Bovenstaande woorden zijn door niemand minder dan de voorzitter van de Duitse centrale bank, Jens Weidmann,  in een recent interview uitgesproken. Waar voorheen hij (en andere machthebbers) ons verzekerde dat “de crisis” voorbij  zou zijn, of toch bijna, houdt hij nu toch een slag om de arm. De crisis is toch nog niet voorbij. Niet zo gek met meer dan 26 miljoen werklozen in Europa. Wel te rekenen vanuit de potentieel wérkenden; want de kinderen en bejaarden zijn uiteraard (nog) exclusief.  Ook al probeerde en probeert Duitsland met zogenaamde mini-jobs die 450 euro per maand betalen een en ander te redden.

Werkgelegenheid sleutelrol

De kans is groot dat er nog veel méér werklozen bij gaan komen. Vrijdag 24 januari werd bekend dat er zomaar 12.000 banen verloren gaa, alleen al in Nederland!

Want wat zeggen de cijfers (waarbij politici in het algemeen zweren)? 23,5 %  jeugdwerkloosheid, dat betekent één op vier; variërend van 7,7% in Duitsland tot 57,3% in Griekenland en 56,5% in Spanje. Hoe los je dat op?! Hoe en vooral: wannéér? Want in de Zui-Europese landen, zit ruim de helft van jongeren te wachten op een baan. Die er niet is, momenteel, en die misschien ook nooit meer zal komen? Ook de economisch eertijds sterkere landen zoals Frankrijk hebben het hard te verduren. Wat lezen we immers in De Standaard: Franse werkloosheid zwelt aan, tot 3,29 miljoen zielen: “Achteruitgang in Frankrijk nogmaals bevestigd.  Een nieuwe raming bevestigde verder de sterke groei van de Duitse industrie en de achteruitgang in Frankrijk. De graadmeter voor de Duitse industrie verbeterde tot het hoogste niveau in 2,5 jaar (54,3). De productie nam toe in het sterkste tempo sinds mei 2011, waardoor ook de werkgelegenheid in Europa’s grootste industrie weer steeg.  De activiteit in de Franse industrie kromp in december in het sterkste tempo in ruim een halfjaar. De werkgelegenheid nam daarbij opnieuw af. Het aantal banen in de Franse industrie gaat al bijna 2 jaar onafgebroken achteruit”.

Amerika en Europa

Jawel, de Europese industrie in het algemeen groeit weer, op papier, in de cijfers, de statistieken; goed nieuws dus toch, na 5 jaar van achteruitgang.  Maar het zijn mini-banen, parttime jobs.  Geen hond die er kan leven van één; je moet er minstens twee verwerven om dan net nog of net niet rond te komen.  In dit opzicht hebben we opnieuw de Verenigde Staten gewillig en lijdzaam en bewonderend (?) gevolgd.  Alle nieuwigheden, alles modes komen altijd vanuit de VS naar West-Europa, met een vertraging van zes maanden – en zo ook deze! Binnenkort zullen we aldus ook in onze contreien starten met voedselbonnen (voor al 48,3 miljoen Amerikanen). Voedselbanken, voedselbedelingen kenden en kennen we hier reeds, al vele jaren, maar zoiets als voedselbonnen maakt het zo, eeuh, officieel hé, vindt u ook niet? Zo worden we pas écht vazallen van Noord-Amerika hé? Ook in deze, en wel tot het bittere eind! Wat zegt bijvoorbeeld Europa-nu.nl over de crisis :

“Verschillende eurolanden verkeren financieel in zwaar weer. Vooral landen in Zuid-Europa, zoals Cyprus, Griekenland, Spanje, Portugal en Italië hebben een enorm begrotingstekort en/of een flinke staatsschuld. Daardoor dreigen ze hun financiële verplichtingen niet meer te kunnen nakomen.  Om het tij te keren zijn op opeenvolgende Europese toppen noodmaatregelen genomen om een    faillissement van eurolanden te voorkomen en zijn afspraken gemaakt om problemen in de toekomst te vermijden. Zo zijn noodfondsen ingesteld voor landen die acuut hulp nodig hebben en zijn er maatregelen genomen om banken te versterken. Ook is een strenger toezicht op het begrotingsbeleid van eurolanden ingesteld.  Eerder genomen maatregelen en bezuinigingen hebben inmiddels geleid tot felle protesten in sommige Europese landen. Burgers gaan er soms flink op achteruit”.

Alles draait om geld

Noodfondsen? Het is als de blinde die de kreupele probeert nog te helpen. Want de eurozone, Europa, dat màg niet, mag nooit uiteenvallen! We zullen elkaar erdoor helpen! Hoe of wanneer? ’t Is vooralsnog allemaal heel onduidelijk.  Met geld, jawel, altijd met geld; geld brengt altijd de oplossing.  Of toch niet? Ditmaal? Want het is alleen maar bijgedrukt, bijverzonnen geld.  Euro’s in dit geval.  Maar overal elders doen ze ’t ook zo hoor.  Met dollars, yen’s, ponden en yuan’s.  Gooi er genoeg geld tegenaan en alles zal opgelost worden! Of…toch niet? Ditmaal niet? Want met al dat “drukken”, dat bij verzinnen van geld wat op niets, geen enkele economische activiteit gestoeld is, ondermijn je gewoon de koopkracht.  De waarde van dat geld.  Met als gevolg dat jouw burgers, zijnde Europeanen of Amerikanen, Britten of Chinezen, nog minder kunnen kopen.  Want dat alles duurder wordt.  Dat je nog minder economische activiteit krijgt want : niemand die jouw producten nog kan betalen.

De weg naar beneden

Beste mensen, het spijt ons het zo te moeten stellen, maar we gebruiken hier heel bewust de titel van een Amerikaanse bestseller (van John Mauldin): We krijgen te maken met de Endgame. We gaan naar beneden, met z’n allen; we hebben het lang kunnen rekken, uitstellen mààr ooit komt de dag dat het systeem in elkaar zal vallen. Afgelopen vrijdag gingen de beurskoersen voor het eerst in lange tijd heel hard onderuit, door waarschijnlijk angst voor wat komen gaat.

Inhoud

Andere artikelen