Gezien de schizofrene turbulentie van het hedendaagse tijdsgewricht heerst er nogal wat twijfel over onze toekomst, net zoals over welk geldsysteem nu adviseerbaar is. Regressief gezinden ambiëren een terugkeer naar de goudstandaard, de progressieve tegenhanger bouwt verder op dat wat zich evolutionair ontwikkeld heeft. In dit artikel nemen we aan dat beide kampen het herstel van onze economie tot doel stellen. Wat pleit voor, wat pleit tegen? De slotsom is eenvoudig?
Evolutie
Als we starten van goud mag het voor iedereen duidelijk zijn dat we een evolutie waarnemen die vooral van praktische aard is. Papiergeld heeft het moeilijk hanteerbare goud vervangen, op soortgelijke wijze heeft de bankkaart papiergeld vervangen. Betalen met de mobiele telefoon komt ons – stilaan maar zeker – tegemoet. Technisch gezien zijn de voorgangers van de mobiele telefoon evolutionair achterhaald, principieel zouden we hiermee het debat kunnen sluiten. Het is een kwestie van tijd vooraleer de oude betaalmiddelen volledig uit het wereldbeeld verdwijnen.
No brainer
Tenzij we denken dat de server elke dag zal haperen, hebben we meer dan voldoende aan een volledig elektronisch betaalsysteem. In het andere geval zouden we de technologische (r)evolutie willen stoppen en dat is redelijk dom. Het grote voordeel is dat een dergelijk systeem meer transparantie toelaat, net zoals bijsturingen bliksemsnel kunnen uitgevoerd worden. Om de complexiteit te vereenvoudigen is een wereldmunt als een ‘no brainer’ te beschouwen. Louter technisch zal niemand hier een probleem mee hebben, elk ondernemer kiest immers voor efficiëntie, standaardisatie en synchronisatie van systemen. Ondernemers beantwoorden elke dag aan de behoeften van mensen, ondernemers zijn geen wisselkantoren of casinobezoekers.
Vertrouwen
Zoals we allen weten is economie gebaseerd op wederzijds vertrouwen, elk systeem kan echter mismeesterd worden door elitarisme en tribalisme. Als reactie op malafide manipulaties willen we absurde scheeftrekkingen herstellen opdat de bevolking hier niet de dupe van wordt. Dit is een kwestie van normen, waarden en (financiële) ethiek. Moesten we dat niet ambiëren dan zou elk debat uiterst belachelijk worden, we zouden dan enkel zielloos en doelloos woorden produceren zonder intrinsieke waarde, noch enige progressie. Absurde scheeftrekkingen zijn niet steeds het gevolg van malafide praktijken maar ontstaan ook door het natuurlijke mondialiseringsproces. Dit is een geheel andere kwestie maar ook een niet te onderschatten aandachtspunt, het kan ongewild leiden tot een gevoel van onbehagen, onzekerheid en bijgevolg ook wantrouwen.
Identificatie
Wat sterk opvalt is dat we ons maar al te graag identificeren met de hedendaagse systeemconfiguratie om dan kortzichtig te besluiten dat elke vorm van sociale innovatie onmogelijk is. Met een dergelijke houding is er – hoeveel beschikbare oplossingen ook – werkelijk niets mogelijk, het drama des te erger. Het verhaal wordt nog erger wanneer we gaan kijken naar het gemis aan elementair economische kennis. Wat ooit eenvoudig leek is misvormd tot een draak van complexiteiten waarin we verdwaald geraken. Niemand weet het nog en wat rest is – ieder voor zich – molenwieken in de hoop dat het allemaal wel goed komt. En wie met innovatieve alternatieven komt, noemen we Don Quichote die strijdt tegen windmolens, de verwarring compleet. Het is paradoxaal, identificatie met het reeds gekende geeft ons een houvast, het betekent tegelijkertijd een blokkade voor dat wat we zeggen te ambiëren. To think about?
