Maar, oei, de dief is een Staat, de Portugese Staat. Hoe klaag je die aan? Het Zuid-Europese land heeft namelijk al zijn gepensioneerden bestolen door het Portugese pensioenfonds voor 90 procent te doen investeren in staatsleningen. Makkelijk zat, die oudjes klagen toch niet en het werd nauwelijks in de media gerapporteerd. Het is hoog spel toch want als straks een schuldherstructurering niet langer te vermijden blijkt, zullen deze gepensioneerden grote verliezen moeten incasseren, verliezen die ze nu al gaan lijden door een eenzijdige en weinig renderende beleggingsstrategie.
Het verhaal van twee koeien
Dit moet u zien en lezen! De belangrijkste landen en economische systemen belicht in een verhaal over twee koeien. Bijvoorbeeld een Frans bedrijf. Je hebt twee koeien. Je gaat in staking, organiseert een rel en blokkeert de wegen want je wilt er drie. Of bureaucratie : je hebt twee koeien. De staat neemt ze alle twee over, schiet er een dood, melkt de andere en gooit de melk weg.
Chinese regeringsadviseur gaat partijboekje te buiten
Dit zal de partijleiding niet kunnen smaken : een econoom en voormalig lid van de Chinese Volksbank zegt dat zijn land de financiële bubbel moet doorprikken, de schulden moet afbetalen en de daarmee gepaard gaande economische krimp erbij nemen. En verder : de reusachtige buitenlandse deviezenreserves mobiliseren, bankroete ondernemingen sluiten en privé-investeringen aanmoedigen. Een hele boterham maar dit komt wel van iemand in the know.
Wees een positivo!
Het is al negativisme in de pers – artikelen, nieuwsbrieven en blogs. Steeds maar klagen, focussen op het negatieve, het zet ook geen zoden aan de dijk. Opbouwender zou zijn indien al die schrijvers eens met alternatieven kwamen, toch? Geen wonder dat geen enkel mens er nog aan denkt om bijvoorbeeld een onderneming op te zetten; je leest in de pers vooral tientallen redenen waarom je het niet zou doen. Daarom is het lovend dat een site als www.happynews.nl in het leven geroepen werd. HappyNews is een stichting ter bevordering van positieve nieuwsvorming, een online magazine met een positieve kijk op de maatschappelijke ontwikkelingen. En nu terug over tot de orde van de dag.
Het Europese probleem
Kredietverschaffing = groei. Geen kredietverschaffing = geen groei. En dat is in een notendop hét Europese probleem aldus volgend artikel. Voor de twaalfde maand op rij lag zo recent als in mei 2013 de kredietverlening lager dan een jaar eerder en als aan de krimpende leenbereidheid een halt kan worden toegeroepen, zou het probleem opgelost zijn. Deels mee eens maar het probleem gaat veel dieper. Burgers hebben geen geld meer, regeringen ook niet maar ondernemingen wel – doch die investeren niet. De banken lenen inderdaad slechts mondjesmaat uit maar de kern van de zaak is : er…is…geen…vertrouwen…meer. Niet in de staat, niet in de tegenpartij, niet in de toekomst. Eat this, los dat maar een keer op…
Vertrouwen komt te voet gaat te paard.
Als je een simpele berekening maakt dan wordt je pas echt bang om krediet te nemen in België.
In ons land leven ongeveer 11 miljoen mensen die je kunt verdelen in 2 grote groepen. Mensen die op een of andere manier van de overheid leven (Ambtenaren, werklozen, gepensioneerden en onrechtstreeks de gezondheidszorg) en anderzijds de mensen die eea moeten financieren.
Een half uurtje surfen levert volgende onthutsende getallen op:
– ambtenaren : 850.000 (2010)
– gezondheidszorg : 250.000 (2009)
– uitkeringsgerechtigden : 1.400.000 (2012)
– Ambtenaar pensioenen : 450.000 (2011)
– prive pensioenen : 1.300.000 (2012)
TOTAAL : 4.250.000
Ongeveer 4.250.000 personen ontvangen een vorm van netto betaling (men krijgt bruto bedrag waarna men gelijkertijd een deel terug vraagt wat men belasting noemt. Eigenlijk zou men dit af kunnen schaffen en ineens een netto bedrag uitkeren) van de overheid die hiervoor inkomen gaat zoeken middels belastingen sociale premies en allerlei accijnzen. In het grof gezegd moet dat netto bedrag opgebracht worden door de prive wat bestaat uit volgend sommetje:
Totaal aantal mensen 18-65 : 6.700.000
Niet werkenden : 2.300.000
uitkeringen/ambtenaren/soc zorg : 2.500.000
resterend : 1.900.000
Dus 1.9 miljoen werknemers moeten zorg dragen voor het inkomen van 4,600,000 netto uitkeringen. Dit laatste aantal vergroot elk jaar door vergrijzing en crisis terwijl het eerste aantal verkleint door offshoring bedrijven en ook sluitingen ten gevolge van de crisis.
De berekeningen zijn grof en ik wil geenzinds suggereren dat we met minder gezondheidszorg of ambtenaren moeten toekomen maar als we dergelijk model naar de toekomt blijven volhouden (stijgende kosten (belastingen) en minder opbrengsten) vraag ik me af hoe ik kan vertrouwen dat ik een nieuwe lening over 5 jaar nog kan betalen gezien een steeds groter gedeelte van mijn beschikbaar inkomen moet gebruikt worden voor bovenstaande kosten. Eea houdt in dat als we op dezelfde weg doorgaan ik steeds minder netto koopkracht ga overhouden wat mij niet echt aanzet tot het aangaan van nieuw krediet.
Iemand suggesties?
Uitstekende reactie, zeer verhelderend ook, dank!