In Nederland zijn we verdeeld over hoe we verder moeten. In Europa ook. Noord versus Zuid, schulden bij ieder en overal en banken die maar weinig nodig hebben om aan het wankelen te komen. In het Midden Oosten wijst alleman, met de AK in de aanslag, naar elkaar, elke dag oorlog. Zij.. zijn de boeven, nee zij zijn het zelf! Ook in de VS is men de weg kwijt. Het geld wordt met enorme hoeveelheden in de economie gedumpt. Bernanke steekt elke avond een extra kaarsje op, biddend en smekend dat ook morgen de ramp nog uitblijft. Er is wereldwijde verdeeldheid over van alles en nog wat.
De verschillen en de risico’s nemen toe
In meer dan tweeduizend jaar zijn velen er qua welvaart, de mate waarin behoeftes bevredigd kunnen worden, op vooruit gegaan. Deze welvaart ging en gaat echter grotendeels ten koste van alles en ieder op onze planeet. De aarde, mens en dier, planten, bomen en bossen, oceanen, zeeën, meren en rivieren, de atmosfeer en ga zo maar verder. Bij onze Duitse buren, u weet wel daar waar het zo goed gaat, worden elke dag duizenden tonnen bruinkool opgegraven en verstookt. Lekker goedkoop én vervuilend. Hele dorpen worden door bulldozers weggeschoven en vermalen door grote grijpers. De inwoners moeten verkassen, alsof het planten zijn. Leve de economie, leve de economische groei, maar voor wie en tegen welke kosten? De verschillen tussen en in landen nemen toe. De rijken worden rijker, de armen armer en als extra glijden er steeds meer mensen uit de zogenaamde middenklasse naar beneden om zich bij de groep armen aan te sluiten. In onze nieuwe tijd lopen er velen op dun ijs en er is maar weinig voor nodig om er door heen te zakken.
Ieder voor zich en geen godheid voor ons allen
Internationaal overleg (G8, G20,VN, Europese Raad etc.) blijkt steeds moeilijker te worden. Alles is met alles verweven en de machts-, gezags-, en economische belangen zijn groot. Olie, elektriciteit, gas, water, grondstoffen, techniek, kennis en patenten, de verkoop van wapens en zeker niet als laatste het aanspraak kunnen maken op bepaalde grondgebieden. Eén woord, één blokkade, één oorlogje of oorlogsdreiging is genoeg om onze beurzen en handel binnen no time op hol te doen slaan.
Pensioenen voor later en het vertrouwen
Momenteel wordt er in ons land druk gediscussieerd over hoe het verder moet met de opbouw van pensioen. De regering wil het bedrag dat je elke maand belastingvrij opzij mag zetten “voor later” – maar niet zelf mag beheren-, gaan beperken. Dit uiteraard met het doel om nu meer belasting te vangen. Zelf sparen, schenkingen van je ouders of grootouders, en meer van dat soort zaken zouden er verder voor kunnen of moeten zorgen dat je “later”, naast de AOW voldoende inkomen hebt om nog redelijk van te kunnen leven. Leuk. Wat er niet wordt bij wordt vermeld is de enorme onzekerheid waarin we nu leven. De inflatie grijpt gretig naar het gespaarde, evenals de regering. De pot met pensioengelden word als een pot met goud onderaan de regenboog gezien. De overheid en de banken zijn niet meer te vertrouwen. De pensioenfondsen staan onder druk omdat daar ook een flink aantal bestuurders zitten die buitengewoon goed voor zichzelf zorgen. Onzekerheid is troef dat is zeker.
Waar het heen gaat en waar we uitkomen? Vooreerst willen politici en regeringen alleen maar meer macht. Dit samengebracht met de onzekere periode waarin we nu leven maakt het moeilijk om voorspellingen te doen.
De natuur en het zijn
De natuur lijkt simpel. Wie een rups tot vlinder ziet verpoppen, miljoenen mieren volgt bij het samenwerken. Het zoemen van duizenden bijen waarneemt, onvermoeibaar vliegend van honingraat naar bloem en omgekeerd, die kan niet anders dan stil worden. Zij voeren hun natuurlijk taak uit, nemen niet meer dan ze nodig hebben, zijn deel van het eco-systeem en willen niet de baas spelen over anderen. Weg van welvaart en terug naar welzijn voor ieder en alles dat is de weg die voor ons mensen ligt. Als wij het niet uit ons zelf doen dan zal de natuur er voor gaan zorgen en dat kan heel goed zonder de mens.
Suiker voor honing
Van bloem naar bloem
Een greep uit de koektrommel
Groei als eeuwige roem
Voelt de mens zich koning
The winner takes it all,
The loser standing small beside the victory, that’s her destiny.
Prins Philip heeft ooit deze woorden geuit: “I just wonder what it would be like to be reincarnated in an animal whose species had been so reduced in numbers than it was in danger of extinction. What would be its feelings toward the human species whose population explosion had denied it somewhere to exist… I must confess that I am tempted to ask for reincarnation as a particularly deadly virus.”
