De spanningen binnen de eurozonelanden lopen al een tijdje op. Het gesteggel over het coronanoodfonds blijft de gemoederen bezig houden. Bankeconomen, maar ook onafhankelijke analisten, waarschuwen steeds vaker voor de gevaren binnen de eurozone als bijvoorbeeld een land als Italië de eurozone zou verlaten. De schade is dan niet te overzien. Uiteraard zal er veel schade zijn zoals bij de buitenlandse schuldeisers, c.q. beleggers die leningen hebben uitstaan bij bijvoorbeeld de Italiaanse overheid of belegd zijn in Europese banken. Ik vraag mij af of Nederlandse pensioenfondsen Italiaanse staatsleningen op hun balans hebben staan. De waardedaling zal aanzienlijk zijn als Italië verder moet met een eigen munt.
De EU, het grotere plaatje
Het is bekend dat de historische lire in het verleden meer werd gedevalueerd dan opgewaardeerd. Sinds Italië deel uitmaakt van de eurozone heeft Italië geen devaluatie kunnen toepassen als het economisch wat minder ging. Hun enige hoop was gericht op de centrale bank, de ECB, dat deze de rente zou verlagen. Toen de Italiaan Draghi de baas was is de centrale rente diverse malen verlaagd. Maar dat was geen vriendjespolitiek. Toch? Daardoor kon Italië hun begrotingstekorten afdekken met goedkope leningen en liep hun staatsschuld op tot een recordbedrag van ruim boven de 2 biljoen euro(!) Hoe ga je die schuld aflossen als het percentage maar liefs 133 procent bedraagt van het nationale Italiaanse inkomen(BBP). Ach ja, dan is het wel prettig als je Europese vrienden hebt die deel uitmaken van dezelfde muntunie. En die muntunie maakt weer deel uit van een groter geheel, namelijk de 27 lidstaten van de Europese Unie. De eurozone omvat 19 landen.
Heerlijk toch, die innige verbondenheid
Het wordt zo heerlijk warrig in het Europees overleg want waarvoor willen de verschillende lidstaten nu wel opdraaien en waarvoor niet. Er is een coronapandemie die veel schade heeft toegebracht aan de Italiaanse economie maar ook aan die van andere EU-lidstaten. Maar voor Corona was er al vaak geruzie over de begroting van de zuidelijke lidstaten die regelmatig tekorten vertoonden. Nu is ineens Leiden in last. Of moet ik zeggen Den Haag, want als Italië niet wordt geholpen dan dreigt de EU ten onder te gaan. Beleggers zullen het vertrouwen kwijt raken in de euro en in een aantal Europese banken. Zo kan één land makkelijk de hele unie naar beneden halen. Maar wacht even, er zijn nog een paar lotgenoten die financiële problemen hebben met begrotingstekorten en staatsschulden die de pan uitrijzen. Zelfs de financieel sterkere noordelijke EU-lidstaten lenen zich nu suf op de kapitaalmarkt. Puur noodzakelijk om de bevolking tevreden te houden met miljarden staatssteun voor het MKB en zelfs multinationale bedrijven zoals de KLM. Het kan verkeren. Dan heb je als klein polderlandje enorm je best gedaan om de staatsschuld af te lossen, terwijl grote EU-landen daar helemaal niet mee bezig waren. En dan ineens wordt er van je verwacht dat je, behalve jezelf weer flink in de schulden te steken, ook je Europese vrienden te hulp komt. Dat heet solidariteit. Heerlijk toch, die innige verbondenheid.
