Velen zien er reikhalzend naar uit. De overgewaaide gekte uit Amerika. Op zoek naar koopjes op de groots aangekondigde koopjesdag, de Black Friday van de lage landen. In de VS wordt er op deze dag massaal gebruik gemaakt van de creditcard, althans voor degenen die dat nog kunnen.
Overconsumptie en overproductie
Het schijnt dat momenteel nog 48 miljoen Amerikanen bezig zijn om hun vakanties af te betalen van deze zomer. Een zwart weekend voor deze sneukneuzen. Zelfs de cruisereizen worden aan de overkant van de plas gefinancierd. Niet alleen de duurzame aankopen, zoals de slurpbakken en de platte schermen, maar met hun creditcards zelfs vakantiereizen en huishoudelijke artikelen. Hoe ver kun je gaan? Het is de gekte in een maatschappij van overconsumptie en overproductie.
Afbraakprijzen
Ondanks dat we massaal klagen over de achterblijvende inkomensontwikkeling liggen toch veel spullen voor een habbekrats in winkels als de Action, Zeeman, de Primark en noem maar op. Het zijn afbraakprijzen waar consumenten massaal op stormen. Lange rijen in deze winkels. Niet voor niets houdt Hudson Bay het voor gezien in dit kouwe kikkerlandje. Mis gegokt met hun luxe artikelen. Het schijnt dat de middenklasse in de NL-samenleving toch al wat meer uitgekleed is dan de Canadese beleggers dachten. Net zoals in andere westerse welvaartsstaten is ook hier de middenklasse weggezonken en doen de midden-inkomens massaal mee met het koopgedrag van de massa. Op zoek naar voordeel. Black Friday is voor velen een uitgelezen kans.
Kwantiteit gaat voor kwaliteit
Ondanks de waarschuwingen voor nep aanbiedingen is men volkomen gedrogeerd door de schreeuwende advertenties die onze mailboxen en brievenbussen doen uitpuilen. De grote winkelketens spelen er slim op in. Deze hebben de macht in handen en zetten hun leveranciers en producenten onder druk. De winstmarges van bedrijven komen onder druk te staan door de massale behoefte aan lagere prijzen. Kwantiteit gaat voor kwaliteit. Het is het begin van een deflatie tijdperk. Door globalisering van de wereldhandel is een scherpe concurrentie ontstaan. Grote bedrijven zijn massaal gefuseerd tot multinationale bedrijven. Multinationals oefenen grote druk uit op regeringen met hun fiscale afpersingen.
Van inflatie naar deflatie
De samenleving, en in het bijzonder de middenklasse, is de pineut en ziet geen verbetering in hun inkomens. Integendeel, de inkomens staan al lang onder druk door de ingezette deflatie. Inflatie is er nauwelijks meer, ondanks dat we mopperen op onze dure levensstandaard. Echter wordt deze veroorzaakt door alsmaar de aanhoudende lastendruk door de overheden. Belastingen, premies en heffingen geheven door Rijksoverheid en gemeenten die ons leven heel duur gemaakt hebben. Toch zien we weinig prijsinflatie maar eerder een conjunctuur die neigt naar deflatie. Een ontwikkeling die vanzelf ontstaat doordat de samenleving in de westerse landen steeds meer geld kwijt is aan het in stand houden van de verzorgingsstaat.
Einde krediettijdperk nadert
Centrale banken hebben uit louter ellende al meer dan 30 jaar de rentetarieven (noodgedwongen) verlaagd om krediet goedkoper te maken. Hierdoor konden mensen met geleend geld toch hun aankopen van voornamelijk duurzame aankopen doen. Echter kunnen we tegenwoordig met de creditcards bijna alles op krediet te kopen. De consument is massaal gaan lenen vanwege de lage rente. Echter is de bodem bereikt. Rente op laagste niveau ooit en de kredietberg op hoogste niveau. Einde kredietcyclus dus; een cyclus die eindigt in een crisis. Met negatieve rentetarieven is de aanval geopend op onze banktegoeden en pensioenen. Een groeiend deel van de samenleving ziet daardoor hun inkomen krimpen en teren in op hun reserves.
De druk van deflatie
De winkelbranche lijkt nu het slachtoffer te worden van de inkomensstagnatie en achterblijvende indexatie van pensioenen enzovoort. De onderlinge concurrentie bezorgt de consument afbraakprijzen die de kleine winkeliers doen besluiten er een punt achter te zetten. Veel onlineshops lijden verliezen en zullen dat niet lang meer volhouden. Zelfs winkelketens als de Hema en andere kledingketens zien hun winsten dalen. Het is de druk van deflatie. De loon- en prijsspiraal is niet meer omhoog gericht maar naar beneden. Procentuele loonstijging blijft achter bij de stijgende collectieve lastendruk. De hele detailhandel staat daarmee onder druk. Zowel winkels als onlineshops. Bij de aanhoudende winkelsluitingen moeten ook de internetshops stevig blijven concurreren om hun klandizie te behouden.