Hoe goor die laatste zin ook klinkt, zijn bedoeling is duidelijk. We zijn gewoon met teveel mensen op deze aarde. Een reductie van 5 miljard zou heel wat problemen oplossen.
Hier zijn nog meer (denigrerende) uitspraken van deze elitaire droplul:
http://en.wikiquote.org/wiki/Prince_Philip,_Duke_of_Edinburgh
Dit is gewoon te mooi om waar te zijn, de Ieren hebben een manier gevonden om gewassen tot 30% groter te laten groeien, zonder pesticiden of kunstmest. De wereldhonger de wereld uit, evenals Monsanto.
http://www.independent.ie/business/irish/wave-goodbye-to-global-warming-gm-and-pesticides-29525621.html
Juist ja, terug naar de natuur. Iedereen werkt dan om te overleven en er is een natuurlijke vorm van samenwerking, saamhorigheid, gelijkheid en ondergeschiktheid. De mens is daar te ver vandaan gegroeid door de vernietiging van het ecosysteem. Volgens sommigen keren wij weer automatisch terug naar de natuur. Gezien de chaos die we nu creëren zijn we daarvan niet ver meer verwijderd.
Helemaal mee eens. Verdeeldheid speelt ons parten.
Onderstaande site vind ik een ongelooflijk goede site die hier zeer diepgaand op ingaat en uitstekende antwoorden biedt.
De antwoorden laten zich echter niet in een paar woorden optekenen dus voor wie (meer) wil weten:
http://www.unifyingtruthproject.org/
Terug naar de natuur!
Kneep mijn neus dicht. Platteland stonk als de hel.
Zei een dorpeling: “Da’s de natuur. Wat je niet ruikt is niet de natuur.”
Hij kwam op zijn schreden terug, bekeek me van top tot teen en fluisterde veelbetekenend: “Maar dan de stad, hè…”, hij haalde de schouders op, “Enfin, anders was je niet hier.”
Weg van de snuffelpalen, de smog, het fijnstof. Nitriet, nitraat, antibiotica, de zure regen, telefoongekwaak en het toerisme.
Vrij in de woeste, wilde, oorspronkelijke natuur. Temidden van beestachtige dieren en vriendelijke mensen. Liefst niet andersom.
De binnenlanden van Borneo, desnoods, waar ik als kind woonde. Ooit de laatste witte vlek op de wereldbol. De koppensnellende Dayaks: helaas, ze waren er niet meer. Onderworpen, geciviliseerd. Net als de rimboe. Verbrand, plat gelijk een polderland. Omwille van de soyateelt voor multinationals. Bovendien: Fukushima. Je weet maar nooit. Slechts een paar duizend mijl water verwijderd.
Nee, voor de echte uitdaging telt alleen Afrika, het vergeten continent. Met de boot.
Vooral dat ‘vergeten’ lokte. Een absolute afrader voor kwetsbare zielen met een geasfalteerde voortuin die al op Ameland de HEMA-om-de-hoek missen.
Natuur puur. Waar nog steeds elke drie seconden een mens sterft. Puur natuurlijk aan ondervoeding.
Een bakoven op tweehonderdtwintig graden Celsius voor een verzengende strafexpeditie.
Járen niet geregend, het licht een witte, verblindende streep. Zwalkend en tollend door het zand.
Een krankzinnige, oude Westerling met strohoed in niemandsland. Als laatste opdracht op zoek naar de laatste natuur.
Het vocht in ogen en mond opgedroogd tot korsten. Geen mens, geen beest. Geen kraan te bekennen, laat staan een kroeg.
Thuis, de tuin. Veel bruin gras. Er klopte iets niet. Ze hadden de hitte van de zomer doorstaan, hun tijd was al lang voorbij gegaan, maar toch bloeiden de viooltjes nog.
Bush, Blair, Gordon Brown, Sarkozy, Merkel: ze praten er al jaren over; De Nieuwe Wereld Orde. De perfecte dictatuur die in 1776 door de stichter der Illuminaten ,Adam Weishaupt bedacht werd.
De Global Elite streeft al meer dan 230 jaar naar de totale controle. Lees de boeken van Prof Anthony C. Sutton w.o. Wallstreet and the Bolshevik revolution en je snapt al een stuk meer.
In 1919 schreef de beruchte illuminaat Edward Mandell House het boek The intimate Papers. Hier legt hij uit hoe regeringen zelf chaos moeten scheppen om vervolgens die oplossingen aan de burgers aan te bieden, die het uiteindelijke doel ( de Nieuwe Wereld Orde) dichterbij brengen.
De centrale bestuurscentra zijn dan Brussel en de VN.
Wij moeten volgens dit zelfde scenario nu kapot gemaakt worden om straks gewoon een provincie van Brussel te kunnen zijn.