Slijmen en lijmen
Ik heb geleerd dat ik mijn vrienden met onhoudbare schulden alleen kan helpen door ze vroegtijdig te verwijzen naar de schuldsanering. Laat een bewindvoerder je helpen om binnen 3 jaar weer schuldenvrij te zijn. Zo werkt dat in de maatschappij. Waarom zou het in het financieel verkeer tussen landen anders zijn. Ik heb het vaak zien gebeuren dat mensen met grote schulden eerst bij familie en vrienden aanklopten. De kans dat de schade alleen maar groter wordt is dan levensgroot vanwege een zachtmoedige aanpak. De enige juiste manier is een schuldsanering via een aangestelde bewindvoerder die zonder onderscheid des persoon(de schuldeisers dus) rücksichtslos orde op zaken stelt. Het scenario van een zachtmoedig optreden zien we nu binnen de eurozone landen. Met slijmen en lijmen proberen de verschillende regeringsleiders van de verschillende EU-lidstaten de leiders van de zuinige landen te bewerken om akkoord te gaan met verstrekken van nieuwe leningen aan feitelijk failliete landen. Er zal zeker weer een compromis komen om de ‘vrienden’ te vriend te houden.
Bewindvoerder
Toch gaat het schuren want de “goeie vrienden” gaan uiteindelijk mede gebukt onder de collectieve schuldenberg. Kijk eens naar families en vriendenkringen die gebrouilleerd zijn. In de meeste gevallen was geld de oorzaak. De oneerlijke verdeling van ‘het kapitaal’ zorgt in de beste families voor scheve gezichten en afgunst. De mislukking van de zwakkere wordt eerst getracht op te vangen met het kapitaal van naaste familieleden of vrienden. Men kiest eerst voor de makkelijkste weg alvorens zich over te geven aan de harde eisen van een bewindvoerder. Ik voorspel een toenemende onmin tussen de ‘bevriende’ lidstaten al naar gelang de financiële problemen toenemen. Waarom zou de verbondenheid in een unie anders zijn dan de banden tussen familieleden en vrienden. We gaan het zien, kwestie van tijd.
GW
Waar is uw punt? Kijk als voorbeeld niet naar uw familie, maar naar de ’template’ van Jeroen Dijsselbloem. Aan het Duitse lijntje loodste hij als bewindvoerder het faillite Griekenland naar de afgr.., sorry, het herstel. In wezen niks veranderd in een (schulden)situatie naar verhouding nog veel beroerder dan de Italiaanse, mar geen politieke haan kraait er meer naar.
Gewoon, ook nu pompen maar, dus, want monopolygeld is gratis en we hebben nu grotere zorgen aan de kop. Of had u eerst het Italiaanse kasboekje op orde willen maken, zoals Rutte dat indertijd moest, onder Waalse curatele?
“Nessun problema”, zegt de Italiaanse premier, totaal geen enkel probleem, en tovert subito het meest prestigieuze economische hervormingsprogramma voor zijn land uit de hoge hoed.
Nogmaals: qual è effettivamente il problema?? Wil uitgerekend Nederland weer Roomser zijn dan de Paus?
“Waar is uw punt?”
Wat ik bedoel is dit. Wij, de bevriende EU- lidstaten, helpen onze vrienden met onhoudbare schulden door nu collectief nog meer schulden aan te gaan. Zachte heelmeesters maken stinkende wonden. Wie schulden heeft, heeft zorgen. De enige juiste weg om zorgen weg te werken is om de oorzaak, de schulden dus, weg te werken. Dat gaat niet zomaar. Kost wat pijn en inspanning. Voor niets gaat de zon op. Het is onbestaanbaar dat in onze maatschappij schulden zo maar weggestreept worden. Daar moet je wat voor doen, daarvoor hebben we de schuldsanering. Het is even pijn lijden maar de mensen van goeie wil komen er weer gezond uit en kunnen met een schone lei beginnen. Alleen de playboy met een suikeroom heeft mazzel als zijn schulden zo even worden afgetikt door suikeroompie. De lieve jongen leert er niks van maar zit zo weer in de schulden.
