Tot op heden heb ik me van commentaar onthouden rond de overname van de LME, behoudens een paar opmerkingen op sites die ik nog wel eens keer bezoek. Op de een of andere manier is het iedereen ontgaan dat de LME is overgenomen, of – en dat is natuurlijk ook mogelijk – het belang daarvan werd door niemand ingezien. En dat heb ik ook kenbaar gemaakt.
Weer die Chinezen
Ongeveer 3 tot 4 jaar geleden heeft China er diverse malen op aangedrongen de levertijden en leveringshoeveelheden van goederen die via de LME verhandeld werden, eens goed te onderzoeken. China’s bezwaar was dat er te lange levertijden waren, die tevens prijsbedervend werkten. Daar er geen antwoorden zijn gekomen heeft China kennelijk indertijd besloten dan maar zelf voorraadvorming van een aantal voor hen onontbeerlijke grondstoffen ter hand te nemen. Dit heeft o.m. geresulteerd in een behoorlijke koperberg, waarvan iedereen zich destijds afvroeg waarom China dit deed. Maar het ging natuurlijk niet alleen om koper maar ook om de andere grondstoffen die via de LME verhandeld worden, zoals aluminium, tin, nikkel, zink, lood en staal. Een land heeft nou eenmaal zekere strategische voorraden van grondstoffen nodig.
De reden voor de overname
Maar China zou China niet zijn als ze het daarbij zouden laten zitten. Vervolgens zijn er pogingen ondernomen om de LME over te nemen en waarschijnlijk sinds oktober 2011 zijn ze echt serieuze gesprekken aangegaan met de LME over een overname. Uiteindelijk heeft dit geresulteerd in een overname van de LME door de Hong Kong Exchanges and Clearing Ltd tegen een prijs van ca. 1.5 miljard dollar in juli 2012. De officiële overname stamt uit december 2012. Voorwaar geen slechte investering, want de gevolgen daarvan beginnen zich nu al aan te dienen. Het waarom achter deze beslissing was natuurlijk al duidelijk. China wilde een voor hen regelmatige aanvoer van grondstoffen, die zij nodig hadden om hun productie voor zowel binnen- als buitenland aan de gang te kunnen houden en om hun strategische reserves op te voeren, waarbij naar mijn idee de binnenlandse behoefte voor langere termijn een grotere rol vervulde dan de export georiënteerde industrie. De groei voor China moet straks uit het binnenland, de SCO, BRICS en de directe regio komen.
Expansie voor de Yuan resp. Renminbi
Maar dat was natuurlijk niet alles. Door deze overname krijgen ze een grotere vinger in de pap. Opvallend was dat in de aanlooptijd naar deze overname er al een aantal ingrijpende maatregelen genomen zijn, die het werkelijke beheer van de fysieke voorraden moesten vergemakkelijken. Denk hierbij aan een grote upgrade van het handelsplatform uit eind 2011. Strategisch gezien valt de overname wel erg goed in het plaatje van een acceptatie van de Yuan als internationale valuta. Het is niet voor niets dat een aantal experts de Yuan inmiddels al als een betrouwbare handelsvaluta zijn gaan zien. Trouwens, ondanks dat de wereldeconomie zienderogen afneemt heeft de LME het dit 1e jaar onder Chinees beheer goed gedaan. Zie hiervoor o.a. het volgende persbericht:
LME posts new monthly trading record for June
2 July 2013
Trading at the London Metal Exchange (LME) reached record levels in June, up 28% on June 2012, taking volumes in the first half of the year to a new high.
June saw volumes rise for a third consecutive month with 16,319,351 lots traded. Trading in the first half rose 9% to 86,782,950 lots compared with 79,564,146 lots in the corresponding period of 2012.
Nickel and cobalt volumes experienced the largest growth year to date, with first half volumes up 23% and 21% respectively. Aluminium was up 14%, tin increased 19%, zinc saw an increase of 7% and copper volumes were up 6% compared with H1 2012.
In the first half of 2013, the LME’s average daily volume was 699,863 lots, up 9.1% from the corresponding period in 2012.
Je vraagt je wel af waar die stijging van die grondstofhoeveelheden dan wel gebleven moet zijn.
Zie ook deze link:
De Amerikaanse overheid
En wat we nu zien met Metro International Trade Services is natuurlijk ook weer alleen maar het topje van de ijsberg. De Amerikaanse overheid die overweegt in te grijpen in deze grondstoffenopslag lijkt me daar één van gevolgen van die door de overname afgedwongen worden. Vooral nu ook nog eens blijkt dat enige grootbanken daar meer dan handig gebruik van maken. Voorraden die van hot naar her gesleept worden en weer terug, alleen maar om de opslagkosten in rekening te kunnen blijven brengen is natuurlijk geen goede reclame voor die tak van industrie. Daarbij zorgen ze er wel voor dat de minimum hoeveelheden die ze contractueel per dag moeten uitleveren wel gehaald worden. En dat voor goederen die zo’n lage Stock-to-Flow ratio hebben. Het kan niet anders dan dat dit soort praktijken van invloed zijn op de prijsvorming en de hele derivaten handel. In feite zou je de prijzen op deze manier kunnen sturen.
