Beleggers zijn er tegenwoordig in grote getale. Op de beurs valt nog enig rendement te behalen, op de spaarrekening leggen we toe. Om die reden zijn de laatste tijd veel particulieren ingestapt in aandelen. Deze ‘nieuwe beleggers’ kijken tegenwoordig reikhalzend uit naar wat vermogensbeheerders voorspellen voor de komende tijd.
FOMO: Meedoen op laatste moment
Particuliere beleggers zijn in het algemeen korte termijn beleggers die hopen de eerstkomende jaren op de beurs meer rendement te behalen dan op hun spaarrekening. Juist op dat moment gaat het fout en raken de beurzen meestal in een glijvlucht. We verkeren nu in de cyclus van een ononderbroken koersstijging. Altijd op het eind van een cyclus stappen particuliere beleggers in die de lage rente op spaartegoeden beu zijn en een graantje willen meepikken met de grote jongens. Vooral nu de AEX records gaat breken dan gaat het mis. Kwestie van tijd.
Beleggen uit louter ellende
Wanneer de hoogtevrees op de beurs intreedt is altijd een prangende vraag. Daarvoor richt men zich tot de vermogensbeheerders, beursanalisten en economen die onder een groot voorbehoud hun prognoses geven voor een komend tijdvak. Diverse analisten geven totaal verschillende voorspellingen. Meestal is de wens de vader van de gedachte en gokken veel particulieren er op dat in dit bijzondere tijdvak van aanhoudende monetaire stimulering de economische groei wel even aanhoudt. Je zou het van louter ellende gaan denken. De ellende van interen op spaargelden en pensioenreserves. Reserves die aangetast worden door te lage rekenrente en deels negatieve renteopbrengst na aftrek van inflatie en bankkosten. Met opgepotte reserves valt geen eer meer te behalen, dus uit louter ellende maar gaan beleggen. Dat is vragen om meer ellende.
Wanneer komt de glijvlucht
Wat als het mis gaat? Dan zijn de kleine beleggers, de laatste instappers dus, de klos. Deze particuliere beleggers hebben een deel van hun vaak kleine kapitaaltje belegd en lopen een groot risico doordat ze op het eind van een groeicyclus instappen. De periode waarin we nu verkeren is de fase van rekken en er bij blijven. Die voorspelling is niet moeilijk te doen na een periode van lange ononderbroken koersstijging. Maar de kunst om aan te geven wanneer de beurzen in een glijvlucht naar beneden gaan, die beheersen maar weinig analisten. Pas na een (diepe) recessie kloppen een aantal analisten zich op de borst en roepen met gemak dat zij de recessie hebben zien aankomen. Persoonlijk mag ik graag de analyses van anderen lezen en leg deze naast elkaar om een eigen analyse te maken. De tegengestelde verwachtingen zijn vaak zo uiteenlopend dat je er nauwelijks een pijl op kunt trekken. Het is speculeren met de hoop dat de monetaire stimuleringen de weg vinden naar de financiële markten.
Beurzen op de top geeft tweedeling in maatschappij
Maar hoe dissonant is die gedachte in feite wel niet? Het is geen harmonieus denkbeeld dat het grote geld niet bij de massa in de samenleving terecht komt maar verdwijnt naar de financiële markten. Daar speculeren beleggers op vette winsten en dividenden. Uitbetaald door kapitaalkrachtige multinationale bedrijven waar het geld over de plinten klotst en de aandeelhouders rijkelijk worden beloond met dividend. Hier zien we dus de tweedeling in onze samenleving. De grote massa die aangewezen is op hun eigen vaste inkomsten; onderworpen aan belastingheffingen, vaste lasten en beteugelende beleidsmaatregelen van centrale banken. Zelfs hun appeltje voor de dorst wordt onder de repressieve “geldpersmachine” gelegd. Spaargeld dat inteert. Maar de effectenportefeuille die rendeert. Hoe schril zijn anno 2019 de contrasten?
ECB-kruit is verschoten
Er is geen wiskunde voor nodig om in te zien dat we momenteel afstevenen op een grote vermogensongelijkheid in de samenleving. Gevoed door centrale banken die met hun monetaire stimuleringsbeleid hun goedkope geld uitstrooien boven de bovenlaag van de samenleving. Dat is een stuk makkelijker dan de massa van de samenleving te bereiken via allerlei moeilijke omwegen. Dat is voorbehouden aan de overheden die met fiscaal beleid bijvoorbeeld belastingen kunnen verlagen. En dat is waar nu de centrale banken, bij monde van de ECB, op aandringen. Hun kruit is verschoten men het repeteergeweer van herhalende renteverlagingen. Centrale rente op nul. Nu wachten wij op de repeterende belastingverlagingen van onze Rijksoverheid totdat ook daar het nultarief is bereikt. Dat is in feite wat de ECB wil.