Als het nu gaat om het private geld van de burgers, de inwoners dus van ‘bevriende’ landen, of om het belastinggeld van de lidstaten, het is allemaal ons geld. Het geld wat we verdienen krijgen we niet voor niets. Daar werken we voor. Het geld wat we lenen betalen we netjes weer terug. De gedragsregels in een gezonde maatschappij. Wijk je af dan heb je een probleem. Italië had al lang een schuldenprobleem. Maar ook een paar andere zuidelijke ‘vriendjes.’ Nu vragen die landen om begrip, c.q. solidariteit voor hun netelige situatie. Mooi slim als je daar Corona bij haalt. Gaan wij nu optreden als de suikeroom van Italië en cs? Mark R. en Wopke H. zien de bui wel hangen maar laten zo meteen gewoon hun pootjes hangen. Ze bezwijken onder druk van de grote jongens en zwaaien met een dom akkoord met zogenaamd gunstige voorwaarden.
Straks zijn wij de zoete ooms en tantes die allemaal zoete neefjes en nichtjes hebben rondlopen in Italië. Maar of de massa ook begrijpt waar we op slinkse wijze in gerommeld worden, dat betwijfel ik. Echter is het kwaad vrees ik al geschied. De massa volgt de EU-politiek niet, dat is te ver weg. Maar als volgend jaar de gemeenten hun enorme tekorten moeten afwentelen op de burgers omdat ze nul op rekest krijgen in Den Haag dan wordt de meute pas wakker. Dan gaat men eindelijk begrijpen dat het geld de andere kant is opgegaan. De grens over.
a) Cultuurverschillen, die al vanaf het begin bestaan en altijd zúllen blijven bestaan, willen wegwerken in een noodsituatie is ronduit ongeloofwaardig.
b) De Nederlandse economie verdient (volgens DNB) 10x meer aan de Europese binnenmarkt dan de EU de Nederlandse belastingbetaler kost.
c) Nederland betaalt € 10 miljard aan het overeind houden van zijn economie. Meebetalen aan het Europees herstelfonds is een vergelijkbare investering ten eigen bate.
d) Laat Rutte niet de Calvinistische huichelaar spelen; zijn weerstand tegen het Europees herstelfonds is niet meer dan een PR-stunt, om de rechtspopulisten voor de komende parlementsverkiezingen de wind uit de zeilen te nemen.
e) EU en euro zijn -zeker in crisistijd- onomkeerbaar. De bevolking beseft dat in meerderheid terdege. Een zelfstandig Nederland zou zijn eigen existentie niet eens meer kunnen betalen.
Correcte: c) € 100 miljard.
Een ijzersterk interview op café Weltschmerz: https://www.youtube.com/watch?v=fy9kTC_bkkc
Hoe een wijs kereltje van 17 de Europese politiek doorziet. Zijn eenvoudige uitleg raakt precies de kern van een complex onderwerp.
Inderdaad beste Gerrit; ik schreef ook al over hem, hier: https://biflatie.nl/de-nexit-moet-nederland-uit-de-eu/
Ja beste Joost, leuk dat ook de jeugd wakker wordt. Het begint altijd met een slimmerik en vanzelf volgen er meer. Al met al blijft het EU-drama een heikel onderwerp. Ik krijg de indruk dat geleidelijk meer mensen zich in het EU-debat mengen. Mijn standpunt is dat de EU z’n doel voorbij streeft en uit is op een politieke unie. Daarvoor moet je monetair beleid maar ook fiscaal beleid op elkaar afstemmen en verliezen landen hun soevereiniteit. Het monetair beleid stuit al een tijdje op problemen doordat de euro de zuidelijke landen afknelt. Ze kunnen niet devalueren en kijken nu naar de vriendjes. We verschillen teveel van elkaar om een politieke unie te vormen. Laat staan een fiscale unie.
We moeten terug naar ongeveer het niveau van de oude EEG. Gewoon een handelsunie met een gemeenschappelijk munt (euro) voor alleen gelijkwaardige staten. Misschien een neuro en een zeuro voor respectievelijk de noordelijke en zuidelijke lidstaten afzonderlijk. Tegenwoordig met alle digitale betalingen is het geen probleem meer voor het afrekenen in de grensoverschrijdende handel. En weinig gedoe nog bij de grenswisselkantoren met omwisselen van valuta. We betalen grotendeels met de pincode.
