In een eerder artikel heb ik beschreven dat de middenklasse wordt uitgekleed door diverse oorzaken. Eén oorzaak had ik daarbij nog niet genoemd, maar deze is waarschijnlijk wel degelijk van belang. U zult het straks begrijpen. De middenklasse is de grootste en daarom de belangrijkste groepering van onze bevolking. Mensen die door het hebben van een vaste baan of door het voeren van een winstgevende onderneming in staat zijn om naast hun vaste maandelijkse lasten nog een bedrag uit te geven aan (luxe) artikelen en diensten. De middenklasse is de groep die de economie draaiende weten te houden, maar is tevens de melkkoe van de overheid.

De rijken worden rijker en de armen worden armer

Door de invloedrijke werking van de macht van het grootkapitaal zie je dat veel van het geld wat in omloop is in onze economie, zich langzaam verplaatst naar de bankrekeningen van de superrijken. Dit komt voornamelijk doordat veel van deze doelgroep eigenaar zijn of deelnemen in bedrijven waarvan de winsten, of rechtstreeks of via dividenden, toevloeien naar de zakken van de rijken. De kreet “de Rijken worden rijker en de Armen worden armer” is de laatste jaren een vaak gebruikt statement. Niet geheel onterecht. Allemaal het gevolg van de aanzuigende werking van de macht van het grootkapitaal. Dit proces voltrekt zich al jaren en is in de wereld van het kapitalisme een niet te stoppen proces. Ben je eenmaal rijk dan voel je dat je door steeds rijker te worden meer invloed en macht gaat krijgen en ga je die automatisch gebruiken. Een bekend verschijnsel in een wereld met een vrije markteconomie waarin iedereen zoveel mag verdienen als waar deze toe in staat is. Als hij z’n belastingcentjes maar betaalt. Maar daar wringt ‘m nou juist de schoen. Als je stinkend rijk bent, en daardoor macht kunt uitoefenen, dan zul je proberen het geld en de macht gebruiken om de beste adviseurs in te huren die er voor zorgen dat je zo weinig mogelijk belasting hoeft te betalen. Soms koop je een lokale politicus om of voer je een lobby uit in de landelijke politiek door wat centjes in een partijkas te storten van die partij die voor jou de meest gunstigste fiscale regels in wetten vastlegt. Of gewoon goeie vriendjes worden met een handige politicus, wat normaal is in de Zuid-Europese landen. Kortom, geld maakt geld, maar geld maakt ook macht.

Kleingeld stroomt naar grootgeld

De magnetische aantrekkingskracht van ‘kleingeld’ naar ‘grootgeld’ heeft tot gevolg dat het aantal superrijken alsmaar toeneemt. Het aantal superrijken in NL is het laatste jaar met 85% gegroeid naar 1300 met een gezamenlijk kapitaal van 175 miljard.  Dit betekent dat het vermogen per superrijke gemiddeld een goeie 134 miljoen euro bedraagt. Het zou voor onze economie beter zijn dat dit geld circuleerde onder de middenklasse, dan werd het tenminste nog uitgegeven. Maar teveel vermogen bij een enkeling betekent dat het geld voor het grootste deel wordt belegd en daardoor niet in onze maatschappij, de reële economie, wordt uitgegeven. Niet voor niets is de waarde van het belegd vermogen in multinationals vele biljoenen en zit o.a. daar de macht van het grootkapitaal. We moeten dus weer terug naar kleinschaligheid.

Wig tussen arm en rijk lijkt een natuurlijk verschijnsel

De wig die over een periode van vele jaren langzaam wordt gevormd tussen arm en rijk is een bijna natuurlijk verschijnsel. Het is een niet te stoppen proces wat eigenlijk het gevolg is van het vrijemarkt-mechanisme. De mogelijkheid om door werken, investeren en beleggen datgene te verdienen waartoe je zelf in staat bent, zonder beperkingen. Van nature is de mens uit op meer. We leven in een tijdperk van consumeren, voornamelijk veroorzaakt door de industrialisatie waardoor in feite alles te koop is. Willen we een aangenaam en luxe leven leiden dan is de verleiding groot om je in te spannen om meer te verdienen. Dus omhoog klimmen op de maatschappelijke ladder. Hoe hoger je klimt des te meer inkomen en vermogen te kunt genereren en daarmee macht. Geld geeft macht. Veel geld maakt veel macht. Het is dus niet verwonderlijk dat de superrijken hun vermogen weten te vermenigvuldigen met een factor die groter wordt naarmate het beschikbare kapitaal stijgt. Dus volop beleggen en manipuleren.