700.000 Huishoudens in problemen
Mensen googelen zich suf om de laagste prijs te vinden. Of men wacht op Black Friday. Het is een nieuwe hype en deze Amerikaanse gekte verdringt het Sinterklaasfeest. Net als Halloween en de creditcards zijn overgewaaid met de westenwinden over de Atlantische oceaan. Ik zie hier een patroon in. Open grenzen hebben het globalisme groot gemaakt. Het grootkapitaal heeft daarmee gezegevierd. De massa wordt gedwongen zich te onderhouden met goedkoop vermaak. Sinterklaas kost ons geld. Met Halloween kunnen we onze frustraties uitleven en verkleden we ons als kwade geesten. De creditcards en bankpassen komen ons nu geweldig van pas. Hoe komt het toch dat meer dan 700.000 huishoudens in “welvarend” Nederland problematische schulden hebben? En dat het aantal klanten bij de voedselbanken ongekend hard stijgt.
Deflatiespiraal versnelt
De economische groei in het laatste decennium was lager dan de decennia daarvoor. De toename van de inkomens- en vermogensongelijkheid was hoger dan ooit tevoren. De inflatie was lager dan de vorige decennia. De lastendruk op de huishoudens was hoger dan ooit tevoren. Al deze signalen opgeteld maken duidelijk dat we een deflatietijdperk ingaan. Een daling van het algemeen prijspeil. Degene die dat nog niet door heeft leeft in een vorig decennium. De komende jaren zal de schuldenberg enorme druk leggen op afnemende groei en daarmee de deflatiespiraal versnellen. De eenvoudige oplettende consument kan dit zien. Er is geen hoge wiskunde of economische wetenschap voor nodig om te onderkennen dat we in de overgang zitten. De overgang van inflatie naar deflatie.
GW
Sorry, auteur, een mooi verhaal. Maar, overconsumptie en overproductie bestaan niet. Producten en diensten worden op de markt aangeboden. Dit aanbod bestaat omdat er een behoefte aan is. De vraag creëert het aanbod.
Mocht blijken dat een bepaald product teveel wordt geproduceerd, zal de prijs op de markt gaan dalen. Daarmee daalt ook de productiecapaciteit omdat sommige producten niet tegen de nieuwe marktprijs kan produceren. Dit klinkt vervelend voor de bedrijven die het betreft, maar lage prijzen is wel goed voor jouw en mij. Ik betaal minder voor het zelfde product.
En globalisering, wat is daar verkeerd aan. Begrijp je wel dat dankzij globalisering, oftewel het verkopen van je landelijke productie aan het buitenland juist heel goed voor ons is? De lonen in dit land worden gematigd om de bedrijven te ondersteunen.
Geen globalisering, geen welvaart, geen rijkdom, geen welzijn.
Juist (mede) door globalisering is overproductie en overconsumptie ontstaan. (Het wereldwijde proces dat door open grenzen een economische, politieke en culturele integratie op gang is gebracht. Met een wereldwijde arbeidsdeling, waarbij productielijnen over de wereld worden gespreid, gedreven door ICT en door internationale handel). Door deze globalisering hebben we in de westerse economieën kunnen profiteren van de lage lonen landen. Goedkope import uit China en zo. Exporterende bedrijven moesten daarom concurreren en verlaagden hun prijzen. Lonen kwamen onder druk te staan en de inflatie daalde. Dit proces leidde er toe dat centrale banken hun rentetarieven verlaagden om met goedkoop krediet de economie aan de praat te houden. De hoeveelheid geld in omloop mocht niet krimpen.
Consumenten winkelen meer prijsbewust dan ooit tevoren en houden daarmee de lage prijzen in stand. Door de lage rente kunnen bedrijven goedkoop investeren in hun productielijnen. Met goedkoop krediet betreden zombiebedrijven de markt waardoor meer concurrentie en meer prijsdruk. Het is als een vicieuze cirkel waarbij en de lage rente en de concurrentie door lage lonen landen de producentenprijzen laag houden En daarmee is de overconsumptie een feit, er is namelijk een overaanbod gecreëerd. Consumenten hebben ook voordeel behaald uit de lage rente en dat heeft de vraag naar producten tot voor kort niet nadelig beïnvloed.
De rente op persoonlijke leningen en creditcards zal weinig verder kunnen dalen en daardoor zouden consumentenbestedingen de komende jaren niet verder toenemen maar zelfs kunnen afremmen. Dit zal nog meer druk op de prijzen uitoefenen met op den duur uitval van vooral zombiebedrijven. Bedrijven gaan failliet en zorgen voor een dalende werkgelegenheid. Dat zorgt voor stijgende werkloosheid en verder dalend bestedingspatroon. Zie daar de neergaande spiraal die uiteindelijk ressorteert in aanhoudende deflatie.
