, kan simpelweg niet aan de 3% norm voldoen als het gaat om de begrotingstekorten. En wat dacht u van Spanje? Het tekort is inmiddels opgelopen naar 6,6%, maar opeens is het geen probleem, we schuiven het gewoon een jaartje door, want volgend jaar wordt het allemaal vast beter…

Achter de feiten aan

Hoe erg Nederland achter de feiten aanloopt blijkt bijvoorbeeld uit de gegevens die staan op de website van de Rijksoverheid. Vadertje Staat is nog altijd véél te positief over de economische vooruitzichten. Hieronder ziet u een printscreen van een afbeelding die nog gewoon doodleuk online staat bij een pagina met informatie over de schuldencrisis in Europa. Dit terwijl het CPB eerder dit jaar al had aangegeven dat het begrotingstekort zou gaan oplopen tot 3,3% in 2013 en 3,4% in 2014.

Alles wordt uit de kast gehaald om te boel te redden

Afspraken? Die zijn er natuurlijk om verbroken te worden. Van alle eurolanden zijn er nog slechts enkele landen welke het economische nog enigszins goed doen, maar de vraag is hoe lang dat nog gaat duren. Telkens weer blijken keiharde afspraken niet gehaald te worden en wordt het alternatief, het plan dat redding moet brengen, met bravoure gepresenteerd door één of andere hoogstaande bobo. Ondertussen wordt elk land beetje bij beetje afgebroken en staat inmiddels de gehele EU op het punt van instorten.

Beloftes?

Het is dan ook geen wonder dat we zo weinig te zien krijgen van de sociale onrust in Griekenland, Italië en Spanje. Alles wordt uit de kast gehaald om vooral de rust te bewaren. Onlangs in Nieuwsuur zei Christine Lagarde, hoofd van het IMF, dat “Het goed is dat Nederland een jaar extra de tijd krijgt om het begrotingstekort terug te dringen tot onder 3% van het Bruto Binnenlands Product”, maar waarom dan? Die afspraken zijn destijds toch niet voor niets zo gemaakt? Daar zat toen toch een gegronde gedachte achter? Hoe kan ik nu geloven dat de toekomst daadwerkelijk biedt wat u mij nu toevertrouwd? Vroeger gebeurde het volgende wanneer beloftes niet werden nagekomen of wanneer het volk het niet eens was met de machthebbers: