Als Oekraïne lid wordt van de EU, wat dan?

Lezers die mijn columns volgen weten dat ik kritisch ben over de EU. Ik heb wat tegen een technocratisch statenverband waardoor de aangesloten lidstaten worden opgescheept met nog meer wet- en regelgeving. Met de bijkomende Europese regelgeving is het belang van de inwoners van de democratische rechtsstaten ondergeschikt geworden aan het grotere belang van de rechtstaten om gezamenlijk op te trekken.

Waarschuwing politicologen

Als je wil concurreren, of noem het opboksen, tegen de grootmachten in Azië en Amerika dan moet je als werelddeel Europa wel meedoen in de globalisering van de wereldeconomie. Dan moet je via listige (fiscale) trucjes de grote multinationals voordelen bieden, dan moet je werken met het instrument importheffingen en sancties, dan moet je met de ECB ook een muntunie(euro) beheren die voldoende vitaliteit heeft om te concurreren met de dollar. De wereldmunt waarmee al jaren in de wereldhandel wordt afgerekend. Omwille van de mondiale concurrentie die de globalisering met zich meebrengt moet je je verder versterken. Niet alleen op monetair maar ook op fiscaal gebied. Binnenlandse fiscale regels moeten tussen de lidstaten op elkaar worden afgestemd. Gevolg is dat ook de binnenlandse politiek van de lidstaten beter op elkaar moet worden afgestemd. Ooit werd daarvoor gewaarschuwd toen de EU werd opgericht vanuit de handelsunie EEG. Als de EU meer wil zijn dan alleen een handelsunie dan raken de autonome lidstaten hun zelfstandigheid kwijt, zo was de waarschuwing van meerdere politicologen. Dat gaat ten koste van binnenlandse verworvenheden van de autochtone bewoners.

‘Lieve Ursula’

Als oorspronkelijke bewoners willen vasthouden aan normen en waarden in eigen cultuur, aan maatschappelijke zelfbeschikking en identiteit en aan medezeggenschap dan ontstaan er wrijvingen tussen de verschillende culturen van de noordelijke en zuidelijke EU-lidstaten. Daarvan zijn voorbeelden genoeg. Waarom is GB uitgetreden en waarom ligt Hongarije onder vuur? Hoe groot zijn de verschillen in economische snelheid van bijvoorbeeld Duitsland en Nederland in vergelijking met Italië, Griekenland, Portugal, Spanje? Hoe groot zijn de verschillen in schuldcreatie? Enzovoort, enzovoort. Als we kijken naar de huidige geopolitieke ontwikkelingen waarbij zelfs een oorlog woedt op Europees grondgebied dan bevinden we ons als lidstaten van de EU op een nieuw en zeer gevaarlijk terrein. Het lijkt wel of “we,” nou ja de EU dus, ineens een politieke unie zijn geworden met één president die namens “ons allen” spreekt. De voorzitter van de Europese Commissie gedraagt zicht als een president. Ursula von der Leyen belooft bij een bezoekje aan het oorlogsgebied om de Oekraïne op te nemen in een versnelde toelatingsprocedure tot de EU. Dat nieuws sloeg in als een bom bij kritische analisten, onder verwijzing naar de Criteria van Kopenhagen uit 1993. Lieve Ursula, dit gaat dus heel lang duren.

Geleid door emotie

We zouden ons kunnen afvragen of bij Ursula de emotie een rol speelt of mogelijk andere geopolitieke belangen. Het opnemen van ‘arme’ Oost-Europese landen in de Unie heeft enorme financiële gevolgen voor de ‘rijke’ lidstaten. Er zal een nieuwe transfer van welvaart ontstaan. Behalve het delen van welvaart met de zuidelijke lidstaten zouden we moeten delen met de oostelijk gelegen lidstaten. Zo simpel is dat. In een unie streef je nu eenmaal een gemeenschappelijk doel na. Gelijke rechten, en delen van de lasten en de lusten. Als de bestaande verschillen tussen de lidstaten niet worden weg genomen dan is bijvoorbeeld de gezamenlijk munt ten dode opgeschreven. Nu er een oorlog woedt en de verschrikkelijke beelden via de media ons beroeren wordt er door politieke leiders slim ingespeeld op onze gemoedstoestand. We moeten een arm Europees land in nood steunen en beschermen door het land op te nemen in de EU. Hoe naïef is dat als je de gevaarlijke geopolitieke ontwikkelingen ter plekke meeweegt in de beschouwing?

Niet onze regio

Het is maar een simpele vraag die ik stel. Ingegeven vanuit bedenkingen die ik heb over de werkelijke bedoelingen van de EU-politici. Zouden de regenten in Brussel denken dat een dictator in Rusland blufpoker speelt wanneer hij dreigt met atoomwapens als hij z’n zin niet krijgt? Ik ben geen oorlogscommentator maar een eenvoudige analyserende burger die ook denkt aan z’n eigen hachje in de eigen vertrouwde omgeving. Als machteloos burger kan ik geen invloed uitoefenen op de politiek van vreemde mogendheden. Ik ga naar de stembus om onze gemeenteraadsleden en Tweede Kamerleden te kiezen die voor het nationaal belang van de eigen burgers dienen op te komen. Nu worden argeloze burgers meegezogen in de emotie van oorlogsgeweld in een land waar de politiek nog meer corrupt is dan in de Haagse residentie. Nu wordt de wapenindustrie gespekt met ons belastinggeld en stuurt de EU megazendingen aan wapens naar een land in oorlog. Vallen daar duizenden burgerslachtoffers met ons belastinggeld. Om reden dat een vijand moet worden tegen gehouden die in het verleden vaker was betrokken bij grensconflicten in een regio waar wij niets te zoeken hebben.

Eindspel

Het is slechts een simpele voorstelling van zaken waar ik geen bemoeienis mee wil hebben. Dat is echter voorbehouden aan narcistische eurofiele politici die een groot Europa nastreven met zoveel mogelijk lidstaten om te kunnen concurreren met andere grootmachten. Het is als vanouds, het is weer het spel om de wereldmacht dat eens in de zoveel jaren de kop op steekt. Wat zou daar toch achter zitten? Daarover valt genoeg te speculeren. Net als op de financiële markten waar eens in de zoveel tijd een beurscrash zorgt voor een economische depressie om daarna weer opnieuw te beginnen met een spelletje monopoly. Het is en blijft een spel, alleen worden de spelers vervangen en de huizen en hotels opnieuw verhandeld nadat ze opnieuw zijn opgebouwd. Het is de bekende cyclus die zich herhaalt in het spel om de macht. Sommigen noemen het een eindspel.

GW