Wie de laatste jaren de politici en de politiek nog een beetje volgt die moet inmiddels toe zijn aan heel veel rustgevende middelen en een dwangbuis om spasmen tegen te gaan. Poppenkast links en rechts, van boven en beneden. Als gewoon mens is het om gek van te worden. Alleen Jan Klaasen kan er nog jaloers op zijn. Zo veel verwarring en tegenstrijdigheden, steeds weer nieuwe verrassingen. Nieuwe uitleg, herinterpretaties en het oprekken van uitspraken en besluiten.
Diederik Samson, de PvdA en de JSF
Samson op Prinsjesdag: We kunnen het betalen, het past, het hele kabinet is voor. Samson bij Pauw en Witteman: Euh, de PvdA achterban moet nog beslissen. Ik weet echt nog niet of we ja kunnen zeggen. Er moeten nog veel vragen worden beantwoord. Maar als er antwoorden komen die precies passen bij wat de PvdA wil dan gaan we natuurlijk akkoord. Maar… mijnheer Samson, die achterban van u die wil helemaal geen JSF, die achterban is van mening dat u een soort dictator bent, alleen voor uw eigen mening gaat en helemaal niet kunt luisteren, bandopnamen maakt en kadaverdiscipline eist.. Herkent u dat? Euh, dat is mij niet helemaal onbekend maar… en zo gaat het nog een tijd verder.
Hoera: Op naar een participatiesamenleving
Voor wie niet weet wat deze term betekent hier de betekenis die het kabinet en de politici er aan geven. De burgers moeten direct en indirect meer en meer betalen terwijl ze er steeds minder voor terug krijgen. Ieder moet, weer en meer, voor zichzelf zorgen, daarnaast ook klaar staan voor de buren en de familie. Ouders moeten zorgen voor de kinderen en de kinderen voor de ouders. Zelfredzaamheid en een terugtrekkende overheid. Wat Rutte en Samson ons vertellen is als water gemengd met olie. Enorme, langs elkaar gaande, spraakwatervallen, die ons meer dan achterdochtig zouden moeten maken. Wie snel en heel veel praat die heeft wat te verbergen. Wat niet met weinig woorden te zeggen is krijgt al snel een verdacht luchtje.
De vooruitzichten zijn slecht
Zoals het er nu uitziet is de kans groot dat het kabinet de vier jaar niet haalt en dat zou ons burgers blij moeten maken. Alle plak en knipwerk, het aan elkaar breien van lapjes en stoffen die niet bij elkaar passen, het stellen van kwantiteit boven kwaliteit, dit alles maakt het alleen maar slechter in plaats van beter. Allemaal verloren tijd. Zoals het er nu voorstaat zullen nieuwe verkiezingen ons echter ook geen oplossingen brengen. Zo lang het oude stelsel, van niet meer bij deze tijd passende, politieke partijen, vakbonden en lobbyorganisaties, in takt blijft, zitten we steeds weer in dezelfde cirkel en met het zelfde beperkte aantal zogenaamde vertegenwoordigers van ons burgers. Met nog meer woorden, nog meer lastenverhogingen en een uitbouw van de participatiesamenleving op basis van verkeerde grondslagen, zullen we er echt niet gaan komen.
Wat we nodig hebben
Imagination is more important than knowledge. Droombeelden, inspiratie, visie, scenario’s en plannen, liefde en respect voor het leven, oprechtheid, eerlijkheid, duidelijke eisen rond zelfredzaamheid, een beperkte overheid die te vertrouwen is, die zorgt voor lage lasten en ook op de langere termijn een duidelijke koers durft te volgen, dat is wat we willen en nodig hebben. Met graagte zou ik honderd mensen uit willen zoeken om Nederland opnieuw op de kaart te zetten. Jong en oud, vrouw en man. Ik weet zeker dat er onder de lezers van Biflatie heel wat gegadigden zijn die zich maar al te graag zouden aanmelden.