Centrale banken en overheden werken langs elkaar heen
Het monetaire doel van het nultarief is bereikt, nu nog het fiscale tarief naar nul. Met deze hypothese wordt ik gek verklaard natuurlijk. Maar hoe gek is het niet dat monetair gezien nauwelijks nog een bedrag wordt berekend voor het uitlenen van geld. Dan zou fiscaal gezien het innen van geld ook naar nul moeten. Monetair beleid en fiscaal beleid zouden in feite hand in hand moeten gaan om de geldstroom in omloop te beheersen en in balans te houden. Hier zien we dus het grote falen. De totale miscommunicatie tussen centrale banken en overheden. Deze werken langs elkaar heen. Centrale banken zijn uitgespeeld en kijken nu naar de regeringen van landen waar begrotingsoverschotten zijn. Hoe gevaarlijk is dat? Nu de reserves van de massa, zoals pensioenen en spaargeld, worden aangetast door het beleid van de ECB, is het nu de beurt aan de overheden om hun opgepotte reserves op te souperen.
Slimme beleggers verkopen eerst, de rest volgt
Je zou zeggen, direct doen! Als toch de reserves van burgers worden aangetast dan ook de schatkist omkeren toch? Waarschijnlijk zal met deze uitleg duidelijk worden dat bij het inzetten van die handeling de laatste fase wordt ingezet van de huidige hoogconjunctuur. Een paar jaartjes forse belastingverlaging en dan aankijken tegen overheidstekorten. Slimme beleggers kijken ver vooruit en zullen het gevaar op tijd inzien. Zij verkopen alvast volgend jaar hun aandelen. De rest volgt zodra de angst op de beurzen gaat regeren. Mijn inschatting is in de loop van 2020, als de rekenmeesters dan flinke tekorten calculeren. Niet alleen in de schatkist maar ook bij de uitgespeelde (centrale) banken.
De veenbrand broeit
Na de centrale banken zijn dan ook de overheden uitgespeeld. En zie het mondiale monetaire spel is uit. Burgers nemen dan wereldwijd het heft in handen in navolging van de onrust in opkomende landen waar de economische neergang al is ingezet. Mijn negatieve inschatting is een simpele analyse die elk weldenkend mens kan maken op basis van nuchtere waarnemingen. De rek is er uit. Het spanningsveld wat is ontstaan door vermogensongelijkheid komt tot uitbarsting en verspreid zich als een veenbrand, eerst ondergronds. Door verdere uitdroging van de veengrond, de onderliggende massa dus, slaan de vlammen makkelijker boven de grond. De terechte vraag mag dan worden gesteld of de recessie misschien overslaat naar een depressie.
GW
Vergis je niet! De rol van de ECB als stimulator mag dan nagenoeg zijn uitgespeeld, de bazooka in handen van overheden kan het uitstel van executie nog een behoorlijk lange staart geven.
Dankzij hun belastingbetalers kunnen overheden nooit failliet gaan. ‘Slimme’ overheidsbestedingen en investeringen, mét voldoende potentieel draagvlak onder de bevolking, zou je tegenwoordig kunnen samen vegen onder de naam ‘greenwashing’. Waarbij multinationale ondernemingen zich maar wát graag aansluiten, uiteraard zonder dat roofdieren plots vegetarisch worden. Zijn lucratieve (en vervuilende) producten en productiemethoden zal het grootkapitaal nooit opgeven, maar het is meer dan alleen symboliek en eco-propaganda.
Stel je eens voor welke ‘Deltawerken’ mogelijk zijn, alleen al door het ‘nieuwe’ verdienmodel ‘klimaatakkoord’, gecombineerd met een flexibele belastingkraan. Dat is lang niet alles, want een beetje serieus ‘stikstofakkoord’ zal niet minder dan een reusachtige ombouw inhouden tot een ecologische landbouwsector.
Dat alles en nog veel meer, dames en heren, onder de bezielende leiding van onze ervaren Bilderberg projectleider (als hij tenminste niet toch onverwacht vroegtijdig struikelt over een eerder, eh, ‘projet’).
Halleluja! The greatest show on earth. Mogelijk gemaakt door de Nederlandse belastingbetaler. Rente en schulden spelen geen enkele rol meer, want de printer in Frankfurt blijft natuurlijk dag en nacht draaien.