Ach, het is maar hoe je het bekijkt. Veel economen zijn het oneens over welke kant het opgaat met de economie. Maar een aantal zaken geven duidelijk aan dat er andere tijden aanbreken. Door de vergrijzing in westerse economieën zijn pensioenen bijvoorbeeld op termijn onbetaalbaar. Dat legt een enorme premiedruk bij de werkenden die juist in aantallen afnemen. Kortingen op pensioenen zijn op termijn onvermijdelijk. Lagere lonen ook door stijging van premie- en lastendruk. Het is een kwestie van tijd en n.m.m. zitten we in de overgang van inflatie naar deflatie.
Het hele commerciële circus heeft weinig meer te maken met de vraag die het aanbod bepaalt.
Met een reclame-, annex propaganda- en marketimgsecor die bijna even groot is als de productie zelf, is eerder sprake van het omgekeerde: het kweken van consumptiebehoeften.
De lage lonenlanden, die (zoals binnen de EU) bovendien (voor rekening van de belastingbetaler!) nog facilitair worden gesubsidieerd, hebben vooral tot doel de winsten van grote bedrijven (en hun aandeelhouders) te spekken.
Je betaalt -per saldo- niet minder, maar meer voor hetzelfde product.
Dat veel winkels verdwijnen heeft ook te maken dat ze te weinig aanbod hebben of te duur zijn. Mensen kunnen alles opzoeken op internet en gaan echt niet meer betalen dan nodig is. Dus webshops concurreren de plaatselijke winkels weg. Simpel. En grote webshops hebben grote investeerders achter zich staan dus die gaan echt niet zomaar failliet. En steeds meer winkels brengen hun producten onder bij online web aanbieders, dit doet de Hema maar ook de meeste mode zaken doen dit. Zie bol, wehkamp, zalando, about you. Verder heb je grote webwinkels zoals ali express, wish die de markt in europa veroveren met ongekende lage prijzen.
Neem nou maar aan van mij dat er over 20 jaar geen winkels meer bestaan en ook geen supermarkten. Globalisering is gekomen mede door internet en mensen zijn er helemaal wild van. Ze doen er massaal aan mee. Dat is wat ze willen. Dus niet klagen als je straks geen winkel meer ziet. Het is even wennen voor de generaties die er mee zijn opgegroeid maar voor de generaties daarna niet. Is het een geschiedenis les. We zitten nu in een overgangs periode. Is niet erg want de kinderen en kinderen daarna, na ons, weten niet beter.
Alles gewoon online, makkelijk en niks geen gezeur van onvriendelijke verkopers of een verkoper die even zn dag niet heeft. Alleen maar omgaan met mensen die wel vriendelijk zijn, waar je online contact mee hebt en je zo af en toe ontmoet.
Internet bied ook veel mogelijkheden, het is één grote encyclopedie, wel zo gemakkelijk.
Ook mensen uit afrika, oost azie, balkanlanden met internet krijgen mogelijkheden om uit armoede te komen. Het is even de vraag of moeder natuur hier zo blij mee is, want die heeft geen besef van digitalisering evenmin heeft zij ooit gehoord van inflatie of deflatie. Zij volgt gewoon haar eigen ritme en die is anders dan die van de geldbeluste mens.
Nu maar hopen dat de stroom niet uit valt. Anders heb je echt een probleem. Groter en sneller dan je zou denken.
Klopt. Onze hightech wereld is nog nooit zo kwetsbaar geweest. Letterlijk alles hangt ermee samen, maar niemand is echt voorbereid op een digitale ramp of een blackout in de elecriciteitsvoorziening. Het lijkt wel een taboe.
De kortinggekte is pure marketing (verkoopbevordering). De winkelier die het uit eigen zak moet betalen doet er niet aan mee. Voor grote bedrijven is de ramsj een apart verdienmodel en kassa!
Maar het is zeker geen teken van deflatie en Japanse toestanden mogen we voor de naaste toekomst ook niet verwachten bij een gemiddeld inflatieniveau (CPI) van bijna 3%. De inflatie bij de eerste levensbehoeften van de consument ligt nog hoger.
De grootste slokop, de overheid, zit niet alleen aan de trekker bij het bepalen van de koopkracht, maar ook bij de prijsvorming en zal daarmee blijven zorgen voor een ‘gezonde’ inflatie.
Stagflatie (met inflatie gepaard gaande economische teruggang), als gevolg van een teruglopende binnenlandse vraag, ligt eerder voor de hand. Groeiende overheidsinvesteringen (Keynesiaans model), met name door investeringen in de ‘Green Deal’ (klimaatakkoord), worden tegenwoordig gezien als trekpaard van de toekomstige economie.
Er is zoveel geld gecreeerd dat we eerst (hyper)ijflatie krijgen.