Crisis 2.0 in 2020 : EU-ruzie bijgelegd, Nederland grote verliezer

De kogel is door de kerk. Na lang overleg tussen de eurogroepministers is Nederland overstag. Er ligt een akkoord en onze minister van Financiën Wopke Hoekstra is tevreden. Het is weer hetzelfde liedje als eerder met de Griekse eurocrisis. Telkens het opgeheven vingertje van Nederland maar uiteindelijk moet je als klein jongetje in de klas je mond houden als de grote jongens gaan brullen. Dat is overduidelijk de uitkomst van elke krachtmeting die de afzonderlijke lidstaten telkens opnieuw uitvechten als er problemen zijn met de financiën van de big spenders.

Heers en verdeel

Was het eerder Griekenland die dreigde failliet te gaan nu is het Italië. Een land met een economie waarvan het BBP 10 keer groter is als dat van Griekenland. In 2010 waarschuwden economen dat Italië een groot probleem voor de EU kon worden als het land niet snel maatregelen nam om de staatsschuld en begrotingstekorten op orde te brengen. Nu zijn we in Europa zover en is de financiële ellende door Corona vele malen groter dan in 2010. Toch is Nederland weer schoorvoetend akkoord gegaan. Heeft niets met solidariteit te maken. Het is kleinduimpje tegen de reus. Kikkerlandje kan kwaken wat ie wil maar blijft onderworpen aan de heers en verdeelpolitiek zoals die in Brussel wordt gevoerd.

Goed geld naar kwaad geld

Door het verzet van Hoekstra komen er voorlopig geen eurobonds, ook wel coronabonds genoemd. In het akkoord wordt gesproken over “nieuwe financiële instrumenten.” Nu begrijp ik er geen biet meer van. Wat is hier nu anders. Het gaat over 500 miljard en dat bedrag moet worden gecollecteerd. Of het nu in de vorm van leningen(eurobonds) is, of via bijdragen uit het ESM(Europees Stabiliteitsmechanisme), of uit andere “nieuwe instrumenten.” Het gaat gewoon om een bijdrage aan armlastige Zuid-Europese landen. Er zijn wat slappe voorwaarden aan verbonden. Verschillende fondsen worden in het leven geroepen waarmee het noodzakelijke nut wordt onderstreept. Dan lijkt het weer mooi geregeld. Europese solidariteit roepen eurocratische politici, zoals Rob Jetten. Niet beseffend dat we hier spreken over een transitie van goed geld naar kwaad geld.

Dit zijn de hoofdpunten uit het akkoord:

‘240 miljard euro uit het Europese noodfonds (ESM) voor medische en economische gevolgen coronacrisis

Fonds van 200 miljard euro voor ondernemerskredieten van de Europese Investeringsbank

Fonds van 100 miljard euro voor arbeidstijdverkorting

Geen ‘eurobonds’ of ‘coronabonds’, Europese leningen waar onder meer Nederland en Duitsland tegen waren’.

Pandemie komt Italië goed uit

Het is maar net hoe je het bekijkt. Vanuit de Nederlandse of vanuit de Zuid-Europese visie. Er is sprake van tegenstellingen, zoveel is al lang duidelijk. Het zat er aan te komen dat een nieuwe strijd zou ontbranden tussen noord en zuid. De staatsschuld van Italië liep totaal uit de klauw en over de begroting kunnen we niet eens meer praten. Tekorten lopen met de dag op. De pandemie heeft Italië zoveel schade berokkend, maar welk land in Europa niet trouwens, dat juist deze gezondheidscrisis een prima uitweg bood om huilie huilie te doen in de richting van ‘solidaire lidstaten.’ Zonder lidmaatschap van de EU zou Italië net als Venezuela en Argentinië technisch failliet zijn verklaard.

IJsberg

Nu trekken de knoflooklanden met hun enorme tekorten de rest van de EU mee en wordt de pijn “netjes” verdeeld over alle deelnemende EU-lidstaten. Nogmaals, de heers en verdeelpolitiek waarover Brussel de regie voert. Dat is nu eenmaal het gevolg als je mee wil doen met de grote jongens. Zo jammer. Heb je je eigen huishoudboekje wat op orde gekregen door de laatste jaren een zuinig beleid te voeren. Had je een kleine reserve opgebouwd voor slechte tijden en flink schulden afgelost. Dan breekt ineens een vreselijke ziekte uit die eens in de honderd jaar de kop opsteekt en dan zit je toevallig in hetzelfde schuitje met doorgedraaide feestvierders die onwetend op een ijsberg afvaren.

Vakantielanden

Ach, we hebben goede tijden gekend en nu breken weer andere tijden aan. Het bekende proces van hoog en laagconjunctuur, na het zoet komt het zuur. Maar hoe bitter is het nu wanneer je als zure Hollandse augurken in eenzelfde pot zit met knoflooklanden. Dat geeft een bijtende azijn. Hoe vaak is er door financiële analisten niet geroepen dat landen als Griekenland, Italië, Spanje en Portugal zich in de EU hebben gerommeld. Het zijn “onze” vakantieoorden met prachtige stranden en heerlijke temperaturen. Een klimaat om lekker in te luieren. Voor noeste arbeid is het te warm, de siësta is er om te rusten. Overdag te heet om te werken. Hoe vreemd is het dan dat het verdienmodel door arbeidsinzet in de noordelijke EU-landen veel meer bijdraagt aan het eigen BBP dan de zuidelijke vakantielanden. Hoe je het ook bekijkt, de onderlinge tegenstellingen zijn erg groot. In alle opzichten.

Poppentheater

Waarom is eigenlijk het referendum afgeschaft? Zouden eurocratische politici bang zijn dat de massa in de noordelijke lidstaten ooit een keer wakker wordt? En dat ze de rode kaart omhoog houden als men persoonlijk gevraagd zou worden om een stukje welvaart in te leveren ten gunste van de knoflooklanden. Nu zijn we afhankelijk van volksvertegenwoordigers die meespelen in het poppentheater van de EU. Wanneer zal het eens doordringen wie er nu werkelijk aan de touwtjes trekt.

GW