Het geld stroomt naar Dagobert Duck

De enorme kapitaalstroom naar de superrijken komt uiteraard ergens vandaan. Bij een wereldbevolking van meer dan 7 miljard zullen vele miljarden mensen een geldstroom genereren door geld te verdienen in de vorm van arbeid. Geld stroomt alle kanten op maar net als water en lucht worden stromingen beïnvloed door bepaalde krachten. Water stroomt naar het laagste punt. Lucht, de atmosfeer dus, beweegt onder invloed van hoge- of lage drukgebieden. Geld als betaalmiddel wordt als een magneet aangetrokken door het grote geld, met de mens als doorgeefluik. Onbewust geeft u uw geld uit aan diverse producten welke worden gefabriceerd door multinationals die de laatste jaren in grote getale zijn ontstaan door de constante stroom van overnames en fusies. De eigenaren (beleggers) en directeuren van deze multinationals zijn de superrijken. Ongemerkt groot gegroeid in de laatste tien tot twintig jaar. Het geld is net als water en andere vaste stoffen op zoek naar adhesie. Alleen is de mens de doorgever van de adhesie van geld. De geldstroom loopt dus via de mens en onbewust brengen we met z’n allen onze centjes naar Dagobert Duck. Het directe gevolg van de vrije kapitaalstroom in onze kapitalistische wereld in de westerse welvaarts(schuldenberg)landen.

Geldstroom van middenklasse naar superrijken

We zien de gevolgen van het wegstromen van het grote geld naar de superrijken aan het langzaam wegkwijnen van de middenklasse. Het contrast tussen arm en rijk wordt groter. Daar waar door miljarden mensen het echte geld wordt verdiend door noeste arbeid en wordt uitgegeven in de maatschappij zien we het langzaam wegvloeien naar de “bovenkant”. Automatisch zakken steeds meer middenklassers weg naar de “onderkant” van onze samenleving door de onderdrukking van de “bovenkant”. De armoede zal gaan toenemen onder een steeds groter deel van de bevolking in de westerse economieën. Dit fenomeen zien we nu dus ook in onze eigen NL-“welvaart”-staat. Een grote toename van wachtlijsten van de voedselbanken, 420.000 bijstandsuitkeringen en toenemende werkloosheid door het wegvallen van o.a. de investeringskracht van ons MKB. Laatste slachtoffer is één van de grootste reisondernemingen van Nederland. OAD Reizen is failliet, waardoor 1.450 mensen op straat komen te staan. Onder andere het gevolg van de (uit)zuigende werking van het grootkapitaal. Een langzaam proces wat uiteindelijk kan leiden tot de val van het kapitalisme.

Tot de chaos uitbreekt

Op bepaald moment houdt het op. Wanneer teveel water naar de laagste plek stroomt volgt er een overstroming. Als teveel geld naar de superrijken stroomt gebeurt in wezen precies hetzelfde. Het overvolle “pakhuis” van Dagobert Duck knapt uit z’n voegen en net als bij een overstroming zorgen de stumpers die tot hun navel in het water staan en dus hun vege lijf moeten redden ervoor dat ze alles aanpakken om zich drijvende te houden. Zo ook bij Dagobert Duck. De ramen van z’n pakhuis worden ingegooid door de hongerende massa en men gaat er massaal met de dukaten vandoor om zich “drijvende” te houden. Dit is in figuurlijke zin uitgelegd wat zich bij een aanhoudende recessie in de toekomst zal gaan afspelen. Een doemscenario, dat is duidelijk. Het wachten is op de opstand, of zal alles nog ten goede worden gekeerd? Wie het weet mag reageren.

Gerrit Welbergen