Citaat: “de bazooka in handen van overheden kan het uitstel van executie nog een behoorlijk lange staart geven.” Toch betwijfel ik dat. Ik denk dat na de repressieve maatregelen van de ECB er nog weinig mogelijk is op fiscaal gebied. Belasting omlaag ja, omhoog niet. Dat wordt niet meer gepikt, de rek is er uit. Omlaag voor een jaartje hooguit en dan al snel aankijken tegen hoge tekorten als om ons heen de grote economieën krimp gaan vertonen. Gezien de aangekondigde energietransitie wordt er (te)veel van ons burgers verwacht en zouden subsidies absoluut noodzakelijk zijn. Met een beetje nuchtere blik voel je hem al aankomen. De ondergrondse veenbrand die dan bovengronds komt. Boeren en bouwers hebben al laten zien wat demonstreren is. Over een tijdje spreken we over de 3 B’s. Boeren, Bouwers en Burgers die de beteugelende maatregelen zat zijn. Wat volgt er na de 100 km? Autoloze zondag? Omdat hardrijders in asobakken zich niet laten beteugelen en de controles tekort schieten? De VVD gaat al morrend akkoord met hun naamswijziging: Volkspartij voor Vermindering van Democratie…
Geen oplossing, maar verlengen van het lijden. Omdat er geen oplossing is.
Ondanks boeren en bouwers: onderschat ‘greenwashing’ niet. De schaamlapjes ten aanzien van onze verloederde leefomgeving zijn niet aan te slepen.
De overheid beschikt over talvan mogelijkheden om de koopkracht te beïnvloeden, ook zonder het ordinaire
instrument van directe/indirecte belastingmaatregelen.
Rutte2 heeft de ‘stille kaasschaaf’ ontdekt, waarmee in korte tijd zo’n € 50 miljard op jaarbasis, voornamelijk op
kernverantwoordelijkheden, zonder kuch werd beknot.
Helaas dreigt het nu op een domme (onnodige) manier fout te gaan, doordat de deur naar de sterkste economiepoot, de bouw, bij de stikstofaanpak in het slot werd gegooid. De ‘corrigerende’ noodmaatregelen zijn een publiek lachertje.
Maar ‘de vervuiler betaalt’. Wie zal dat (dus) uiteindelijk weer zijn?
Ooit gelezen op een tegeltje:
“Ik investeer mijn geld maar in belastingen, die dalen nooit!
Daar zit toch wel een kern van waarheid in, nietwaar?
Een waarheid als een koe. Daar doen we allemaal aan mee. We hebben geen keus. De belastingdruk gaat samen op met de stijgende kosten van de verzorgingsstaat. Maar tot hoever willen we gaan? Naast de kosten van onze verzorgingsstaat zijn er wat andere kosten bij gekomen de laatste jaren. Er vloeit nogal wat belastinggeld weg naar andere projecten die weinig te maken hebben met onze eigen verzorgingsstaat. Ik zal ze niet benoemen, dan wordt het lijstje te lang. Het EU-project komt zo ongeveer bovenaan. De koek wordt dus anders verdeeld en we zien een toename van ontevredenheid omdat de verdeling erg ongelijk is. Zag onlangs op een tegeltje: “gelijk is de macht van delen.”
Ik zou ook echt niet durven om nu nog in aandelen te gaan, maar het gratis geld moet ergens heen. Vooralsnog is dat de huizenmarkt en de aandelenmarkt. Vreemd genoeg niet zo zeer naar goud.
De centrale banken gaan alles om alles zetten bij een nieuwe recessie (2020?) om de economische mindere tijd op te vangen. Dus meer geld en nog meer en dus meer naar assets.
We kunnen gerust gaan slapen. De dagbladen stellen ons gerust: https://www.telegraaf.nl/financieel/1779855907/economie-groeit-nog-lang-geen-recessie-in-zicht
Voor wat betreft de voorspellende waarde van goeroes, mag ik je misschien een tip geven.
Print uit of knip alle voorspellingen die je tegen kunt komen over het koersverloop van het komend jaar uit, en doe ze in een doosje. Doe dat elk jaar weer opnieuw.
Kijk nooit naar de voorspellingen, maar kijk naar wat er van uitgekomen is.
Dan kom je tot interessante ontdekkingen. Een zul je misschien ook begrijpen waarom je in kranten en op internet nooit zulke overzichten vind. Voorspellingen vullen ruimte in bladen en op internet. De interesse voor achterom kijken om te ontdekken goede analyses maken is om begrijpelijke redenen minimaal.