Echter hebben we nu een groot probleem door de opgelopen begrotingstekorten en opgestapelde schuldenberg van de zuidelijke staten. Voor- en tegenstanders van de euro en de EU benoemen verschillende voor- en nadelen die er wederzijds wel zijn. Met een gemeenschappelijke munt kon Duitsland z’n producten makkelijk kwijt in de zuidelijke landen, dus niet meer te duur. En Italië profiteerde van de dalende rente waardoor ze oude leningen konden aflossen met nieuwe tegen lagere rentetarieven, alleen vergaten ze af te lossen.
Nu gaat het knellen doordat een recessie roet in de unie gooit. Landen met een hoge staatsschuld raken in de problemen omdat de economische krimp het aflossen op de schuldenberg in gevaar brengt. De rente- en aflossingsverplichtingen drukken bij een dalend BBP te zwaar op het nationale Italiaanse inkomen en mede daardoor loopt hun begrotingstekort gierend uit de klauw.
De verschillende lidstaten hebben nog altijd afzonderlijke begrotingen met een eigen regering en een eigen parlement. We zijn nog geen politieke unie. Nu wordt onder de noemer solidariteit dringend doch beleefd gevraagd om mee te delen in de financiële ellende van de zuidelijke vriendjes waar de noordelijke vrienden echter part nog deel aan hebben. Ik val in herhaling als ik zeg dat volgend jaar onze Nederlandse gemeenten grote tekorten zien terwijl afgelopen week onze wethouders tevergeefs aanklopten in Den Haag. Heel begrijpelijk als straks menig gemeentebestuurder z’n wenkbrauwen fronst als over een week Rutte schoorvoetend akkoord gaat met een deal van 750 miljard voor wat ‘verre’ vrienden.
Als Rutte weigert akkoord te gaan zet hij de euro op het spel als waardig betaalmiddel en zou deze flink kunnen dalen op de valutamarkten en zijn we als EU nog verder van huis. Als Rutte, en de andere 3 akkoord gaan onder bijvoorbeeld strenge terugbetalingsvoorwaarden dan komt Italië onder stevige binnenlandse politiek druk te staan. Dan volgt er repressie van de financiële markten en ziet het er voor Italië nog slechter uit. Dit is zo ongeveer het doemscenario waar we als Europese Unie in verkeren. Maar om nu te roepen om een snelle Nexit is ook al weer te laat. Ik voel meer voor een Neuro met een paar goeie vriendjes maar blijf vasthouden aan eigen soevereiniteit.
Politiek Den Haag heeft nu reces maar a.s. vrijdag komen de EU-toppers in Brussel voor het eerst sinds Corona weer bij elkaar. Het zal een cruciale top worden in deze komkommertijd. Zomaar in de zomervakantie even beslissen over 750 miljard! Dat wordt volgend jaar geen vakantiegeld!
Continu bezig met een achterhoedegevecht. Teru kan niet meer! (zie ook @Paul H.)
Als makke schapen op weg naar…..
Nee. Niet dromen. Ogen gericht op de realiteit. Het is wat het is. En daarvan het beste proberen te maken. Misschien via de slachtbank, misschien via een hemelbed met zeven maagden. Op ons aller eindbestemming maakt het niet veel uit.
Met je (rijke) vrienden eerst lekker eten en dan zuipen in de kroeg, nog even naar de hoeren, maar als de rekening komt heb je geen geld…O ken ik nog efe 20 euro lenen voor de taxi ….. in de echte wereld kan je dit 1x doen…
Hier de vuile rat is al aan het draaien:
https://www.zeelandnet.nl/nieuws/rutte-zet-deur-op-kier-voor-subsidies-in-herstelfonds