In dat verband is er toch wel behoorlijke openheid van de zijde van de LME. Lees bijgaande lijst met opslaglocaties en eigenaren er maar eens op na. http://lme.com/~/media/Files/Warehousing/Approved%20warehouses/LME%20listed%20warehouses.pdf
We weten dus wie er achter Metro zitten, maar hoe zit het dan met de overige firma’s? Wie hebben daar een groot (sturend) belang in? Eerlijk gezegd weet ik dat niet, maar kijk eens naar de namen die vaak voorkomen en waar ze gelokaliseerd zijn. Het moet je op zijn minst een indruk geven van er mogelijkerwijs kan spelen.
Grondstoffen derivaten handel eerlijk spel?
Op zich tot zover allemaal nog wel te begrijpen en misschien zelfs wel te billijken, zolang de oorspronkelijke afspraken en bedoelingen nagekomen worden. Maar de geopolitieke consequenties, zeker voor de strategische grondstoffen, kunnen ver reiken. En als er politiek bedreven wordt, waarbij zekere landen met tekorten kunnen worden opgezadeld, terwijl andere landen gewoon beleverd worden is het hek natuurlijk van de dam.
Niet zolang geleden schreef ik een stukje over Adrian Douglas en voorraadvorming en hoe hij daar tegen aan keek.
http://goudportal.nl/?itemstr=en-toch-vraag-ik-me-af-(11)—tekorten-en-voorraden-bij-edelmetalen
Hierin sprak ik over edelmetalen en voorraadvorming, maar dat gaat natuurlijk net zo gemakkelijk op voor andere grondstoffen. En zo had Adrian Douglas het volgens mij ook bedoeld.
Conclusie
Het principe dat je d.m.v. voorraadvorming prijzen kunt beïnvloeden is iets wat je tegenwoordig niet veel meer tegen komt. Er wordt veel te veel gedacht in termen van ‘vraag en aanbod’ op dit moment, voorraadvorming wordt niet eens als een mogelijkheid beschouwd. Jammer, want ik denk toch dat dit een zeer belangrijke factor in het hele verhaal is rond derivaten en schromelijk wordt onderkend, als het al überhaupt op die manier gezien wordt.
Onderdeel van het hele opgepompte systeem.
“koper als schier eindeloos onderpand in een oneindige verhypothekeer kringloop”
Zoals de Tylers het omschrijven:
a complete, unpredictable clusterfuck accompanied by wholesale liquidations of “liquid assets”, deleveraging and potentially a waterfall effect that finally bursts China’s bubble, all due to a simple black swan. Although, in reality, nobody knows. Just like nobody knew what would happen when the government decided to let Lehman fail.
So… is this China’s Lehman?
http://www.zerohedge.com/news/2013-05-23/bronze-swan-arrives-end-copper-financing-chinas-lehman-event
Dat lijkt me toch niet.
Koper is een metaal, dat nog lange tijd z’n nut zal bewijzen.
Tot het betere alternatief zich de kop opsteekt.
Het metaal ‘koper’ is in het geheel totaal onbelangrijk. In een overgefinancialiseerde ‘clusterfuck’, waar (op papier) meerdere partijen (tot wel 30 of meer) een claim hebben op een partij koper dat dient als onderpand voor allerlei transacties, ontstaan problemen als er ‘deleveraging’ plaatsvindt.
30 mensen hebben op papier recht op 1 brood. Ineens komen alle families van die “eigenaren” dat ene brood opeisen omdat ze honger hebben door een falend monetair beleid.
Dat wordt een teringzooi, Bertus.
We maken de transitie mee van papier naar fysiek. Ofwel reversed financialization.
En niet meer langs de wissels schuimen he? Dan kom ik te laat op m’n werk.
Ik denk dat ook Houtskool v.w.b. het overgaan van papier naar fysiek. Niettemin heeft de fysieke koperberg van destijds wel degelijk een grote betekenis. De USA heeft ook een keer, ik dacht in oorlogstijd een groot tekort aan koper gehad. Weinigen weten echter wat ze er toen voor ingezet hebben, want de show must go on. En dat ging niet om kleine hoeveelheden hoor.
Mee eens Dick. Fysieke assets zijn, juist nu, belangrijker dan ooit. Als zelfs koper vele malen wordt verhypothekeerd om ‘papier’ te kunnen blijven rondpompen dan mogen we gevoeglijk aannemen dat we ons in de eindfase bevinden van financial engineering. Samen met peak cheap oil en teveel schuld gaat dat serieus vastlopen.
Bullets, beans & bullion.