Collateral Damage
We blijken amper tijd te hebben (nemen?) om hierover dieper na te denken met als gevolg een reeks misvattingen en bijhorend chaosdenken. De platitudes en kapitale denkfouten doven zowat elke dialoog in de kiem, de impasse compleet. Onder deze comateuze omstandigheden is er weinig hoop op beterschap en sterker, de bolide buldert rustig verder alsof we een volgende collectieve zelfmoord wel een prettig idee vinden. Het is altijd al zo geweest, why bother? De gelatenheid en machteloosheid is draconisch, het ware probleem ligt derhalve veel dieper dan een gezellig onderonsje over goud of fiatgeld.
Herbronning
De eenvoudige slotsom is dat we allen geïnfecteerd worden door de waan van de dag, in het beste geval projecteren we onze frustraties niet op elkaar en dat op zich is al een gigantische opgave. In werkelijkheid hebben we nood aan mondiale herbronning, we zouden terug naar de schoolbanken moeten om te kunnen herinneren wat we schijnbaar vergeten zijn. Vandaag modderen we maar wat aan, vraag mensen naar onze maatschappelijke doelstelling en depressie kan je acuut overvallen. Het blijken uiterst pijnlijke vragen die je maar beter niet kan stellen, niet des mensen en voor een andere wereld. Doelstelling? Oplossingen? Samenwerken? Mensen? Leven? Ethiek? Zingeving?
Een stuk van tegenstellingen Werner , maar niet om ons druk te maken , vaak blijkt dat de goudstandaard niet zo slecht was en de waarde zeer consistent en betrouwbaar rust gaf in de financiële markt . Banken hadden vaak hun hand overspeelt en winst bleek langzaam te gaan , bonuscultuur en onuitputtelijke geld creatie bleek vaak de oplossing te zijn met alle gevolgen van dien . De gevolgen waren zichtbaar geworden in 2008 , paniek , list en bedrog werd ons deel , banken stonden op omvallen en regeringen zijn niet te vertrouwen in hun zaken en gingen hun eigen electoraat te kijk zetten door het belastinggeld voor slechte geld instituten te gebruiken voor nieuwe geldcreatie alleen nu is het de burger die volledig het risico dragende deel heeft . Het vervelende voor de bancaire wereld is dat de roep om weer fysiek goud als standaard in te voeren het gesjoemel bloot legt in hun onmetelijke geldcreatie . Als Rusland of China , Duitsland en zelfs Nederland goud in tonnen inkoopt en hun goudvoorraden terug halen uit de VS geeft het al aan dat op dit moment heel veel onrust op de markt is en gek genoeg vaak naar fysiek goud terug gegrepen word . Werner de stelling die u hierboven dan beschrijft als vandaag modderen we maar wat aan, vraag mensen naar onze maatschappelijke doelstelling en depressie kan je acuut overvallen , is in deze situatie niet zo vreemd toch , zij of wij leven in een bizarre wereld waar de wet van het grote geld altijd zal regeren . Pas dan is uw zinsnede over pijnlijke vragen die je maar beter niet kan stellen, niet des mensen en voor een andere wereld niet zo vreemd .
Mee eens Rinus, het monopolyspel is uit de hand gelopen en wilde speculatie herbergt geen eonomische logica zoals die geldt voor de traditionele markt waar mensen leven en werken. We zijn er wel de speelbal van, ook hier komt de neutraliserende kracht van biflatie tot uiting. Probeer het als volgt, in het kort:
(1) goudstandaard => rust, kalmte en herstel
(2) biflatie => rust, kalmte en herstel
Door deflatie terug in het spel te betrekken wordt snel duidelijk waarom speculatieve elementen redelijk absurd zijn, bij deflatie komt er immers neutraal geld vrij in het systeem. Ondanks de doelstelling hetzelfde is, is een goudstandard geen absolute voorwaarde. Met biflatie gebruiken we het electronische systeem waardoor ook die goudoorlog overstegen wordt. We herstellen onze economie door het monopolyspel te neutraliseren en een rechtvaardig monetair systeem in de plaats te stellen. In principe kan dit morgen, met een electronisch systeem kan dit veel sneller, dat is een beetje het punt. Het gaat over economie, normen, waarden en financiële ethiek.